ขอเกริ่นนำก่อนครับ เรื่องนี้ผมได้รับฟังมาจากติวเตอร์จากที่เรียนพิเศษแห่งหนึ่ง ที่มีชื่อเสียงแถวสยาม สมัยผมอยู่ ม.4 (2550)

            ติวเตอร์ท่านนี้จบวิศวกรรมโยธา สอนวิชาคณิตศาสตร์ ม.4 ซึ่งตอนนั้นผมยังเรียนอยู่ (ปัจจุบันผมก็ประกอบวิชาชีพนี้เหมือนกัน)

            เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนของ ติวเตอร์ท่านนี้ จบใหม่ๆ ไปทำงานเป็นวิศวกรโยธา คุมหน้างาน (Construction site) ที่จังหวัดแห่งหนึ่งแถวภาคกลางตอนบน ควบคุมงานก่อสร้างอาคารสำนักงาน ของหน่วยงานรัฐ

             ด้วยความที่ต้องมาทำงานต่างจังหวัด ซึ่งไกลบ้าน จึงต้องพักแถวที่ทำงาน ในบริเวณไซต์งาน ก็จะมีบ้านพักชั่วคราวให้อยู่แล้ว แต่ด้วยความอึดอัด ไม่อยากอยู้ใกล้สถานที่ก่อสร้างเกินไป และอยากอยู่ใกล้ย่านชุมชน วิศวกรท่านนี้ เลยมาหาที่พักข้างนอกแทน

           จนมาได้ที่พักเป็น Apartment ใกล้ๆ ตลาด ข้างหน้า Apartment มีร้านรถเข็นบะหมี่เกี๊ยวอยู่หนึ่งร้าน (ร้านโต้รุ่ง)

คืนแรก
            คืนแรกที่เข้าพักวิศวกรท่านนี้ก็เเวะกินมื้อเย็นที่ ร้านบะหมี่เกี๊ยว (20.00 น)

วศ. "บะหมี่สองชามครับ"

           เมื่อกินเสร็จ จึงเดินไปจ่ายเงิน อาเเปะก็ทักขึ้นว่า

อาแปะ "กินคนเดียวสองชามเลยนะ ไม่เเบ่งให้แฟนเลย"
วศ. "ผมมีแฟนที่ไหน มาทำงานไกลขนาดนี้"
อาแปะ "Hahahahah"
วศ. "Hahahahah"
                
              หลังจากนั้นจึงกลับขึ้นห้องพัก ซึ่งอยู่ชั้น 3 >> อาบน้ำ ดูTV และล้มตัวปิดไฟนอน ในคืนนั้นได้มีเสียงประหลาดเกิดขึ้น ดัง "แปก แปก....แปก" ไม่มีจังหวะ เดียวหายเดียวติดกัน ทางวิศวกรท่านนี้ก็ไม่ได้คิดอะไร นึกว่าเป็นเสียงเครื่องปรับอากาศ จึงหลับตานอนไป


คืนที่สอง

             คืนนี้วิศวกรตื่นขึ้นกลางดึกเพราะว่า เสียงลึกลับดังกล่าว ได้ดังขึ้นอีกครั้ง เเต่คราวนี้ นอกจากมันไม่เป็นจังหวะแล้ว มันยังเคลื่อนย้ายไปรอบๆ ห้องด้วย จนบางครั้งเหมือนมาอยู่ข้างๆ บ้างก็อยู่ปลายเตียง ดัง "แปก แปก....แปก"

             วิศวกรจึงลุกขึ้นมา และเปิดไฟในห้องพยายาม หาที่มาของเสียงให้ได้ เเต่เสียงนั้นก็หายไป และเขาก็สรุปได้ว่า มันไม่ใช่เสียงแอร์แน่นอน
              
คืนที่สาม            

             คืนนี้วิศวกรท่านนี้ไม่นอน เพราะจะหาที่มาของมันให้ได้ เลยเปิดไฟ ทุกห้อง (ซึ่งมีแค่ห้องนอน และห้องน้ำ) และดู TV จะต้องหาที่มาของมันให้ได้ จนกระทั้งมาถึง ตี 2 ก็ไม่มีเสียงลึกลับนั้น จึงถอดใจนอน

