สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
อยากให้ยกเลิกภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ยกเลิกประกันสังคมแล้วไปใช้ 30 บาทแทน แล้วให้ไปขึ้นภาษีมูลค่าเพิ่มแทน จะขึ้นเป็น 35% ก็ไม่เป็นไร ใช้มากก็จ่ายมาก ใช้น้อยก็จ่ายน้อย ยุติธรรมดี
สมาชิกหมายเลข 3157770 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3877042 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3288832 สยอง, มือปืนสายแบ๊ว ถูกใจ, vividy ถูกใจ, pakdoy ถูกใจ, ArM-ApA ถูกใจ, ตี๋น้อยMBA ถูกใจ, KiTaNo ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 926546 ถูกใจรวมถึงอีก 28 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 48
เราคิดว่า อาจจะมีการสับสนอะไรบางอย่างนะคะ
1.สิทธิ์ประกันสุขภาพทั่วหน่า ไม่ได้จำเพาะว่าเฉพาะสำหรับคนจน มันคือสิทธิ์ขั้นพื้นฐานสำหรับประชาชนทุกคนในประเทศเสมอเหมือนกัน เว้นแต่จะเข้าระบบประกันสุขภาพประเภทอื่น เช่น ประกันสังคม สิทธิ์ข้าราชการ
คนมีเงินที่อยู่นอกระบบประกันสังคม เขาก็มีสิทธิ์อันนี้ที่รพ.ต้นสังกัดค่ะ แต่เขาไม่ใช้เอง
มันไม่ใช่สิทธิ์พิเศษสำหรับคนจน จขกท.เข้าใจผิดนะคะ
2.สิทธิ์รักษาของประกันสังคม กับ ของบัตรทอง
เริ่มสงสัยว่าอะไรดีกว่ากันแน่?
เราไม่กล้าฟันธงค่ะ เพราะไม่เคยรักษาโดยใช้สิทธิ์ประกันสังคม แต่เคยเห็นในพันทิปนี่แหละเห็นไวๆ มีคนเขียนว่า ออกจากงานแล้วแต่ยอมจ่ายเพื่อรักษาสิทธิ์ประกันสังคมไว้ ดีกว่าไปรักษาด้วยสิทธิ์บัตรทอง
ในทางกลับกัน เจ้าของกระทู้เชื่อ "เขาว่า" ไปเสียแล้ว
3.อ่านที่เขียนๆนี่ จะไม่อกแตกตายกันไปเลยเหรอคะ ถ้ารู้ว่า นักศึกษาของม.มหิดล มีสวัสดิการสุขภาพงบ 30,000 บาทต่อปี สิทธิ์บัตรทองจะถูกโอนย้ายเข้ารพ.รามาฯหรือรพ.ศิริราช (และจะคงอยู่ต่อไปแม้จบการศึกษา จนกว่าจะแจ้งย้ายรพ.ต้นสังกัดหรือโอนไปสิทธิ์รักษาอื่น)
พูดง่ายๆคือรักษาฟรีตามขอบข่ายสิทธิ์บัตรทองในรพ.ระดับโรงเรียนแพทย์ที่เขาว่าโอนสิทธิ์เข้ายากนักหนา แถมถ้าอะไรไม่อยู่ในข่ายสิทธิ์บัตรทอง มี 30,000 บาทช่วยอีกต่างหาก (แต่มีข้อจำกัดบางอย่างเหมือนกันค่ะ ไม่ได้ฟรีทั้งหมด)
