คือว่าเรามีเเฟนคนนึงเราคุยกันมา 3-4 ปีจากนั้นเราก็ตัดสินใจจะคบกัน คบมาเราก็มีความสุขมาก ความสุขล้นออกปากเลยค่ะ เเต่มีสักวันนึงเราเดินไปกอดไปสกินชิพเขาเริ่มเอามือเราออกปัดเราออกนี่เเหละค่ะควาละละเราก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆๆ เมื่อวันที่ 11/02/67 เขาได้ตัดสินใจขอเราเลิกเราช็อคเลยค่ะ เราอยู่ข้างนอกเราเลยไม่สามารถระบายความเจ็บปวดออกมาได้ พอถึงที่พักเราก็ตื้อถามว่าทำไมถึงเลิก คำตอบที่ได้เราเเทบจะกุมขมับ เขาบอกว่าเพื่อนคนนึงของเราเเละเขา มาบอกเขาว่า เรานอกใจเขาไปคุยกับ ผช คนอื่น ปัญหาอยู่ตรงนี้เเหละค่ะ เเต่ที่เราเข้าไปคุยเพราะเราไปปรึกษาเรื่องเขาเพราะเป็นคนใกล้ตัวเผื่อจะรู้อะไร เเละเราถามเพื่อนทุกคนของเขาเลยนะคะ เเละจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตเเบบไม่มีเขามาเรื่อยๆ เเละตามคืนดีเขาเรื่อยๆ จนวันนี้เราท้อเรารู้ดีว่าเขาไม่กลับมาหาเราอีกเเน่นอน เราก็จะยอมเเพ้ เเต่ติดที่เราอยากจีบจนวันสุดท้ายที่เราจะได้เห็นหน้าเขานี่สิ เพราะนี่มันเเค่ความรักในรั้วโรงเรียนเเต่เรารู้ดีว่าเราก็ต้องเจอคนที่ดีกว่านี้อีก เเต่ความทรงจำดีดีที่เราเคยอยู่ด้วยกันมันฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกมันถูกเม็มเอาไว้ในความทรงจำ เวลานึกสิ่งที่เราเลยทำกับเขาเราก็มีความสุข เเต่เราจะทำยังไงต่อไปดี