คือว่าเมื่อผมยังเด็กๆ แม่ชอบสอนว่าเวลาพ่อแม่ว่าเราเวลาทำผิดห้ามเถียง เราก็ไม่เถียงแล้วเก็บความรู้สึกเอาไว้ จนเมื่อโตมาผมก็กลายเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง ทำอะไรก็ยิ้กแย้มตลอดแสดงแต่ความรู้สึกดี จนกลายเป็นคนตลกๆ ฮาๆ ในสายตาคนอื่น พอเรามีเรื่องทะเลาะกับพ่อแม่เราก็เลย ไม่ค่อยเถียง(ทั้งๆที่ตัวเองถูก) ยิ่งโตก็ยิ่งมีเรื่องต่างๆเข้ามามาก ทั้งเรื่องเพื่อนเรื่องแฟน หรือเรื่องเรียน บางครั้งก็เก็บมันเอาไว้มากเกินไปแต่ไม่แสดงความรู้สึกออกมา เวลาเศร้ามากๆก็อยากร้องไห้แต่มันร้องออกมาไม่ได้ มันอึดอัดมากเลยครับ ใครพอจะมีวิธีแนะนำอะไรบ้างไหมครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