มหาวิทยาลัยอื่นที่มีโรงเรียนแพทย์ เราไม่ทราบนะคะว่าทุกที่รึเปล่า อย่างน้อยก็จุฬาฯกับมช.ที่ใช้ระบบลักษณะนี้ค่ะ
4.เรื่องสิทธิ์บัตรทอง เรารู้สึกว่ามโนกันเยอะ และส่วนมากก็ไม่ใช่ผู้ใช้จริงด้วย (เราไม่ได้พูดถึงเฉพาะในกระทู้นี้นะคะ) เช่น
-ลัดคิว เอาพวกสิทธิพิเศษเข้าก่อนแม้ของตาสีตาสาเป็นอาการป่วยร้ายแรง
ความจริง: การรักษาก่อน-หลัง จัดลำดับตามความฉุกเฉินของอาการ
-มาเช้าได้ตรวจบ่าย รพ.ห่วยแตก
ความจริง: มันก็ตามคิวแหละ คนที่ได้ตรวจก่อนคือคนไข้นัด ถัดๆมาคือผู้ป่วย walk in ตามลำดับคิว จำนวนเท่าที่แผนกนั้นจะรองรับไหว
ึมาตอนเจ็ดโมง จะให้ตรวจตัวเองตอนเก้าโมงครึ่งแล้วจะให้เอาคนไข้นัดไปไว้ที่ไหน
-หมอขี้เกียจ กว่าจะลงตรวจก็สาย มีปล่อยให้คนไข้รอ(ตอนช่วงเที่ยง) ไม่ทำงาน
ความจริง: ตอนเช้าหมอราวด์วอร์ด หมอ+พยาบาล+บุคลากรเจ้าหน้าที่ก็ต้องกินข้าวเหมือนกัน
5.เจ้าของกระทู้อาจจะต้องเตรียมลับมีดเชือดคอตัวเองไว้เผื่อๆ
ประกันสุขภาพ รวมการรักษาอาการเจ็บป่วยในทุกกรณีไม่มียกเว้นเลยรึเปล่าคะ? และถ้ารักษาเอกชน สุดท้ายสู้ค่ารักษาไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องใช้สิทธิ์บัตรทอง ตัวอย่างเยอะแยะไป
6.ทางที่ดีทุกคนรักษาสุขภาพตัวเองให้มากที่สุดไว้ดีกว่า จะสิทธิ์รักษาอะไร ถ้าเป็นไปได้เราก็ไม่อยากใช้ทั้งนั้น
ส่วนคนที่ใช้สิทธิ์รักษาใดๆอยู่ก็ตาม ก็ควรนึกไว้เสมอว่าโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี ค่ายา ค่าตรวจรักษาทำหัตถการใดๆ มีต้นทุน ซึ่งก็มาจากหยาดเหงื่อแรงงานของใครซักคนแน่นอน
ใช้ยา อย่าให้ยาเหลือ ดูแลตัวเองให้ดีอย่าให้เป็นหนัก อย่าเรียกร้องนอนรพ.ถ้าไม่จำเป็น
เงินไม่น่าเสียดายค่ะ ถ้ามีการจัดสรรทรัพยากรอย่างคุ้มค่า
1.สิทธิ์ประกันสุขภาพทั่วหน่า ไม่ได้จำเพาะว่าเฉพาะสำหรับคนจน มันคือสิทธิ์ขั้นพื้นฐานสำหรับประชาชนทุกคนในประเทศเสมอเหมือนกัน เว้นแต่จะเข้าระบบประกันสุขภาพประเภทอื่น เช่น ประกันสังคม สิทธิ์ข้าราชการ
คนมีเงินที่อยู่นอกระบบประกันสังคม เขาก็มีสิทธิ์อันนี้ที่รพ.ต้นสังกัดค่ะ แต่เขาไม่ใช้เอง
มันไม่ใช่สิทธิ์พิเศษสำหรับคนจน จขกท.เข้าใจผิดนะคะ
2.สิทธิ์รักษาของประกันสังคม กับ ของบัตรทอง
เริ่มสงสัยว่าอะไรดีกว่ากันแน่?
