๏ จอมกวี ๏
*****
"จอมกวี" ที่สลบซบตนซ่อน
ไร้อาวรณ์เวิ้งวากย์หลากศาสตร์ศิลป์
ย่อมเสื่อมสรรพ์ฉันทลักษณ์หลักกวินทร์
ปล่อยให้จิน ตนาการชาญเสื่อมลง
เพรียบภูมิพร้อมย่อมนิพนธ์สืบสนธิ
ดั่งดำริพากย์ประพันธ์วิศัลย์ส่ง
บรรยายบาทบริบทกฏเกณฑ์ตรง
เจตน์จำนงค์แห่งตนจนเพริศพราย
ร้อยรจน์ล้วนรู้รักษ์หลักเลิศแล้
รวบรัดแล เลอลักษณ์เรื่องหลากหลาย
ล้ำลีลาราวรุ้งรุ่งเรียงราย
แล้วร่วมร่ายระเริ่งล้ำ ร่ำรื่นรมย์
ครั้นคนใครใคร่ครวญคิดขวนขวาย
คงคลี่คลายข้อข้องของขื่นขม
คราวเคลือบแคลงเขียนความคิดคำคม
ควรข้ามข่มขุ่นเคืองเขื่องครบครัน
เพรียบภูมิผองพ้องพาทพึงผาดแผลง
เพื่อพลิกแพลงเผยแผ่แพร่ผวนผัน
พอพากษ์พจน์ผิวเผินเพลิดเพลินพลัน
ภาษ์พัวพันพร้อมเพรียงเพี้ยงผองพิชญ์
ผองความพร้อมย่อมพ้องทำนองเพราะ
ครั้นพิเคราะห์ถ้อยความตามลิขิต
ล้ำสำนวนชวนระรื่น ชื่นพินิจ
ย่อมปลื้มจิตเปรมใจในรจนา
บรรจงร้อยถ้อยกวีที่หลากหลาย
ดั่งดาวพรายพร่างพรรณเช่นนั้นหนา
เรียงรายงามล้ำสวรรค์จันทร์ประภา
แต่งฟากฟ้านำชื่นระรื่นใจ
เอื้อนอวยคำพร่ำเพรียกสำเหนียกเนื่อง
ครั้นชำเลืองเผลอจิตพิศมัย
ความไพเราะเสนาะทั่วจับหัวใจ
จนทำให้พร่ำเพ้อละเมอมอง
ผองพาทีพิจิตรลิขิตเขียน
จึ่งจำเนียรฉันทลักษณ์หลักกานท์ผอง
ดั่งมนตราเสกฤทัยจนใฝ่ปอง
หมายเกี่ยวข้องคนึงเนิ่นเพลิดเพลินนาน
แสนสมมาตรปรารถนาลีลารจน์
ล้วนปรากฏลักขณามาสื่อสาร
เสริมศิลป์ศาสตร์พิลาสพจน์นำจดจาร
ทั้งบรรหารให้เสนาะไพเราะจริง
เพรียบผองความงามแท้แลเลิศลักษณ์
เอ่ยเอื้อนอัก- ขราอวยอำนวยสิ่ง-
ศัพท์เรียงร้อยถ้อยพยางค์ยิ่งอ้างอิง
พร้อมพาดพิงสรรพศาสตร์ กาจลีลา
เป็น"กวี" ที่คร้านบรรหารพจน์
เชาวน์ย่อมถดชาญถอยด้อยคุณค่า
ควรรังสรรค์วรรณศิลป์จินตนา
ให้ลือชาชั้นเชิงเวิ้งวรรณกรรม ๚ะ๛
๏ จอมกวี ๏
*****
"จอมกวี" ที่สลบซบตนซ่อน
ไร้อาวรณ์เวิ้งวากย์หลากศาสตร์ศิลป์
ย่อมเสื่อมสรรพ์ฉันทลักษณ์หลักกวินทร์
ปล่อยให้จิน ตนาการชาญเสื่อมลง
เพรียบภูมิพร้อมย่อมนิพนธ์สืบสนธิ
ดั่งดำริพากย์ประพันธ์วิศัลย์ส่ง
บรรยายบาทบริบทกฏเกณฑ์ตรง
เจตน์จำนงค์แห่งตนจนเพริศพราย
ร้อยรจน์ล้วนรู้รักษ์หลักเลิศแล้
รวบรัดแล เลอลักษณ์เรื่องหลากหลาย
ล้ำลีลาราวรุ้งรุ่งเรียงราย
แล้วร่วมร่ายระเริ่งล้ำ ร่ำรื่นรมย์
ครั้นคนใครใคร่ครวญคิดขวนขวาย
คงคลี่คลายข้อข้องของขื่นขม
คราวเคลือบแคลงเขียนความคิดคำคม
ควรข้ามข่มขุ่นเคืองเขื่องครบครัน
เพรียบภูมิผองพ้องพาทพึงผาดแผลง
เพื่อพลิกแพลงเผยแผ่แพร่ผวนผัน
พอพากษ์พจน์ผิวเผินเพลิดเพลินพลัน
ภาษ์พัวพันพร้อมเพรียงเพี้ยงผองพิชญ์
ผองความพร้อมย่อมพ้องทำนองเพราะ
ครั้นพิเคราะห์ถ้อยความตามลิขิต
ล้ำสำนวนชวนระรื่น ชื่นพินิจ
ย่อมปลื้มจิตเปรมใจในรจนา
บรรจงร้อยถ้อยกวีที่หลากหลาย
ดั่งดาวพรายพร่างพรรณเช่นนั้นหนา
เรียงรายงามล้ำสวรรค์จันทร์ประภา
แต่งฟากฟ้านำชื่นระรื่นใจ
เอื้อนอวยคำพร่ำเพรียกสำเหนียกเนื่อง
ครั้นชำเลืองเผลอจิตพิศมัย
ความไพเราะเสนาะทั่วจับหัวใจ
จนทำให้พร่ำเพ้อละเมอมอง
ผองพาทีพิจิตรลิขิตเขียน
จึ่งจำเนียรฉันทลักษณ์หลักกานท์ผอง
ดั่งมนตราเสกฤทัยจนใฝ่ปอง
หมายเกี่ยวข้องคนึงเนิ่นเพลิดเพลินนาน
แสนสมมาตรปรารถนาลีลารจน์
ล้วนปรากฏลักขณามาสื่อสาร
เสริมศิลป์ศาสตร์พิลาสพจน์นำจดจาร
ทั้งบรรหารให้เสนาะไพเราะจริง
เพรียบผองความงามแท้แลเลิศลักษณ์
เอ่ยเอื้อนอัก- ขราอวยอำนวยสิ่ง-
ศัพท์เรียงร้อยถ้อยพยางค์ยิ่งอ้างอิง
พร้อมพาดพิงสรรพศาสตร์ กาจลีลา
เป็น"กวี" ที่คร้านบรรหารพจน์
เชาวน์ย่อมถดชาญถอยด้อยคุณค่า
ควรรังสรรค์วรรณศิลป์จินตนา
ให้ลือชาชั้นเชิงเวิ้งวรรณกรรม ๚ะ๛