.....ดูกรภิกษุทั้งหลาย การแสวงหาที่ประเสริฐเป็นไฉน?
.....ดูกรภิกษุทั้งหลายคนบางคนในโลกนี้ โดยตนเองเป็นผู้มีชาติเป็นธรรมดา ทราบชัดโทษในสิ่งมีชาติเป็นธรรมดา
ย่อมแสวงหาพระนิพพาน ที่ไม่เกิด หาธรรมอื่นยิ่งกว่ามิได้ เกษมจากโยคะ

โดยตนเองเป็นผู้มี-*ชราเป็นธรรมดา ทราบชัดโทษในสิ่งมีชราเป็นธรรมดา
ย่อมแสวงหาพระนิพพาน ที่ไม่แก่ หาธรรมอื่นยิ่งกว่ามิได้ เกษมจากโยคะ

โดยตนเองเป็นผู้มีพยาธิเป็นธรรมดา ทราบชัดโทษในสิ่งมีพยาธิเป็นธรรมดา
ย่อมแสวงหาพระนิพพาน หาพยาธิมิได้ หาธรรมอื่นยิ่งกว่ามิได้ เกษมจากโยคะ

โดยตนเองเป็นผู้มีมรณะเป็นธรรมดา ทราบชัดโทษในสิ่งมีมรณะเป็นธรรมดา
ย่อมแสวงหาพระ-*นิพพาน ที่ไม่ตาย หาธรรมอื่นยิ่งกว่ามีได้ เกษมจากโยคะ

โดยตนเองเป็นผู้มีโศกเป็นธรรมดาทราบชัดโทษในสิ่งมีโศกเป็นธรรมดา
ย่อมแสวงหานิพพานที่หาโศกมิได้ หาธรรมอื่นยิ่งกว่ามิได้เกษมจากโยคะ

โดยตนเองเป็นผู้มีสังกิเลสเป็นธรรมดา ทราบชัดโทษในสิ่งมีสังกิเลสเป็นธรรมดา
ย่อมแสวงหาพระนิพพาน ที่ไม่เศร้าหมอง หาธรรมอื่นยิ่งกว่ามิได้ เกษมจากโยคะ

.....ดูกรภิกษุทั้งหลายนี้แล คือการแสวงหาที่ประเสริฐ.

นิพพานยอดเยี่ยมอย่างนี้ ประเสริฐอย่างนี้  วิเศษอย่างนี้ แล้วจะละนิพพานให้โง่ทำไม
แม่นบ่ครับ ?