เราไม่กล้าฟันธงค่ะ เพราะไม่เคยรักษาโดยใช้สิทธิ์ประกันสังคม แต่เคยเห็นในพันทิปนี่แหละเห็นไวๆ มีคนเขียนว่า ออกจากงานแล้วแต่ยอมจ่ายเพื่อรักษาสิทธิ์ประกันสังคมไว้ ดีกว่าไปรักษาด้วยสิทธิ์บัตรทอง
ในทางกลับกัน เจ้าของกระทู้เชื่อ "เขาว่า" ไปเสียแล้ว
3.อ่านที่เขียนๆนี่ จะไม่อกแตกตายกันไปเลยเหรอคะ ถ้ารู้ว่า นักศึกษาของม.มหิดล มีสวัสดิการสุขภาพงบ 30,000 บาทต่อปี สิทธิ์บัตรทองจะถูกโอนย้ายเข้ารพ.รามาฯหรือรพ.ศิริราช (และจะคงอยู่ต่อไปแม้จบการศึกษา จนกว่าจะแจ้งย้ายรพ.ต้นสังกัดหรือโอนไปสิทธิ์รักษาอื่น)
พูดง่ายๆคือรักษาฟรีตามขอบข่ายสิทธิ์บัตรทองในรพ.ระดับโรงเรียนแพทย์ที่เขาว่าโอนสิทธิ์เข้ายากนักหนา แถมถ้าอะไรไม่อยู่ในข่ายสิทธิ์บัตรทอง มี 30,000 บาทช่วยอีกต่างหาก (แต่มีข้อจำกัดบางอย่างเหมือนกันค่ะ ไม่ได้ฟรีทั้งหมด)
มหาวิทยาลัยอื่นที่มีโรงเรียนแพทย์ เราไม่ทราบนะคะว่าทุกที่รึเปล่า อย่างน้อยก็จุฬาฯกับมช.ที่ใช้ระบบลักษณะนี้ค่ะ
4.เรื่องสิทธิ์บัตรทอง เรารู้สึกว่ามโนกันเยอะ และส่วนมากก็ไม่ใช่ผู้ใช้จริงด้วย (เราไม่ได้พูดถึงเฉพาะในกระทู้นี้นะคะ) เช่น
-ลัดคิว เอาพวกสิทธิพิเศษเข้าก่อนแม้ของตาสีตาสาเป็นอาการป่วยร้ายแรง
ความจริง: การรักษาก่อน-หลัง จัดลำดับตามความฉุกเฉินของอาการ
-มาเช้าได้ตรวจบ่าย รพ.ห่วยแตก
ความจริง: มันก็ตามคิวแหละ คนที่ได้ตรวจก่อนคือคนไข้นัด ถัดๆมาคือผู้ป่วย walk in ตามลำดับคิว จำนวนเท่าที่แผนกนั้นจะรองรับไหว
ึมาตอนเจ็ดโมง จะให้ตรวจตัวเองตอนเก้าโมงครึ่งแล้วจะให้เอาคนไข้นัดไปไว้ที่ไหน
-หมอขี้เกียจ กว่าจะลงตรวจก็สาย มีปล่อยให้คนไข้รอ(ตอนช่วงเที่ยง) ไม่ทำงาน
ความจริง: ตอนเช้าหมอราวด์วอร์ด หมอ+พยาบาล+บุคลากรเจ้าหน้าที่ก็ต้องกินข้าวเหมือนกัน
5.เจ้าของกระทู้อาจจะต้องเตรียมลับมีดเชือดคอตัวเองไว้เผื่อๆ
ประกันสุขภาพ รวมการรักษาอาการเจ็บป่วยในทุกกรณีไม่มียกเว้นเลยรึเปล่าคะ? และถ้ารักษาเอกชน สุดท้ายสู้ค่ารักษาไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องใช้สิทธิ์บัตรทอง ตัวอย่างเยอะแยะไป
6.ทางที่ดีทุกคนรักษาสุขภาพตัวเองให้มากที่สุดไว้ดีกว่า จะสิทธิ์รักษาอะไร ถ้าเป็นไปได้เราก็ไม่อยากใช้ทั้งนั้น
ส่วนคนที่ใช้สิทธิ์รักษาใดๆอยู่ก็ตาม ก็ควรนึกไว้เสมอว่าโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี ค่ายา ค่าตรวจรักษาทำหัตถการใดๆ มีต้นทุน ซึ่งก็มาจากหยาดเหงื่อแรงงานของใครซักคนแน่นอน
ใช้ยา อย่าให้ยาเหลือ ดูแลตัวเองให้ดีอย่าให้เป็นหนัก อย่าเรียกร้องนอนรพ.ถ้าไม่จำเป็น
เงินไม่น่าเสียดายค่ะ ถ้ามีการจัดสรรทรัพยากรอย่างคุ้มค่า
