สวัสดีค่า ขอแทนตัวเองว่าหนูนะคะ
         ท้าวความไปก่อน หนูเรียนเปียโนมาตั้งแต่ 4 ขวบค่ะ หนูเรียนมาเรื่อยๆและเรียนได้ดีค่ะ จนกระทั่งถึงตอนที่หนูโตขึ้น และต้องสอบเอาเกรด ซึ่งเกรดที่หนูสอบถือว่าเกินอายุพอสมควร...ในความคิดหนูนะคะ แต่ครูบอกให้สอบ เพราะหนูเรียนเก่ง เรียนได้ดี หนูเป็นคนมีความรับผิดชอบค่ะ ซ้อมตามเวลาเป๊ะ การเรียนก็ดี ไม่เคยเป็นภาระให้พ่อแม่เลยค่ะ หนูดูแลตัวเองมาตลอด
        หนูเรียนมาถึงตอนที่สอบนี่ละค่ะ หนูคิดว่า มันไม่ใช่สิ่งที่หนูชอบเลย หนูร้องไห้กับเรื่องเปียโนมามากแล้ว ไม่ใช่ว่าหนูทำไม่ได้นะคะ แต่หนูไม่ชอบค่ะ พูดได้เลยว่า "ไม่ชอบ" หลังๆก็เริ่มรู้สึกไม่อยากซ้อม ไม่อยากเรียน ไม่อยากสอบอีกแล้ว รู้สึกเหนื่อย โดนบังคับซ้อมตลอดเวลา (ด้วยความที่เกรดที่หนูสอบ มันยากเกินอายุหนูด้วย) โดนครูว่าเวลาทำไม่ได้ ทั้งๆที่เราตั้งใจแล้ว ก็เคยแอบไปร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ....เคยบอกพ่อแม่ไปแล้ว...ก็โดนด่าร้องไห้จนแทบไม่มีน้ำตาเลยค่ะ ตอนกลางคืนก็สะอื้นอยู่คนเดียว...
          เล่ามาซะยาวเลย...มาถึงจุดที่บ้านเราล้มละลายค่ะ ไม่มีตังค์เรียน พ่อแม่บอกว่า หยุดเรียนก่อน ทั้งหนูทั้งน้อง จนกระทั่งพ่อแม่มีตังอีกครั้ง และจะให้หนูกลับไปเรียนอีก ด้วยเหตุผลที่ว่า พ่อแม่เสียดายค่ะ...(หนูอายุ 13 สอบเกรด 5 trinity ผ่านด้วยคะแนนสูงค่ะ)ทำให้แม่ยิ่งเสียดายไปใหญ่...
          ตอนที่แม่ถามว่า จะกลับไปเรียนอีกไหม หนูตอบได้เลยแบบไม่ลังเลค่ะ ว่า "ไม่" ตลอดเวลาที่หยุดเรียนไป หนูได้ทำอะไรหลายๆอย่างมากค่ะ ชีวิตคือ แฮปปี้มาก แต่แล้วพอแม่บอกให้กลับไปเรียนหน้าก็บึ้งขึ้นมาทันทีเลยค่ะ ส่วนน้องแม่ไม่ให้ไปเรียนแล้ว เพราะน้องเรียนแล้วไม่ใส่ใจค่ะ(แบบเสียตังเปล่าไรงี้) แต่ก็ยังไม่ได้ไปเรียนเพราะตังยังไม่พอค่าา
          ย่อหน้าสุดท้ายแล้วค่ะมาวันนี้ย้ายบ้าน ขนเปียโนมาวางไว้ แม่บอกว่า ตั้งไว้ตรงนี้นะ เหมาะดีตอนเล่น หนูก็บอกว่า หนูคงไม่ได้เล่นอีก แม่ก็บอกว่า ต้องเล่น เพราะแม่จะบังคับให้เรียน หนูก็กลุ้มเลยค่ะ หนูคิดว่าครั้งนี้ พ่อแม่ตัดสินใจเด็ดขาดแล้วค่ะ ควรทำยังไงดีคะ ควรเรียน หรือยังไงดีTT หนูอาจจะเรียบเรียงไม่ค่อยเก่งนะคะ อ่านแล้วอาจจะงงๆบ้าง ขอโทษด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