อึดอัดกับขนบธรรมเนียม และกรอบความคิดของสังคม ทำให้เราโดนเอารัดเอาเปรียบในสภาพจำยอมมาตั้งแต่เด็กจนโต พูดโต้ตอบก็ไม่ได้ ได้แต่เก็บความอัดอั้นตันใจจนกลายเป็นความโกรธความเกลียดและเครียดแค้นเหมือนไฟสุมอยู่ในใจ พยายามเข้าหาธรรมะแล้ว ก็ดีขึ้นชั่วคราว เมื่อกลับมาอยู่สิ่งแวดล้อมเดิม อารมณ์เดิมๆก็ปะทุขึ้นมาอีกเป็นแบบนี้มาเนิ่นนานแล้ว ขอคำแนะนำด้วยเพื่อนำมาปรับใช้กับตัวเอง