สมาชิกหมายเลข 6096314 ถูกใจ, pupunette ถูกใจ, ปูปลาร้าครบรส ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1833992 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 839626 ถูกใจ, myna ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3157770 สยอง, สมาชิกหมายเลข 968003 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3288832 สยอง, CupJok ถูกใจรวมถึงอีก 51 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 4
ผมเห็นด้วยในไอเดียที่ว่า
1. co payment ใครยอมจ่ายร่วม จึงได้ยาที่ดีกว่า
2. ใครซื้อกรมธรรภ์ จะได้ยาที่ดีกว่า
แต่ ไม่ว่าจะเป็น co payment , กรมธรรมภ์ ก้อควรมาเข้าคิวตามอาการ เท่าเทียมกันครับ
ผมเห็นว่า ไม่ว่าจะจ่ายเท่าไร หรือจะใช้ระบบ Co payment ไม่ได้แก้ปัญหาความยุติธรรมในระบบคิว และ สิทธิในการได้เตียงคนไข้ที่ยุติธรรมครับ
ระบบที่เสนอ มันก็แค่ = ไล่คนจนออกไปนอกคิว เท่านั้น
ที่ถูกต้องคือ ควรรวม สามสิทธิ = ข้าราชการ + ปกส. + บัตรทอง = ให้เท่ากันทุกประการ
ชนิดที่ว่ายื่นบัตรที่หน้าห้องลงทะเบียนคนไข้ รพ.ไม่ต้องรู้ว่าใช้สิทธิไหนก็บริการเลย
ถ้างบประมาณไม่พอ จะลดบัญชียาก็ไม่ว่า
แต่ต้องลดพร้อมกันทุกระบบ
ถ้าจะเพิ่มบริการนอกบัญชี
ถ้ารัฐจะออกกรมธรรมภ์พิเศษ
ผมก้อเห็นด้วย
แต่ทุกคนควรต้องมา "เข้าคิว" ซื้อประกันเพิ่ม
ด้วยเงินส่วนตัวของตนอย่างเท่าเทียมกัน
กล่าวคือต้องควักเงินตัวเอง ถึงจะรู้สึกหวงแหน
และข้าราชการต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขกับ ปชช.
"มาเข้าคิว" ซื้อประกันสุขภาพที่เหมือนกัน ถึงแฟร์ (รัฐควรเอางบพยาบาลข้าราชการมาจ่ายเป็นเงินเดือนข้าราชการ แล้วให้ข้าราชการมาซื้อประกันเพิ่มเอง)
และประกันที่ว่า ต้องให้ ปชช. ซื้อได้เหมือนกัน
และเวลายื่นบัตรประกันที่ว่าหน้าเค้าเตอร์ รพ. ต้องรอคิวต่อคิว เหมือนๆกันทุกคน ถึง แฟร์ ครับ
1. co payment ใครยอมจ่ายร่วม จึงได้ยาที่ดีกว่า
2. ใครซื้อกรมธรรภ์ จะได้ยาที่ดีกว่า
แต่ ไม่ว่าจะเป็น co payment , กรมธรรมภ์ ก้อควรมาเข้าคิวตามอาการ เท่าเทียมกันครับ
ผมเห็นว่า ไม่ว่าจะจ่ายเท่าไร หรือจะใช้ระบบ Co payment ไม่ได้แก้ปัญหาความยุติธรรมในระบบคิว และ สิทธิในการได้เตียงคนไข้ที่ยุติธรรมครับ
ระบบที่เสนอ มันก็แค่ = ไล่คนจนออกไปนอกคิว เท่านั้น
ที่ถูกต้องคือ ควรรวม สามสิทธิ = ข้าราชการ + ปกส. + บัตรทอง = ให้เท่ากันทุกประการ
ชนิดที่ว่ายื่นบัตรที่หน้าห้องลงทะเบียนคนไข้ รพ.ไม่ต้องรู้ว่าใช้สิทธิไหนก็บริการเลย
ถ้างบประมาณไม่พอ จะลดบัญชียาก็ไม่ว่า
แต่ต้องลดพร้อมกันทุกระบบ
ถ้าจะเพิ่มบริการนอกบัญชี
ถ้ารัฐจะออกกรมธรรมภ์พิเศษ
ผมก้อเห็นด้วย
แต่ทุกคนควรต้องมา "เข้าคิว" ซื้อประกันเพิ่ม
ด้วยเงินส่วนตัวของตนอย่างเท่าเทียมกัน
กล่าวคือต้องควักเงินตัวเอง ถึงจะรู้สึกหวงแหน
และข้าราชการต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขกับ ปชช.
