“ รอยยิ้ม “
สวัสดีครับเพื่อน ๆ นักอ่านทั้งหลาย และนักฝึกอ่านทั้งหลายด้วยนะครับ นี้เป็นฉบับที่สองที่ผมได้เขียนเรื่องสั้น ครั้งนี้ผมได้เขียนเรื่อง “รอยยิ้ม” เนื่องจากผมได้ดูคอมเม้นจากเรื่องก่อน คือเรื่อง “เพื่อน” ทำให้ผมเกิดกำลังใจ และ “รอยยิ้ม” ที่ทำให้ผมคิดว่าไม่ว่าจะทำอะไร ลำบากเพียงใด และมีอุปสรรคเยอะสักเท่าใด แต่เราก็ควรที่จะสู้ต่อไป เพื่อคนที่คอยมอบกำลังใจให้เรา
หลายวันที่ผ่านมาผมรู้สึกว่าเมื่อเรามี “รอยยิ้ม” ให้กับคนรอบๆ ตัวเราแม้ว่าเราจะไม่ได้ “รอยยิ้ม” นั้นกลับคืนมาก็ตาม อย่างน้อยเราก็ได้สร้าง “รอยยิ้ม” ให้กับตัวของเราเอง แน่นอนว่าเมื่อเรามีความทุกข์ย่อมที่จะหา “รอยยิ้ม” ยากมาก ถึงมากที่สุด แต่ในช่วงที่เรามีความสุขอยู่เช่นตอนนี้ เราควรที่จะสัญญากับตัวเราเองก่อนว่า เมื่อมีความทุกข์ไม่ว่าจะเรื่องใหญ่ หรือเล็กก็ตามเราจะ ยิ้ม สู้กับสิ่งเหล่านั้น และเราจะผ่านมันไปได้ ผมเชื่อว่าพลังของ “รอยยิ้ม” นั้นมันเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถอธิบายขีดจำกัดของมันได้ “รอยยิ้ม” เปรียบเหมือนยาปฏิชีวนะที่จะที่จะทำให้เราต่อสู้ กับอะไรก็ตามถึงแม้จะยากและลำบากก็เถอะ
วันนี้ผมได้มีโอกาสได้ไปดูบรรยากาศพี่ๆ บัณฑิตที่จบการศึกษารับปริญญา แต่ละคนดูหน้าตายิ้มแย้มและใบหน้าก็เต็มไปด้วย “รอยยิ้ม” “รอยยิ้ม” เหล่านั้นไม่ได้มีแต่พี่ๆ บัณฑิต “รอยยิ้ม” เหล่านั้นยังกระจายให้กับคนรอบข้างด้วยทั้ง พ่อ แม่ พี่ๆ น้องๆ ญาติ และรุ่นน้องที่คอยมาให้กำลังใจ และมาแสดงความยินดี เป็นวันที่ทำให้พี่ๆ บัณฑิตมีความสุขมากอีกหนึ่งวัน แม้ว่ากว่าจะจบกันนั้นผ่านอุปสรรคอะไรต่ออะไรก็ตาม แต่พวกพี่ๆ เลือกที่จะลืมมัน และสร้าง “รอยยิ้ม” บนใบหน้าพร้อมกับประกาศให้ทุกคนที่มาให้กำลังใจรู้ว่านี้เป็นวันที่สำคัญที่สุดที่เขาได้พยายามมาไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี กี่อุปสรรค แต่อุปสรรคเหล่านั้นมันไม่สำคัญเลย ภาพเหตุการณ์เหล่านี้ทำให้ผมคิดว่า การที่ผมอยู่ปี 3 ในตอนนี้ เวลานี้ และการที่ผมได้พบเจอกับอุปสรรคต่างๆ นาๆ ณ เวลานี้มันเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งเม่านั้นที่จะทำให้ผมได้รู้ถึงคุณค่า และประโยชน์ของสิ่งที่ผมได้ทำและเหล่าเรียนมาและผมก็เชื่อว่า เมื่อถึงตอนที่ผมประสบความสำเสร็จในชีวิต ผมจะสร้าง “รอยยิ้ม” เหล่านั้นให้กับคนที่อยู่รอบข้างและที่คอยให้กำลังใจผม ทั้งพ่อ แม่ พี่สาว พี่ชาย น้องสาว หลานๆ เพื่อนๆ และทุกๆ คนที่คอยสอนบทเรียนต่างๆ ให้ผม
แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้นผมคิดว่า ณ ตอนนี้ผมก็สามารถที่จะสร้าง “รอยยิ้ม” บนใบหน้าของผมเพื่อที่จะมอบให้กับคนที่อยู่รอบๆ ตัวของผมได้โดยไม่ต้องรอเวลา แล้วพวกคุณทกคนละครับ สามารถสร้าง “รอยยิ้ม” ให้กับคนรอบข้างได้หรือเปล่า สามารถสร้างรอยยิ้มเมื่อเจอกับความทุกข์ อุปสรรค ต่างๆ ได้หรือเปล่า ถ้าคิดว่าทำได้ละก็.... สัญญากับตัวเองไว้ซะ !!! แล้วเมื่อเจอกับความทุกข์แม้จะใหญ่เพียงใดก็ตาม จงยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม และยิ้ม ^_^ ยิ้ม อมยิ้ม04พาพันชอบพาพันขอบคุณMr.H คิดว่าเยี่ยม
ขอบคุณสำหรับการนั่งอ่านนะครับเมื่ออ่านจบก็ควรที่จะ “ยิ้ม” นะครับ
Cr. คิ้วดก