               จึงเดินไปปิดไฟที่ห้องน้ำก่อน ทั้นใดนั้น เสียง  "แปก แปก....แปก" ก็ดังขึ้น บริเวณใต้อ่างล่างหน้า ในห้องน้ำ วิศวกรท่านนี้ จึงก้มหน้าไปดู

                  พบเป็นหญิงสาว ผมรุงรัง ใส่กางเกงยีนขาสั้น เสื้อสายเดี่ยวสีดำ กำลังนั่งกอดเข่า เล่นไฟเซ็กอยู่ ไฟเซ็กซึ่งไม่มีไฟ

                  ทั้นนั้นเองหญิงสาวผู้นั้นก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับวิศวกร วิศวกรท่านเล่าต่อๆ มาว่า เเววตาน่ากลัวมาก อาฆาต สยองที่สุดในชีวิตแล้ว เพราะไม่มีตาขาวเลย ออกดำๆขุ่นๆ

                ด้วยความกลัว วิศวกรจึงพยามนำตัวเองออกนอกห้อง วิ่งยังไงก็วิ่งไม่ออก ขาก้าวไม่ออก ได้แต่เดินอย่างช้าๆ พร้อมหยิบกุญแจ และกระเป๋าเงิน เมื่อออกมาถึงนอกห้องแล้ว ก็หันกลับมาล็อกห้องอย่างใจเย็น แล้วก็เดิน คือก้าวขาแทบจะไม่ออกเลย ในใจอยากจะวิ่งมาก ขณะที่พยามนำตัวเองออกไปให้ไกลจากสถานการณ์นี้ให้มากที่สุด (พยามลงไปข้างล่าง)   ระหว่างนั้นเองหญิงสาวดังกล่าวก็วิ่งชนประตูจากข้างในห้อง ดัง "ปัง...........ปัง........ปัง"

               เมื่อวิศวกรลงมาถึงข้างล่างแล้ว ทำอะไรไม่ถูกจึงไปสั่งหมี่เกี๊ยว
วศ."บะหมี่ชามครับ"
.
.
.
วศ. "ขออีกชามครับ"
.
.
.
เมื่อกินชามที่สองหมด อาแปะเข้าไปทักทาย
อาแปะ "ทำไม ลงมากินตึกจัง นี้ก็ตีสองกว่าละนะ แล้วแฟนไม่มาด้วยหรอ"

วศ. "ผมไม่มีครับ"

อาแปะ "อ้าว แล้วผู้หญิงที่นั่งด้วยกันวันนั้น ล่ะ"

วศ. "ใครครับ"

อาแปะ "ก็วัยรุ่นหน่อยอะ ที่ใส่สายเดี่ยว กางเกงขาสั้นอะ"

วศ. "เสื้อสายเดี่ยวสีดำ กางเกงนี้ยีนใช่ไหมครับ"

อาเเปะ "อ่า....ใช่เลยแหละ" (อาแปะนึกก่อนถึงตอบ)

วศ. "เออ....คือ........นั้นไม่ใช่แฟนผม ครับ"

ลูกน้องอาเเปะ "ผมว่า คุ้นๆนะ อาเเปะ"

อาเเปะ "ใช่"

วศ. "ที่ผมลงข้างล่างเวลานี้ก็ เพราะ ผู้หญิงคนนี้แหละครับ"

                 ทั้งสามคนจึงถึงบางอ้อ เพราะรู้ว่าไม่ใช่คน อาเเปะจึงเล่าให้วิศวกรฟังว่า ที่ Apartment แห่งนี้ เคยมีผู้หญิงวัยรุ่น ใส่กางเกงยีนขาสั่น เสื้อสายเดี่ยวสีดำ ถูกแฟนหนุ่มฆาตกรรม ไม่กี่ปีมานี้

                    อาแปะและวิศวกร ก็นั่งคุยกันถึงเช้าเลยเลยครับ

                     ช่วงเช้าวิศวกรจึงให้คนงาน ไปขนของ และย้ายมานอนที่พักบริเวณไซต์งาน

จบครับ