"มาเข้าคิว" ซื้อประกันสุขภาพที่เหมือนกัน ถึงแฟร์ (รัฐควรเอางบพยาบาลข้าราชการมาจ่ายเป็นเงินเดือนข้าราชการ แล้วให้ข้าราชการมาซื้อประกันเพิ่มเอง)
และประกันที่ว่า ต้องให้ ปชช. ซื้อได้เหมือนกัน
และเวลายื่นบัตรประกันที่ว่าหน้าเค้าเตอร์ รพ. ต้องรอคิวต่อคิว เหมือนๆกันทุกคน ถึง แฟร์ ครับ
สมาชิกหมายเลข 3157770 ถูกใจ, tRechin ถูกใจ, Miles Away ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3288832 ทึ่ง, ว่าวปักเป้า ถูกใจ, RedGDB ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1030346 ถูกใจ, As long as Stars are above You ถูกใจ, nothingness ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1184265 ถูกใจรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 23
ท่านเชื่อหรือไม่
ค่าใช้จ่ายก้อนใหญ่ของคนเราคือ
ซื้อบ้าน. ซื้อรถ. แต่งงาน รักษาโรค.
.
.
สำหรับการรักษาโรค.
ประเทศของเรา มีจำนวนแพทย์และเตียง ต่อประชากร ไม่พอเพียง
หลายโรค คนไข้ส่วนใหญ่รอคิวการรักษา การผ่าตัด. จนตายไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โรคที่ซับซ้อน. ต้องการเครื่องมือวินิจฉัยราคาแพง
ซึ่งจะมีเฉพาะในโรงพยาบาลระดับโรงเรียนแพทย์
สำหรับ ประชากรกลุ่ม A + จะสามารถเข้าถึง
.......
สำหรับประชาชนกลุ่ม A+ จะสามารถเข้าถึงเตียงคนไข้ในโรงเรียนแพทย์
ส่วนประชาชนกลุ่ม A และ b+ จะต้องหาโรงพยาบาลเอกชน
และถ้าเป็นโรคร้ายแรง จะให้โรงพยาบาลเอกชนใช้ connection. ส่งต่อโรงเรียนแพทย์
ซึ่งคนกลุ่มนี้ จะต้องแลกด้วยเงินออมครึ่งชีวิต
.
.ส่วนประชากรกลุ่ม c และ d. มีโอกาสต่ำมากที่จะเข้าถึงการรักษา
.
.การที่เราปล่อยให้ประชากร กลุ่ม A ซึ่งมีกำลังทรัพย์
สามารถจ่ายโรงพยาบาลเอกชนได้โดยไม่มีปัญหา เรื่องการเงิน
แต่สุดท้ายเมื่อโรคร้ายแรง. ก้อจำเป็นต้อง ใช้การลัดคิวเข้ารักษาในโรงเรียนแพทย์
เพราะว่า. โรงพยาบาลเอกชน จะไม่ลงทุน เครื่องมือการแพทย์ที่ซับซ้อนและราคาแพง
.
.
.
บรรดา อาจารย์หมอ ที่อยู่โรงพยาบาลเอกชน จึงใช้อภิสิทธิ์ส่งคนไข้ เข้าใช้เครื่องตรวจรักษาของรัฐ
.
............................................
