สามีชอบดุด่าค่ะ ชอบตะคอกใส่อารมณ์ พูดผิดหูนิดหน่อยก็ใส่อารมณ์ แคร์สังคมที่ทำงานมากกว่าครอบครัว เมื่อก่อนดูรักครอบครัวมาก ถึงบางครั้งจะดูเห็นแก่ตัว ช่วงหลังเป็นบ่อยมาก(ไม่รู้มีคนอื่นรึเปล่า) เหนื่อยใจกับปัญหานี้มาก ไม่เคยขอโทษ ไม่เคยรับผิดซักอย่าง เขาทำงาน เราก็ทำงาน งานบ้านเราทำทุกอย่าง ทั้งรับส่งลูก เขามีหน้าที่ตื่นมาอาบน้ำกินข้าวแล้วไปทำงาน งานบ้าน หรือเรื่องดูแลลูก ดูแลสามีเราไม่เหนื่อยเพราะเป็นหน้าที่ของแม่ และภรรยา แต่เหนื่อยกับคำพูดของเขา จะระบายกับใครก็ไม่ได้ จะพูดกับแม่เราก็ไม่ได้เดียวแม่จะสบายใจเป็นทุกข์กะเราอีก จะพูดกับแม่สามีก็กลัวเขาจะเครียดตามสงสารท่านเพราะท่านกลัวมากกลัวว่าพวกเราจะเลิกกัน
จะพูดกับเพื่อนก็ไม่ได้กลัวเพื่อนมองสามีเราไม่ดี(เพราะกับคนอื่นสามีเราจะพูดจาดี ดูอ่อนโยน) จะร้องไห้ก็กลัวลูกเห็นต้องแอบร้องไห้ เหนื่อยท้อ แต่ก็ต้องทนเพื่อลูกไม่อยากให้ลูกต้องมาแบกรับภาระปัญหาของพ่อแม่ และก็ได้แต่บอกตัวเองให้พยายามทนต่อไป เราต้องเข้มแข็งอดทนเพราะเรามีลูกไม่อยากให้ลูกเห็นว่าแม่กำลังเศร้าเพราะลูกเราจะแคร์แม่มากกลัวพ่อแม่ทะเลาะกัน ลูกเคยบอกพ่อเขาว่า พ่อห้ามด่าแม่นะ คำนี้ทำเราน้ำตาไหลเลย...
ขอบคุณนะคะที่รับฟัง
ท้อแท้ คุยกับใครก็ไม่ได้
จะพูดกับเพื่อนก็ไม่ได้กลัวเพื่อนมองสามีเราไม่ดี(เพราะกับคนอื่นสามีเราจะพูดจาดี ดูอ่อนโยน) จะร้องไห้ก็กลัวลูกเห็นต้องแอบร้องไห้ เหนื่อยท้อ แต่ก็ต้องทนเพื่อลูกไม่อยากให้ลูกต้องมาแบกรับภาระปัญหาของพ่อแม่ และก็ได้แต่บอกตัวเองให้พยายามทนต่อไป เราต้องเข้มแข็งอดทนเพราะเรามีลูกไม่อยากให้ลูกเห็นว่าแม่กำลังเศร้าเพราะลูกเราจะแคร์แม่มากกลัวพ่อแม่ทะเลาะกัน ลูกเคยบอกพ่อเขาว่า พ่อห้ามด่าแม่นะ คำนี้ทำเราน้ำตาไหลเลย...
ขอบคุณนะคะที่รับฟัง