ผมรักผู้หญิงคนนึงมากครับ เขาเป็นคนน่ารัก ยิ้มเก่ง ดูละมุนไปหมดในสายตาผม ผมชอบเธอมากครับ  จนวันนึงเราก็ได้คุยกันครับ คุยกันนานเลยแหละ5-6เดือนได้ สุดท้ายเราก็คบกัน ตลอดเวลาที่เราคบกัน ผมรู้สึกว่าผมมีความสุขมากเลยนะครับ ที่ผมได้เจอผู้หญิงคนนี้ ได้เป็นคนที่เขารัก ได้คบกับคนที่เราชอบ มันเป็นอะไรที่เฟอร์เฟคมากเลยครับ แต่ในความเฟอร์เฟค มันเหมือนการรู้สึกรักอยู่ฝ่ายเดียว รู้สึกว่าผมต้องการเขาอยู่ฝ่ายเดียว รู้สึกว่าไม่ได้รับความเอาใจใส่หรือความเอ็นดูอะไรจากเขาเลย ไม่รู้สิครับผมรู้สึกแบบนี้ ผมคิดอยู่ตลอดเลยนะว่าผมเหนื่อยมาก ผมอยากจะหยุดแล้ว ท้อมาก อยากหยุดแล้ว แต่คิดไปคิดมาทำมาตั้งขนาดนี้แล้วจะท้อทำไม หยุดไปทำไม เสียเวลาเปล่าๆ อย่ามานั่งเสียเวลากับความรู้สึกแบบนี้เลย ผมก็เลยพยายามที่จะไม่คิดมัน แล้วก็ไปโฟกัสกับความสุขดีกว่า ตลอดเวลานั้นผมก็คิดว่ามีความสุขกับมันดีกว่า พยายามทำมันให้ดี แต่ก็เหมือนเดิมครับ มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย เขาก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกว่าเขารักผม หรือเขาต้องการที่จะมีผมอยู่เลย ผมคุยกับเพื่อนเขานะว่าควรทำไงดี เหนื่อยมากแต่ไม่อยากไปไหน อยากอยู่กับเขา ผมแค่หวังว่ามันจะดีขึ้นมาบ้าง ให้เขาทำให้ผมรู้สึกได้ว่าเขารักผมเขาต้องการมีผมอยู่ ที่เป็นอยู่มันเหนื่อยมากจริงๆ แต่ก็รักเขามากเช่นกันไม่อยากให้เขาไปไหน ผมควรทำไงดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้  ควรพอดีมั้ย หรือควรที่จะพยายามต่อไปอีกหน่อย