สำหรับ บางประเทศ เช่น สิงคโปร์
หมอที่อยู่โรงพยาบาลรัฐ. จะได้สวัสดิการดี ใกล้เคียง โรงพยาบาลเอกชน
และห้ามไปทำงานในโรงพยาบาลเอกชน
ด้วยวิธีนี้ เท่านั้น จึงสามารถป้องกันการที่หมอเอกชน ส่งคนไข้เข้ามาลัดคิวใช้ facilities ของโรงพยาบาลรัฐ
ซึ่งเป็นการบังคับกลายๆให้ รพ. เอกชนต้องลงทุน เครื่องมือที่ทันสมัยด้วยตนเอง
ส่วนเครื่องมือของรัฐ จะใช้อย่างยุติธรรม รักษาคนไข้ตามคิวและอาการ..
...............................
เมื่อโรงพยาบาลเอกชน ไม่สามารถส่งคนไข้เข้ามาโรงพยาบาลของรัฐด้วยการลัดคิวแล้ว
หมายความว่ากลุ่ม A. และ. B + ถูกบังคับ ให้ต้องเข้าคิวรักษา. เหมือนคนกลุ่ม c และ d
และเมื่อคนกลุ่ม A. และ B +. ลำบาก ซึ่งรวมถึงคนกลุ่มที่ทำงานในระบบสาธารณสุขด้วย
จะเกิดแรงขับเคลื่อนในสังคมอย่างรุนแรง..ให้รัฐต้องผลิตแพทย์เพิ่มเติม
(กลุ่ม A + ไม่ต้องห่วง เขาสามารถจ่ายโรงพยาบาลเอกชนสบายๆ)
............................................
ถามว่า ประเทศไทย มีฐานะการเงินการคลัง ที่จะให้เงินเดือนแพทย์คนละสองล้านบาทต่อปี ภายใต้เงื่อนไขห้ามรับงานโรงพยาบาลเอกชน ได้ไหม
ตอบว่าได้...
แต่ไม่มีใครกล้าทำ...... เพราะคนที่มีอำนาจจะทำได้คือคนกลุ่ม A +
แลเมื่อทำขึ้นมาแล้ว คนที่จะเดือดร้อนคือ คนกลุ่ม a. และ b + ซึ่งเป็นชนชั้นกลางที่มีพลังมากที่สุดในทางสังคม
ค่าใช้จ่ายก้อนใหญ่ของคนเราคือ
ซื้อบ้าน. ซื้อรถ. แต่งงาน รักษาโรค.
.
.
สำหรับการรักษาโรค.
ประเทศของเรา มีจำนวนแพทย์และเตียง ต่อประชากร ไม่พอเพียง
หลายโรค คนไข้ส่วนใหญ่รอคิวการรักษา การผ่าตัด. จนตายไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โรคที่ซับซ้อน. ต้องการเครื่องมือวินิจฉัยราคาแพง
ซึ่งจะมีเฉพาะในโรงพยาบาลระดับโรงเรียนแพทย์
สำหรับ ประชากรกลุ่ม A + จะสามารถเข้าถึง
.......
สำหรับประชาชนกลุ่ม A+ จะสามารถเข้าถึงเตียงคนไข้ในโรงเรียนแพทย์
ส่วนประชาชนกลุ่ม A และ b+ จะต้องหาโรงพยาบาลเอกชน
และถ้าเป็นโรคร้ายแรง จะให้โรงพยาบาลเอกชนใช้ connection. ส่งต่อโรงเรียนแพทย์
ซึ่งคนกลุ่มนี้ จะต้องแลกด้วยเงินออมครึ่งชีวิต
.
.ส่วนประชากรกลุ่ม c และ d. มีโอกาสต่ำมากที่จะเข้าถึงการรักษา
.
.การที่เราปล่อยให้ประชากร กลุ่ม A ซึ่งมีกำลังทรัพย์
สามารถจ่ายโรงพยาบาลเอกชนได้โดยไม่มีปัญหา เรื่องการเงิน
แต่สุดท้ายเมื่อโรคร้ายแรง. ก้อจำเป็นต้อง ใช้การลัดคิวเข้ารักษาในโรงเรียนแพทย์
เพราะว่า. โรงพยาบาลเอกชน จะไม่ลงทุน เครื่องมือการแพทย์ที่ซับซ้อนและราคาแพง
.
