บันทึกไว้เมื่อใกล้รุ่ง

เขียนถึงพ่อเก็บไว้ใกล้ตีสี่
เสร็จพอดีตีห้าเมื่อฟ้าสาง
ด้วยสำนึกบันทึกไว้ไม่จืดจาง
บรรจงวางบทกลอนสะท้อนใจ

เสมือนมีสิ่งใดใครกำหนด
เรียกให้จดทุกคำที่จำได้
เหมือนนอนหลับแล้วตื่นคืนฝันไป
ทุกถ้อยคำจำไว้ร่ายลำนำ

จึงจัดถ้อยร้อยคำทำเป็นวรรค
ฉันทลักษณ์พากเพียรเคยเรียนร่ำ
ยึดแบบอย่างทางกวีท่านชี้นำ
บันทึกจำทำนองร้อยกรองกานท์

วันนี้พ่อจากไปไม่กลับแล้ว
เหลือเพียงแนวทางไว้ให้สืบสาน
"เศรษฐกิจพอเพียง"เยี่ยงตำนาน
คือหลักการ"ทฤษฎี"ที่ลือนาม

หัวใจนี้ขอถวายมอบให้พ่อ
ไว้แทนช่อดาวเรืองเหลืองอร่าม
เทอดพระองค์คงความดีที่งดงาม
จะขอตามรอยพ่อสืบต่อไป



น้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น อันหาที่สุดมิได้
ข้าพระพุทธเจ้า
                  "ครูเปี๊ยก"   

                 ๑๖ ตุลาคม ๒๕๖๐