มีค่ะ...คนในความทรงจำ... คนแรกจากกันแบบไม่ได้ร่ำลา ตั้งตัวไม่ติด คือ พี่ชายของเราเอง 11 ปีแล้วค่ะ เค้ารถคว่ำเสียชีวิตทันที เราสนิทกันมากจนถึงวันสุดท้ายที่ต้องจากกันความรู้สึกมันบอกไม่ถูกเลย...
...คนที่สองคือรักครั้งแรก จากกันเพราะเค้ากลับบ้านไปอยู่ต่างจังหวัด ผ่านมา 16 ปีแล้ว...ครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกันคือ "แล้วพี่จะโทรหานะ..." สมัยก่อนต่างจังหวัดคงไม่สะดวกสบาย มีแค่โทรศัพท์บ้านที่ใช้ได้ แต่บ้านเค้าไม่มี ส่วนเราย้ายบ้านมามันเลยทำให้เราไม่ได้ติดต่อกันอีก หายไปแบบไม่ได้ร่ำลา มันเจ็บปวดมากนะคะ ... ทุกวันนี้เค้าก็ยังอยู่ในความทรงจำเราเสมอ และเราก็หวังว่าถ้าปาฏิหารย์มีจริง สักวันเราจะกลับมาเจอกัน...😌😌😌