“ รอยยิ้ม “
สวัสดีครับเพื่อน ๆ นักอ่านทั้งหลาย และนักฝึกอ่านทั้งหลายด้วยนะครับ นี้เป็นฉบับที่สองที่ผมได้เขียนเรื่องสั้น ครั้งนี้ผมได้เขียนเรื่อง “รอยยิ้ม” เนื่องจากผมได้ดูคอมเม้นจากเรื่องก่อน คือเรื่อง “เพื่อน” ทำให้ผมเกิดกำลังใจ และ “รอยยิ้ม” ที่ทำให้ผมคิดว่าไม่ว่าจะทำอะไร ลำบากเพียงใด และมีอุปสรรคเยอะสักเท่าใด แต่เราก็ควรที่จะสู้ต่อไป เพื่อคนที่คอยมอบกำลังใจให้เรา
หลายวันที่ผ่านมาผมรู้สึกว่าเมื่อเรามี “รอยยิ้ม” ให้กับคนรอบๆ ตัวเราแม้ว่าเราจะไม่ได้ “รอยยิ้ม” นั้นกลับคืนมาก็ตาม อย่างน้อยเราก็ได้สร้าง “รอยยิ้ม” ให้กับตัวของเราเอง แน่นอนว่าเมื่อเรามีความทุกข์ย่อมที่จะหา “รอยยิ้ม” ยากมาก ถึงมากที่สุด แต่ในช่วงที่เรามีความสุขอยู่เช่นตอนนี้ เราควรที่จะสัญญากับตัวเราเองก่อนว่า เมื่อมีความทุกข์ไม่ว่าจะเรื่องใหญ่ หรือเล็กก็ตามเราจะ ยิ้ม สู้กับสิ่งเหล่านั้น และเราจะผ่านมันไปได้ ผมเชื่อว่าพลังของ “รอยยิ้ม” นั้นมันเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถอธิบายขีดจำกัดของมันได้ “รอยยิ้ม” เปรียบเหมือนยาปฏิชีวนะที่จะที่จะทำให้เราต่อสู้ กับอะไรก็ตามถึงแม้จะยากและลำบากก็เถอะ
วันนี้ผมได้มีโอกาสได้ไปดูบรรยากาศพี่ๆ บัณฑิตที่จบการศึกษารับปริญญา แต่ละคนดูหน้าตายิ้มแย้มและใบหน้าก็เต็มไปด้วย “รอยยิ้ม” “รอยยิ้ม” เหล่านั้นไม่ได้มีแต่พี่ๆ บัณฑิต “รอยยิ้ม” เหล่านั้นยังกระจายให้กับคนรอบข้างด้วยทั้ง พ่อ แม่ พี่ๆ น้องๆ ญาติ และรุ่นน้องที่คอยมาให้กำลังใจ และมาแสดงความยินดี เป็นวันที่ทำให้พี่ๆ บัณฑิตมีความสุขมากอีกหนึ่งวัน แม้ว่ากว่าจะจบกันนั้นผ่านอุปสรรคอะไรต่ออะไรก็ตาม แต่พวกพี่ๆ เลือกที่จะลืมมัน และสร้าง “รอยยิ้ม” บนใบหน้าพร้อมกับประกาศให้ทุกคนที่มาให้กำลังใจรู้ว่านี้เป็นวันที่สำคัญที่สุดที่เขาได้พยายามมาไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี กี่อุปสรรค แต่อุปสรรคเหล่านั้นมันไม่สำคัญเลย ภาพเหตุการณ์เหล่านี้ทำให้ผมคิดว่า การที่ผมอยู่ปี 3 ในตอนนี้ เวลานี้ และการที่ผมได้พบเจอกับอุปสรรคต่างๆ นาๆ ณ เวลานี้มันเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งเม่านั้นที่จะทำให้ผมได้รู้ถึงคุณค่า และประโยชน์ของสิ่งที่ผมได้ทำและเหล่าเรียนมาและผมก็เชื่อว่า เมื่อถึงตอนที่ผมประสบความสำเสร็จในชีวิต ผมจะสร้าง “รอยยิ้ม” เหล่านั้นให้กับคนที่อยู่รอบข้างและที่คอยให้กำลังใจผม ทั้งพ่อ แม่ พี่สาว พี่ชาย น้องสาว หลานๆ เพื่อนๆ และทุกๆ คนที่คอยสอนบทเรียนต่างๆ ให้ผม
แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้นผมคิดว่า ณ ตอนนี้ผมก็สามารถที่จะสร้าง “รอยยิ้ม” บนใบหน้าของผมเพื่อที่จะมอบให้กับคนที่อยู่รอบๆ ตัวของผมได้โดยไม่ต้องรอเวลา แล้วพวกคุณทกคนละครับ สามารถสร้าง “รอยยิ้ม” ให้กับคนรอบข้างได้หรือเปล่า สามารถสร้างรอยยิ้มเมื่อเจอกับความทุกข์ อุปสรรค ต่างๆ ได้หรือเปล่า ถ้าคิดว่าทำได้ละก็.... สัญญากับตัวเองไว้ซะ !!! แล้วเมื่อเจอกับความทุกข์แม้จะใหญ่เพียงใดก็ตาม จงยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม และยิ้ม ^_^ ยิ้ม อมยิ้ม04พาพันชอบพาพันขอบคุณMr.H คิดว่าเยี่ยม
ขอบคุณสำหรับการนั่งอ่านนะครับเมื่ออ่านจบก็ควรที่จะ “ยิ้ม” นะครับ
Cr. คิ้วดก