คุณบอกว่า ครอบครัวไม่มีเงินเก็บ แม่คุณจึงเป็นกังวลกับอนาคตอย่างหนักค่ะ
และด้วยความที่ตัวเองไม่ได้ทำงานมาทั้งชีวิต จึงผลักภาระทั้งปวงไปที่พ่อของคุณ

โดยลืมนึกถึงจิตใจของสามีและลูกๆอย่างสิ้นเชิง

ทางแก้ปัญหา คือ เตือนสติให้แม่คิดได้ก่อนว่า อะไรเป็นอะไร
ยิ่งแม่กังวล คนรอบข้างยิ่งทุกข์  คนอมทุกข์จะมีไอเดียที่ไหนไปหางาน หรือสร้างงานขึ้นมาได้

_ลองคุยกันตรงๆกับแม่คุณก่อน ดูว่าท่านพอจะเข้าใจเหตุผลตรงนี้ได้ไหม
บอกท่านให้เบาใจว่าเงินของคุณและน้องเพียงพอเป็นค่าใช้จ่ายของครอบครัวแล้ว  อยากให้พ่อได้พักบ้าง

_หากแม่ยังไม่หยุด ลองให้พ่อไปพักที่อื่น ถือโอกาสท่องเที่ยว เปิดหูเปิดตา บางทีอาจได้ไอเดียสร้างรายได้
ดีกว่าทนฟังแม่บ่นไม่รู้จบแบบนี้
แผนนี้ ถ้าจะใช้ยาแรง ให้คุณกับพ่อติดต่อกันโดยตรง พ่อต้องงดสื่อสารกับแม่สักระยะหนึ่ง
อาการย่ามใจที่มีพ่อหาเลี้ยงมาทั้งชีวิต จะเริ่มทุเลาลง แม่คุณจะเริ่มคิดได้
ว่า  การกังวลบ่นด่า   นอกจากจะ ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น ยังจะทำลายจิตใจคนรอบข้าง จนเขาไม่อยากอยู่ด้วย

แต่ระหว่างที่พ่อไม่อยู่ คุณต้องดูแลแม่อย่างใกล้ชิด (กันแม่คิดมาก) อาจต้องทนฟังท่านบ่นหนักขึ้นในช่วงแรกๆ
แล้วค่อยๆบอกเหตุผลว่าทำไมพ่อถึงไป  โดยให้แม่คิดในมุมพ่อดูบ้าง...

ขอย้ำว่า... ขั้นตอนนี้ อย่าซ้ำเติมแม่ ในทำนองว่า ไม่มีใครอยากอยู่ด้วยแล้ว
แต่ให้พูดทำนองว่า คุณรักแม่และพ่อ อยากให้ท่านทั้งสองมีความสุข
บอกท่านว่า ครอบครัวจะเข้มแข็งเมื่อจับมือกันสู้  ... ให้กำลังใจกัน ไม่ใช่บั่นทอนกัน
และ "แม่คือกำลังใจที่ดีที่สุดของพ่อเสมอ" ซึ่งในทางตรงข้าม หากแม่เลือกที่จะใช้คำพูดบั่นทอน
พ่อจะไม่มีแรงใจไปทำอะไรได้เลย ....

เราเชื่อว่า แม่คุณจะใจเย็นลง (รู้สึกผิด) และเริ่มเปิดใจ ฟังความคิดเห็นคนรอบตัวบ้างค่ะ

ส่วนเรื่องอาชีพ .. ถ้าพ่อยังสุขภาพแข็งแรง เมื่อสภาพจิตใจเรื่องแม่ของคุณดีขึ้นแล้ว
ท่านน่าจะพบช่องทางหารายได้ในไม่ช้าค่ะ