คำพูดที่ว่า ก็เพราะเหมือนกันไงเรยไปกันไม่รอด ' พึ่งจะรู้สึกเข้าใจก็วันนี้แหละ
ตอนนี้คบกับแฟนมาได้ปีกว่าๆ เราสองคนเหมือนกันตรงนิสัยจึงเข้ากันได้ดี เปนคนเล่นๆ ไม่จริงจังอะไรกับชีวิต เข้ามหาลัยแรกๆ ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันดีมากๆที่มีคนนิสัยอะไรก็ได้ ไปไหนไปกัน มาอยู่ข้างๆ เช้าก็ไปเรียน เย็นก็ชวนกันไปกินเหล้า ไม่มีเป้าหมายอะไรในชีวิต เรียนๆเรื่อยๆ เดี๋ยวก็จบ แฟนเราเป็นรุ่นพี่เราหนึ่งปี พอเขาจะขึ้นปี 3 ก็ซิ่วไปเรียนใหม่จึงกลายมาเป็นรุ่นน้องเรา เขาก็ใช้ชีวิตเรียนๆเล่นๆ มาเรื่อยๆ เขานิสัยก็ถือว่าดี ไม่เคยมีเรื่องนอกใจเรยแม้แต่ครั้งเดียว เขาตามใจเราทุกอย่างถึงเราจะขี้โม้โหและเอาแต่ใจแค่ไหน เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันเกือบตลอดที่ไม่ใช่เวลาเรียน (ไม่ได้อยู่หอเดียวกัน) มีอยู่หลายครั้งที่เขาบอกกับเราว่ามีเวลาว่างหลายวันที่ไม่มีเรียน จะไปหางานพาทไทม์ทำเก็บตั้งไปเที่ยวกัน พูดอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่เคยเห็นเขาจะไปทำมันจริงๆ จะพยายามทำทุกอย่างให้ดีจะตั้งใจเรียน แต่สุดท้ายก็เเบบเดิมๆที่เคยเป็นมา เขาทำให้เราเกิดความรู้สึกว่าเทคนดีๆหลายคนเพื่อมาคบกับคนที่ไม่คิดถึงแม้แต่อนาคตตัวเองว่าอยากให้เป็นยังไง เคยเปิดใจคุยกันหลายครั้งว่าขอให้ดีกว่านี้ได้ไหม ทำให้เรารู้สึกภูมิในตัวเขาหน่อยได้มั้ย เขาก็รับปากและสัญญาเป็นอย่างดี แต่ก็ไม่เคยทำให้แบบที่สัญญาเรยสักครั้ง ทุกอย่างก็แบบเดิม จริงๆรักและผูกพันกับเขามาก เคยคิดจะเลิกกับเขาแบบจริงๆแต่ก็กลับมาคบกันเหมือนเดิมอาจจะเพราะความเคยชินที่อยู่ด้วยกันมาตลอด แต่ตอนนี้คิดทุกวันว่าที่คบกันอยู่คบกันเพราะอะไร มองไม่เหนอนาคตอะไรกับคนๆนี้เรย รู้แค่คบกันไปวันๆเหมือนเด็กมัธยมต้น ยิ่งโตขึ้นจะมาบอกแค่รักมากๆ มันก็ไม่ใช่ปัจจัยหลักในการคบกัน  ผู้หญิงเกือบจะทุกคนก็อยากได้แฟนที่มีความคิดที่โตพอสามารถดูแลเราได้ ถึงไม่รวยแต่มีทางออกให้กันได้เสมอ ไม่ใช่แค่คบกันไปวันๆ

ยิ่งคิดยิ่งสับสนไม่รู้จะคบกันต่อไปรอให้เขาคิดและเปลี่ยนแปลงตัวเองตามที่เขาสัญญามาตลอด หรือควรจะพอ และรอให้คนมาเติมส่วนที่เราขาด และให้เขาไปเจอคนที่จะมาเติมส่วนที่เขาขาดเหมือนกัน เพราะเราพยามเติมให้กันเท่าไหร่ก็ไม่ดีขึ้นเรย