งดงาม...ในมิติของบทประพันธ์เดิม และ บทโทรทัศน์ที่ยึดหลักของเรื่องและเคารพบทประพันธ์เดิม จึงทำให้ภาษา บทเจรจาพาที ฟังดูสละสลวย ระรื่นหู ดูแพง

งดงาม...ในมิติของงานองค์ประศิลป์ ทั้ง ฉาก สถานที่ เสื้อผ้า หน้าผม ต้นไม้ ใบหญ้า รถรา อาคาร บ้านเรือน เคหะสถาน วัง ทำให้ละครมีความงามหรู และ ดูแพง

งดงาม...ในมิติของการถ่ายภาพ ถ่ายภาพออกมาได้คมชัด สวยงาม ชัดเจนทั้งซูมใกล้ ซูมไกล ยิ่งพอการปรับโทนสีลง ยิ่งทำให้ดูมีความซอล์ฟ ละมุลลไม สบายตา แลดูเหมือนภาพนิยายในความฝัน

งดงาม...ในมิติของนักแสดง ทั้งตัวพระ ตัวนาง ตัวเด่น หรือแม้แต่คนรับใช้ บริวาร ที่ทำหน้าที่ของตัวละครได้ดี ลงตัว ไม่มาก ไม่ล้น ไม่โอเวอร์จนเกินงาม