"วอนจันทร์"

บรรจงนำคำกรองลองเรียงร้อย
ถักทอถ้อยเพลงกานท์ผ่านอักษร
ด้วยคำนึงจึงจารจด รสสุนทร
เป็นบทกลอน วอนพร่ำเพ้อรำพึง

มองนภา คืนที่ มีดาวน้อย
กระพริบพราวพร่างพร้อยพลอยคิดถึง
แสงจันทร์เอยส่องหล้าสุดตราตรึง
คิดคะนึง ครั้งตอนแอบอ้อนจันทร์

โอ้..จันทร์จ๋าไยมิแจ่มแย้มเพียงเสี้ยว
หรือจันทร์เจ้าเปล่าเปลี่ยวเที่ยวตามฝัน
มองนภาเคยเรืองรองผ่องอำพัน
แต่คืนนี้ โศกศัลย์ พลันหม่นมัว

ขอวอนจันทร์ หันหน้ามาสักหน่อย
อย่าด่วนคล้อย ลอยลาปล่อยฟ้าหลัว
ดวงใจหนึ่งหวาดหวั่นสั่นระรัว
ด้วยนึกกลัว จันทร์ลับ...ไม่กลับมา....


“สุนันท์ยา