.
.
บรรดา อาจารย์หมอ ที่อยู่โรงพยาบาลเอกชน จึงใช้อภิสิทธิ์ส่งคนไข้ เข้าใช้เครื่องตรวจรักษาของรัฐ
.
............................................
สำหรับ บางประเทศ เช่น สิงคโปร์
หมอที่อยู่โรงพยาบาลรัฐ. จะได้สวัสดิการดี ใกล้เคียง โรงพยาบาลเอกชน
และห้ามไปทำงานในโรงพยาบาลเอกชน
ด้วยวิธีนี้ เท่านั้น จึงสามารถป้องกันการที่หมอเอกชน ส่งคนไข้เข้ามาลัดคิวใช้ facilities ของโรงพยาบาลรัฐ
ซึ่งเป็นการบังคับกลายๆให้ รพ. เอกชนต้องลงทุน เครื่องมือที่ทันสมัยด้วยตนเอง
ส่วนเครื่องมือของรัฐ จะใช้อย่างยุติธรรม รักษาคนไข้ตามคิวและอาการ..
...............................
เมื่อโรงพยาบาลเอกชน ไม่สามารถส่งคนไข้เข้ามาโรงพยาบาลของรัฐด้วยการลัดคิวแล้ว
หมายความว่ากลุ่ม A. และ. B + ถูกบังคับ ให้ต้องเข้าคิวรักษา. เหมือนคนกลุ่ม c และ d
และเมื่อคนกลุ่ม A. และ B +. ลำบาก ซึ่งรวมถึงคนกลุ่มที่ทำงานในระบบสาธารณสุขด้วย
จะเกิดแรงขับเคลื่อนในสังคมอย่างรุนแรง..ให้รัฐต้องผลิตแพทย์เพิ่มเติม
(กลุ่ม A + ไม่ต้องห่วง เขาสามารถจ่ายโรงพยาบาลเอกชนสบายๆ)
............................................
ถามว่า ประเทศไทย มีฐานะการเงินการคลัง ที่จะให้เงินเดือนแพทย์คนละสองล้านบาทต่อปี ภายใต้เงื่อนไขห้ามรับงานโรงพยาบาลเอกชน ได้ไหม
ตอบว่าได้...
แต่ไม่มีใครกล้าทำ...... เพราะคนที่มีอำนาจจะทำได้คือคนกลุ่ม A +
แลเมื่อทำขึ้นมาแล้ว คนที่จะเดือดร้อนคือ คนกลุ่ม a. และ b + ซึ่งเป็นชนชั้นกลางที่มีพลังมากที่สุดในทางสังคม
ช่างซ่อมบ้าน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3157770 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 968003 ถูกใจ, tRechin ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3288832 ทึ่ง, ว่าวปักเป้า ถูกใจ, Pseudonoise ถูกใจ, RedGDB ถูกใจ, KiTaNo ถูกใจ, spyclassic ถูกใจรวมถึงอีก 8 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 5
รัฐคิดช่วยคนจนเป็นเรื่องที่ดีนะ เห็นด้วยกับการจัดสวัสดิการให้กับคนจนจริงๆ แต่ที่เห็นๆนี้ จนไม่จริงก็เยอะอะ แล้วเรื่องอายุ ของคนที่จะได้รับสวัสดิการ น่าจะให้กับคนสูงอายุสักหน่อย อายุน้อยๆ เรี่ยวแรงยังมีทำงาน เด็กแว้นก็ลงทะเบียนคนจนได้ กลางวันงานการไม่ทำ กลางคืนออกอาละวาด
