ขอเล่าคร่าวๆนะคะ คือตั้งเเต่พ่อเรามีกิ้กเเม่เราก็เริ่มเปลี่ยนไปคะ  คือ เเม่ทะเลาะกับพ่อทุกวัน พ่อบอกถ้าทรมารจะเลิกไหมเดี๋ยวจะจ่ายค่าเลี้ยงดูให้เเต่เเม่เราไม่ยอมเลิกคะ ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมบอกเลิกพ่อ อาการเเม่เเปลกไปคะ วันนั้นเเม่เราทะเลาะกับพ่อเเม่วิ่งไปห้องครัวหยิบมีดมาจ่อตัวเองละตะโกนว่า เเทงกูให้ตายสิ!!! ตอนนั้นเราตกใจมาก ไม่นานเเม่เราก็จะเริ่มระเเวงคะ ถ้ามือถือพ่อเข้าเเม่จะมองมือถือพ่อกลัวว่ากิ้กจะโทรมา บางครั้งเเม่จะยืนจ้องพ่อ จ้องนานมาก น่ากลัวด้วย จ้องจนพ่อเราตะโกนด่า บางครั้งเรานอนเล่นมือถือเเม่ก็จะเดินมาจ้องเรา เรากลัวสายตาเเม่มากมันไม่อบอุ่นเหมือนเมื่อก่อนเลย วันนั้นเราเเอบเข้าห้องไปดูเเม่ เห็นเเม่นั่งกอดเข่าเหม่อคนเดียวคะ บางครั้งเเม่ก็พูดคนเดียว หรือ บางทีเรากำลังกินข้าวดีๆอยูากับพ่อ เเม่ก็จะพูดเรื่องกิ้กขึ้นมาบ่อยมาก ขนทำให้ทะเลาะกัน เราบอกตรงๆ เราอยากให้พ่อเเม่เลิกกันมากๆ เราสงสารเเม่ เเม่ร้องไห้ทุกวัน โดนพ่อด่าไล่ทุกวันเเต่ก็ไม่ยอมไป อีกอย่างครอบครัวเราอยู่ญี่ปุ่นด้วย มาวีซ่าติดตามพ่อ ทำอะไรลำบาก สังคมก็กดดันด้วย กลับไทยจะพาเเม่ไปหาจิตเเพทย์เเม่ไม่ยอมไปคะ ทำไงดีคะ
มีบางครั้งเเม่เราจะฆ่าตัวตายด้วยยานอนหลับเเต่เราเห็นก่อนเลยห้ามทัน ทำยังไงดีคะ