กลางวงเหล้าก่อนเดินทาง 1 วัน (เราเข้าพรรษานะ)
พี่ : วันหยุดไปเที่ยวไหนวะ?
เรา : ไม่รู้ว่ะพี่ แต่ว่าจะไปเขาหลวงสุโขทัย
พี่ : เออ อยากไปซ้ำอีกรอบเหมือนกัน แล้วเอ็งไปกะใคร
เรา : คนเดียวดิพี่!
ผู้ร่วมวงทุกคน : เมิงงงง บ้าปะเนี้ย!!! อันตราย
เรา : ก็ไม่มีใครไปด้วยนิ
พี่ : ไป เปรโต๊ลอซูกับกรูป่าว เผื่อยังมีตั๋วว่าง
เรา : ไปดิๆๆๆๆๆๆๆๆ (ได้ไปเที่ยวล่ะ โว้ยยยย!)

    นั่นแหละฮะ คือจุดเริ่มต้นของกลางเดินทางครั้งนี้ ซึ่งเราไม่ได้เตรียมตัวอะไรไว้ก่อนเลย เราเริ่มเก็บของเช้าวันเดินทาง ก่อนไปทำงาน หยิบอะไรได้ก็โยนๆใส่กระเป๋าไป ได้ใช้บ้างไม่ได้ใช้บ้าง





    
28-07-2560
    เราเดินทางช่วงเย็นวันพฤ. เลิกงานปุ๊บก็เด้งปั๊บ รีบวิ่งไปคว้ากระเป๋า ยืนรอพี่มารับที่หน้าปากซอย นั่งรถแท็กซี่มุ่งหน้าไปยัง สถานีขนส่งหมอชิต 2 จุดนัดพบของนักเดินทาง

    20.30 น. ได้เวลารวมพลแล้ววว.. ทุกคนมารวมตัวกันที่หน้าประตู 4 ชานชลา 118 แนะนำทำความรู้จักกัน เพราะทุกคนต่างมากันคนละที่ รวมตัวกันได้เพราะ....เอ่ออออ เพราะอะไรว่ะ ฮ่าๆ





    21.00น. รถพร้อม พลขับพร้อม ผู้โดยสารพร้อม รถออกมุ่งหน้าสู่อำเภอแม่สอด จุดหมายปลายทาง บขส.แม่สอด จ.ตาก ...คือเราได้ตั๋วใบที่นั่งใบสุดท้ายอะนะ มันจะอยู่หน้าห้องน้ำ แล้วมันก็จะเหม็นๆหน่อย อ๊ากกกกกกก!!



    07.00น.  เย้! ถึงแล้วแม่สอด พวกเรารีบลงจากรถ ล้างหน้าล้างตา ทำธุระให้เสร็จอย่างรวดเร็ว จัดแจงเก็บของขึ้นรถสองแถว คุณลุงขาซิ่ง ที่ได้ติดต่อไว้ พาพวกเราไปยังจุดหมายปลายทางที่อุ้มผาง ระยะทางจากแม่สอดไปถึงอุ้มผางนั้น ก็เบาๆนะ 164 กิโลเมตร แค่ 1219 โค้ง เท่านั้นเอง แค่ทำให้สมาชิกของเรากระอักกระอวนมวนท้อง พุ่งของเหลวออกมา ฮ่าๆๆๆๆ


    ใน Route 1090 นั้นก็เช่นกัน แม้จะเคยพิชิตมาแล้ว ในครั้งที่ไปทีลอซู แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะต้องมีการการวิงเวียนคล้ายจะเป็นลม ถึงกับต้องใช้ยาดมตาโปเซียนกันเลยที่เดียว ใครที่เมารถก็กินยาแก้เมาเมารถมาก่อนนะช่วยได้ดี




     เราใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมงในการเดินทางมาถึงอุ้งผาง คุณลุงขาซิ่งได้พาพวกเราไปยังจุดจัดของให้ลูกหาบที่นัดไว้ จากนั้นพวกเราก็จัดของอะไรไม่ใช้ก็ทิ้งๆไว้ก่อน เอาชุดไปสองชุดก็พอ เมื่อจัดแจกสัมภาระเสร็จ ลงชื่อผู้เข้าเดินป่า กี่คน พักพี่วัน หลังจากนั้นได้เวลาขนของขึ้นรถและเดินทางต่อไปยังจุดปล่อยตัว ณ หน่วยพิทักษ์ป่ากุยเลอตอ
    หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ไม่ต่างอะไรกับเส้น 1090 ได้แต่รอเพลงในใจ “โยกๆ โยกเข้าไปให้มันหลุดโลก....”