หมูดำอ้วนเตี้ย ถูกใจ, MCMLXIV ถูกใจ, lirpa ถูกใจ, ตี๋น้อยMBA ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 926546 ถูกใจ, ปฐมธง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3654680 ถูกใจ, พวงชมออน ถูกใจ, คิน * คาเนะ ถูกใจ, ItazuraNeko ถูกใจรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
จากคนด่าโรงพยาบาลว่าไม่ทำคลอด และคนอยากใช้30 บาท แต่ไม่ยอมจ่ายเงินสมทบแบบประกันสังคม เป็นภาระคนที่เสียภาษีเหมือนโดนโกง
แต่เงินภาษีพวกนี้ถูกนำไปใช้แบบไม่คุ้มค่า
คนเสียภาษี บัตรคนจนก็ไม่ได้ ประกันสังคมก็จ่าย แต่สิทธิ์รักษาพยาบาลก็ไม่ดีเหมือนบัตรทอง เห็นเค้าว่ากันแบบนัน
แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหาเท่าไหร่ถ้าไม่เจ็บป่วยก็ไม่ต้องใช้ หรือมีประกันตัวเองก็ประหยัดเงินหลวงไป
แต่30 บาท ที่บอกให้คนจน จนจริงหรืออย่างแม่ค้าขายของมีรถขับ เรายังผ่อนรถบางวคนขึ้นรถเมล์เลย
แม่ค้ารวยกว่าอีก ใช้บัตรทองไม่ต้องเสียเงิน ขายของภาษีก็ไม่เสียรวยกว่าพวกเราอีก
สมมุติพวกแม่ค้า คนยึดทางเท้าค้าขาย
พอไป รพ.ด่าโรงพยาบาลอีกว่ารักษาไม่ดี แต่ตัวเองไม่เคยเสียภาษีทางตรงเลย
ชาวบ้านไม่เคยจ่ายสมทบอะไร แต่อยากได้การรักษาดี แต่ภาษีไม่ยอมเสีย
คนจ่ายประกันสังคมกลับเสียเปรียบ
แล้วอย่างชาวนาชาวไร่ ควรจะขึ้นทะเบียนและเก็บเงินมาสบทบลงเรื่องการแพทย์ด้วย
ไม่ใช่ขายข้าวได้กำไรก็แข่งกันไปถอยรถกระบะมาอวดกัน โดนยึดมาเป็นNPL ส่งผลถึงหุ้นที่เราถืออีก
ภาษีไม่เคยเสีย คิดเอาแต่ได้
พอมีจำนำข้าวก็เอา ไม่สนว่าประเทศจะพินาศ มีหนี้สิน
น่าจะลงโทษชาวนา โรงสีที่รับเงินการโกงจำนำข้าวด้วยเลย ถ้าลดคนโกงตรงนี้ไปได้ 3-4 ล้านคน
ประเทศเราจะได้มีความั่นคงมากขึ้น เสียส่วนน้อยเพื่อรักษาส่วนใหญ่ ตัดเนื้อร้ายทิ้งไป
คนทำผิดต้องได้รับการลงโทษ คนพวกนี้ต้องมีส่วนช่วยจ่ายภาษีไม่ใช่ อ้างแต่ว่าจนแล้วจะดูดเงินไปใช้ฟรี
รัฐแบกไม่ไหวหรอก ไม่หาเงินแต่จะรอเงินจากรัฐอย่างเดียวมีที่ไหนลงทะเบียนคนจน 14 ล้าน
แถมไปให้ลูกหลานที่เรียนหนังสือมาลงทะเบียนถ้าเรียนปอตรีแล้วยังคิดแบบนี้ประเทศไม่มีอนาคตแน่ๆ
ต้องอยู่กับการซื้อเสียงประชานิยมไปอีก พรรคไหนจ่ายให้มากก็ได้เป็นรัฐบาลไปโกงต่อ
คนจ่ายภาษีมากรัฐควรให้ลดภาษีเยอะๆ ให้การรักษาที่ดีมีสมทบพิเศษให้
ไม่ใช่รัฐดูดออกไปแจกคนจน ที่รอแต่เงินอย่างเดียวโดยไม่ทำอะไรเลย
ไม่งั้นก็มาจนกันทั้งประเทศนิละ
ภาษีที่เราจ่ายควรได้ความมั่นคงของชาติ ได้ใช้เงินตอนแก่ ไม่ใช่เอาไปแจกฟรีๆให้กับคนที่ร่วมกับคนโกงชาติ
ตัวเองเลี่ยงภาษีหนีภาษีทุกอย่า