วันนี้ เป็นวันที่ความทุกข์มาเยือนเราอีกครั้ง..

เราไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นจากที่นอน เราหิวมาก แต่ไม่สามารถกลืนก้อนข้าวลงคอได้เลย รู้สึกเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องเป็นภาระในการเคี้ยวข้าว ทั้งๆที่ท้องไส้ปั่นป่วนไปด้วยความหิว

ความทุกข์มันหน้าตาแบบนี้.. เราจำมันได้ มันกลับมาหาเราอีกแล้วสินะ..



เราพยายามช่วยเหลือตัวเอง ที่จะหลุดออกจากความรู้สึกแย่ๆนี้ เพราะต้องทำงาน ไม่สามารถปล่อยตัวเองให้จมทุกข์อยู่บนที่นอนได้

เราบอกตัวเองว่า.. ในเวลาแบบนี้ จงลุกขึ้นยืนให้ได้ด้วยตัวเองเถิด อย่าหวังคำพูดปลอบใจจากใครๆเลย เพราะมันอาจจะซ้ำเติมให้เราทรุดลงไปอีกโดยไม่จำเป็น..



อะไรที่ทำให้เราทุกข์ และทำไมเราต้องทุกข์ ... เราเริ่มคิดช้าๆ




คงจะเป็นเพราะเรายึดติดในความสุขที่เคยได้รับทาง ตา หู จมูก ลิ้น กายใจ เราเคยสัมผัสกับสิ่งที่ดี ความอ่อนโยน ถ้อยคำหวาน และเสียงอันไพเราะ

วันนี้มันจากเราไปแล้ว เราจึงโหยหา ไม่อยากให้มันจากไป


แต่เราเลือกได้ด้วยหรือ ว่าฝนจะต้องตกวันนี้ เวลานี้ แดดจะต้องออกตอนนั้นตอนนี้..

ในเมื่อกำหนดกะเกณฑ์อะไรไม่ได้ เราควรที่จะปรับเปลี่ยนตัวเอง ที่จะอยู่ภายใต้สถานการณ์ต่างๆให้ได้จึงจะถูก..



จะอยากให้ความสุขอยู่กับเรานานๆไปทำไม ในเมื่อความสุขเป็นของชั่วคราว
และจะกลัวความทุกข์ไปทำไม ในเมื่อความทุกข์ก็เป็นของชั่วคราว




วันนี้ไม่มีผัสสะอันน่าพิสมัยนั้นเกิดขึ้นกับชีวิตเราอีกแล้ว เหมือนสายรุ้งงามที่เลือนหายไปแล้ว..
เราต้องยอมรับว่าความสุขได้ผ่านพ้นไปแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาเหลือเกินที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้..

สิ่งที่เราต้องทำต่อไป เพื่อต่อลมหายใจตัวเอง คือทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เมื่อต้องทำงาน ก็ทำงานให้ดีที่สุด ไม่ต้องคาดหวังว่า ความสุขจะมาหาเราอีกครั้งเมื่อไหร่.. เรามีชีวิตอยู่ เพื่อทำสิ่งดีๆให้เกิดขึ้นในโลกใบนี้

ไม่ใช่อยู่เพื่อรอให้โลกใบนี้ให้สิ่งดีๆแก่เรา..



--------------------------------------------------------

ปัญหา ไม่ใช่ความทุกข์
และความทุกข์ก็ไม่จำเป็นต้องเกิดจากปัญหา
เราจึงเห็นว่า..
บางคนมีปัญหาแต่ไม่มีความทุกข์
และบางคนมีความทุกข์ ทั้งๆที่ไม่ได้มีปัญหา

พระอาจารย์ปราโมทย์ ปาโมชฺโช