ณ หน่วยพิทักษ์ป่ากุยเลอตอ
    เมื่อมาถึงให้เราชำระค่าเข้า และถ้าใครต้องการลูกหาบก็สามารถติดต่อได้ตรงนี้ เพราะมีลูกหาบมารอให้บริการทุกวันนะจ๊ะ เอ้ออ...เราต้องจ้างคนนำทาง 1 คนด้วยนะ อันนี้เจ้าหน้าที่เค้าบังคับ หลังจากชำระเงินเตรียมตัวเรียบร้อยก็ได้เวลาลุยกันเล๊ยยยย Let! Goooo!!!
    ด้านแรกก็เจอรับน้องเละซะแล้ว แฮร่! ทางเข้าแรกก็เละซะขนาดนี้ ไม่ทันได้เตรียมใจจริงๆ

        เดินเขามาประมาณ 50 เมตรเราก็จะเจอกันลำธารสายน้ำน้อยค่อยๆไหล หรอ..แกร ตัวฉันจะปลิวแล้วเนี้ย หื้ยยยย!!!






    เดินยำตอกมาเรื่อยๆ ผ่านบรรยากาศข้างทาง พร้อมกับสายฝนโปรยปรายลงมา ลื่นแล้วก็ล้ม ลื่นแล้วก็ล้มกันตลอดทาง เดินไปก็ถามตัวเองไปว่าเดินมาทำอะไรตรงนี้    T_T








    เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมงกว่าๆ เข้! ถึงแล้ววุ้ยยยยยย! ถึงจุดกางเต้นแล้ววว จะได้เล่นน้ำแล้ว จะได้อาบน้ำแล้ว จะได้กินข้าวแล้ว เย้ แต่.....ฝนเจ้ากำ ก็ยังไม่หยุดตกเสียที จะกางเต็นท์อย่างไรเล่า ทันใด้นั้นลูกหาบของเรา ได้เอาผ้าใบแผ่นใหญ่มากางเป็นหลังคาให้พวกเรา แล้วเรา....ก็หนีลูกหาบไปเล่นน้ำตก ฮ่าๆๆ





    หลังจากสำราญกับการเล่นน้ำ ได้เวลากางเต็นท์เสียที แนะนำนะใครที่มาเอาฟรายชีทกับเปลนอนมาสะดวกและนอนได้สบายกว่านะจ๊ะ กางเต็นท์เก็บสัมภาระแล้วได้เวลาลงครัว ลงไปนั่งดู ให้พี่ๆโชว์ฝีมือพ่อครัวแม่ครัวนะ ถ้าเราเองคงไม่ได้กิน น่าจะได้ข้าวไหม้
    เมนูวันนี้เสนอเมนู มาม่าต้มยำปลากระป๋องใส้กรอกแท่งย๊าวยาวววสุดมหัศจรรย์ แถมด้วยไข่เจียวไร้เทียมทานเสริฟพร้อมกับกระหล่ำปลีดี๊ด๊า ปาปั๊บ ปาดีดา โว้เย.... สนุกสนานชุ้มฉ่ำท่ามกลางหยดน้ำฝนที่ลงมาตลอดเวลา





    ตอนนี้อิ่มแล้วอยากนอนแล้ว แต่เราต้องอาบน้ำก่อน ที่ตั้งแคมป์มีห้องน้ำนะ สะอาดใช้ได้เลยที่เดียวแต่พวกเราจะไปอาบน้ำที่น้ำตกกัน เมื่อเดินไปถึงน้ำตกต้องตกใจสีน้ำเริ่มเปลี่ยนขุ่นขึ้น น้ำไหลแรง และปริมาณน้ำเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด รีบอาบรีบขึ้นนะ มันไม่ปลอดภัยสักเท่าไร ช่วงนี้พายุเข้า การเที่ยวน้ำตก อยู่ใกล้ลำธารหรือที่ไหนๆก็แล้วแต่ต้องระมัดระวังนะคะ เพราะสามารถเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นเสมอได้ อย่าประมาทดีกว่านะจ๊ะ
    พวกเราเหล่ามาชุมนุมประชุมใจรักสมัครสมาน เฮ้! พวกเรารวมผลกันที่เต็นท์ของพี่ผมฮะ มานั่งฟังเพลง เม้าท์มอย หอยลายผัดฉ่า (บาทสองลบาทก็เล่นฮ่าๆ) เวลาผ่านไป เนื่องด้วยพวกเราเดินทางมาทั้งวัน ร่างการอ่อนล้า จึงแยกย้ายกันไปนอน เพื่อจะได้มีแรงไปหาหาหัวใจกันในวันพรุ่งนี้