แม่เราเพิ่งเสียไป ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วยังไม่มีใครในบ้านทำใจได้เลย

พ่อเราไม่เข้าไปนอนห้องที่ตัวเองเลย เพราะทำให้คิดถึงแม่
เราเห็นพ่อแอบร้องไห้ทุกวัน ตอนเย็นมาที่บ้านก็จะเงียบๆเหงาๆ

ส่วนตัวเราไม่ร้องไห้หนักมากเท่าช่วงจัดงาน แต่น้ำตาก็ยังๆไหลเวลานึกถึงเรื่องเก่าๆ แต่ใจนี่โหวงๆตลอด

ทุกที่มีแต่ความทรงจำของแม่ เราทรมาณมากเลย ทั้งทรมาณที่ตัวเองและทรมาณที่พ่อเป็นแบบนี้
พรุ่งเราก็ต้องกลับไปเรียนที่ต่างจังหวัดแล้ว เราเป็นห่วงพ่อมากเลย พี่สาวเราเค้าก็มีครอบครัวแล้ว ต้องทำงานเหมือนกัน
ใครที่พ่อแม่เสียไปแล้ว มีวิธีคิด วิธีทำใจยังไงกันบ้างคะ

เราไม่ไหวแล้วจริงๆ บางทีก็ไม่อยากอยู่ เพราะกลัวว่าจะต้องเสียใจอีกในวันที่เสียพ่อไป