สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ไม่มีไรมาก แค่อยากระบายความอัดอั้นของมนุษย์เงินเดือนที่ดำรงชีวิตในกรุงเทพค่ะ
บ้านของฉันอยู่สมุทรปราการ เส้นศรีนครินทร์ ที่ทำงานอยู่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ การเดินทางไปทำงานสามารถไปได้หลายทางทั้งรถเมล์ (ขึ้นทางด่วน) รถไฟฟ้าและแอร์พอร์ตลิงก์ (ลงพญาไทแล้วเดินไปอนุฯ ค่ะ)
ออกจากบ้าน 6.15 น. หากไม่รอรถเมล์นาน จะไปถึงแอร์พอร์ตลิงก์ก่อน 7.00 น. หรือไปถึงจุดต่อรถเมล์ปอ. สาย 139 ถ.บางนา-ตราด ประมาณ 6.30 น. และหากเป็นไปตามตารางเวลานี้ เรื่องไปถึงที่ทำงานสายจะไม่ต้องห่วงเลยค่ะ ไปถึงที่ทำงานก่อน 7.40 น. ชัวร์ ๆ แต่จะมีบางวันที่ออกจากบ้านช้าไปนิด หรือฝนตกรถติดทำให้หงุดหงิดมากไปหน่อย ก็ไม่เป็นไรค่ะ สามสี่เดือนที่ผ่านมาฉันชินแล้ว (ชินแล้วจริง ๆ นะ)
แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกวันที่ผ่านมา เริ่มตั้งแต่ฝนตกตั้งแต่ตื่นนอน ในใจคิดไว้แล้วว่ารถติดแหง เลยออกจากบ้านเร็วหน่อย รถเมล์มาพอดี วิ่งฉิวไปจนถึงแอร์พอร์ตลิงก์หัวหมาก 6.45 น. บนชานชาลาคนเยอะเป็นปกติ ฉันยืนต่อแถวไปเรื่อย ๆ สองขบวนผ่านไปแต่โบกี้นึงรับผดส. ได้เพียงสองสามคน ไม่เป็นไรค่ะ เพราะเดี๋ยวมีรถเสริม (คนขึ้นแอร์พอร์ตลิงก์บ่อย ๆ จะรู้กัน) มาเป็นเวลา คือ รอบ 7.00 น. และ รอบ 7.30 น. แต่วันนี้รอบ 7.00 น. ไม่มีค่ะ!!! ตอนนั้นฉันยังโอเคนะคะ โบกพัดไล่ความร้อนไปเรื่อย ๆ ไถโทรศัพท์จนครบทุกแอพ อ่านนิยายจบไปบทนึง และก็เริ่มไม่ปกติแล้วค่ะ เพราดิฉันปวดท้องอึ พยายามกลั้นจนสุดความสามารถ แต่ไม่ไหวจริง ๆ เลยลงจากบริเวณชานชาลาไปถามยามว่า มีห้องน้ำมั้ยยย พี่ยามบอกว่ามีแต่ห้องน้ำพนง. ถ้าจะเข้าก็เข้าได้แต่ต้องมีจนท. พาไป และตอนนี้จนท. ไม่ว่างเลยสักคนเพราะติดภารกิจกันอยู่ (กั้นคนไม่ให้ขึ้นไปบนชานชาลานั่นเอง) ฉันเลยขึ้นไปบนชานชาลาอีกครั้ง คราวนี้รถเสริมรอบ 7.30 น. มาพอดี ฉันก็เบียด ๆ เข้าไป นึกในใจอีกสี่สถานีก็รอดแล้ว แต่ไม่รอดค่ะ ฉันอั้นไว้ได้แค่สถานี้มักกะสันเท่านั้น เลยออกจากขบวนไปเข้าห้องน้ำที่สถานีนี้แทน (โชคดีมาก ๆ ที่สถานีนี้มีห้องน้ำไว้คอยบริการ ไม่เช่นนั้นฉันก็คงนึกสภาพไม่ออกเพราะมันสุดจะอั้นจริง ๆ แล้วค่ะ )
