ธรรมะเกิดขึ้นใจมีสติไปรู้แล้วไปทิ้งโง่ทันที
คิดฟุ้งซ่าน ก็ให้มีสติรู้ว่าฟุ้งซ่านแล้วมีอารมณ์เป็นอย่างไรดูให้ชัด
พอคิดฟุ้งซ่านไปละไปทิ้งไม่อยากฟุ้งซ่าน ใจมันโง่ดูความฟุ้งซ่านไม่เป็น
ไม่รู้จักอารมณ์ที่เกิดความฟุ้งซ่าน
ใจซึมเศร้า เศร้าหมอง ก็ไปละไม่อยากซึมเศร้า ไม่อยากเศร้าหมอง
ก็ดูไม่เป็นไม่เห็นอารมณ์ที่ซึมเศร้า เศร้าหมอง ก็เลยโง่ ต่อไปมันก็ขึ้นทุกวันไม่จบไม่สิ้น
พระพุทธเจ้าสอนให้รู้ธรรมเรียกคนมาดูธรรมะ มาศึกษาธรรมะ
ไม่ได้สอนให้ทิ้งธรรมะ
จิตมีราคะก็ให้รู้ว่าจิตมีราคะ จิตไม่มีราคะก็รู้ว่าจิตไม่มีราคะ
จิตเศร้าหมองก็รู้ว่าจิตเศร้าหมอง จิตไม่เศร้าหมองก็รู้ว่าจิตไม่เศร้าหมอง