ไม่รู้ว่าเราทนกับความรู้สึกแบบนี้ได้อย่างไรเราคงมโนไปเองมั้งว่าสักวันเขาจะเห็นใจกันบ้างเวลามีเรื่องราวอะไรก็มาเล่าให้เราฟังรู้ว่าจะรู้สึกเป็นห่วงเวลาเขาเป็นอะไรแต่พอเราห่วงก็ทำเป็นเฉยสะงั้นทำแบบนี้เห็นเราเป็นอะไรเราก็ตอกย้ำตัวเองเสมอว่าสถานะเราแค่เพื่อนแต่ยิ่งคุยด้วยกันความรู้สึกของเรามันก็ยิ่งมีให้เขามากขึ้นจะต้องทรมานกับความรู้สึกอีกนานไหมนะ..เขาเห็นเรายุในสายตาบ้างรึป่าวนะทำไมชอบเล่นกับความรู้สึกเราจัง