ฝนยังโปรยปรายต่อไปเมื่อฉันถึงสถานีพญาไท และสายไป 30 นาที TT
เป็นเวรเป็นกรรมมากค่ะเมื่อเช้านี้
บ้านของฉันอยู่สมุทรปราการ เส้นศรีนครินทร์ ที่ทำงานอยู่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ การเดินทางไปทำงานสามารถไปได้หลายทางทั้งรถเมล์ (ขึ้นทางด่วน) รถไฟฟ้าและแอร์พอร์ตลิงก์ (ลงพญาไทแล้วเดินไปอนุฯ ค่ะ)
ออกจากบ้าน 6.15 น. หากไม่รอรถเมล์นาน จะไปถึงแอร์พอร์ตลิงก์ก่อน 7.00 น. หรือไปถึงจุดต่อรถเมล์ปอ. สาย 139 ถ.บางนา-ตราด ประมาณ 6.30 น. และหากเป็นไปตามตารางเวลานี้ เรื่องไปถึงที่ทำงานสายจะไม่ต้องห่วงเลยค่ะ ไปถึงที่ทำงานก่อน 7.40 น. ชัวร์ ๆ แต่จะมีบางวันที่ออกจากบ้านช้าไปนิด หรือฝนตกรถติดทำให้หงุดหงิดมากไปหน่อย ก็ไม่เป็นไรค่ะ สามสี่เดือนที่ผ่านมาฉันชินแล้ว (ชินแล้วจริง ๆ นะ)
แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกวันที่ผ่านมา เริ่มตั้งแต่ฝนตกตั้งแต่ตื่นนอน ในใจคิดไว้แล้วว่ารถติดแหง เลยออกจากบ้านเร็วหน่อย รถเมล์มาพอดี วิ่งฉิวไปจนถึงแอร์พอร์ตลิงก์หัวหมาก 6.45 น. บนชานชาลาคนเยอะเป็นปกติ ฉันยืนต่อแถวไปเรื่อย ๆ สองขบวนผ่านไปแต่โบกี้นึงรับผดส. ได้เพียงสองสามคน ไม่เป็นไรค่ะ เพราะเดี๋ยวมีรถเสริม (คนขึ้นแอร์พอร์ตลิงก์บ่อย ๆ จะรู้กัน) มาเป็นเวลา คือ รอบ 7.00 น. และ รอบ 7.30 น. แต่วันนี้รอบ 7.00 น. ไม่มีค่ะ!!! ตอนนั้นฉันยังโอเคนะคะ โบกพัดไล่ความร้อนไปเรื่อย ๆ ไถโทรศัพท์จนครบทุกแอพ อ่านนิยายจบไปบทนึง และก็เริ่มไม่ปกติแล้วค่ะ เพราดิฉันปวดท้องอึ พยายามกลั้นจนสุดความสามารถ แต่ไม่ไหวจริง ๆ เลยลงจากบริเวณชานชาลาไปถามยามว่า มีห้องน้ำมั้ยยย พี่ยามบอกว่ามีแต่ห้องน้ำพนง. ถ้าจะเข้าก็เข้าได้แต่ต้องมีจนท. พาไป และตอนนี้จนท. ไม่ว่างเลยสักคนเพราะติดภารกิจกันอยู่ (กั้นคนไม่ให้ขึ้นไปบนชานชาลานั่นเอง) ฉันเลยขึ้นไปบนชานชาลาอีกครั้ง คราวนี้รถเสริมรอบ 7.30 น. มาพอดี ฉันก็เบียด ๆ เข้าไป นึกในใจอีกสี่สถานีก็รอดแล้ว แต่ไม่รอดค่ะ ฉันอั้นไว้ได้แค่สถานี้มักกะสันเท่านั้น เลยออกจากขบวนไปเข้าห้องน้ำที่สถานีนี้แทน (โชคดีมาก ๆ ที่สถานีนี้มีห้องน้ำไว้คอยบริการ ไม่เช่นนั้นฉันก็คงนึกสภาพไม่ออกเพราะมันสุดจะอั้นจริง ๆ แล้วค่ะ )
ฝนยังโปรยปรายต่อไปเมื่อฉันถึงสถานีพญาไท และสายไป 30 นาที TT