ก่อนอื่นขอบอกก่อนนะคะว่าเรายังไม่ได้เป็นครู ยังฝึกสอนเทอมแรก ปี 5 อยู่เลย
.....ตอนนี้ อาการค่อนข้างเพ้อ .....พอดีว่าแอบชอบนักเรียนที่โรงเรียนที่ไปฝึกสอน เด็กอยู่ ม. 3
ไปปิ้งตอน ยืนเวรหน้าโรงเรียนค่ะ คือแบบว่าเราเป็นคนขำๆเฮฮา ชอบมองนักเรียนว่ามีคนในหน้าตาดีบ้างในโรงเรียน
ชอบคุยเล่นกับเพื่อน อุ๊ย! นักเรียนคนนี่ คนนั้น หน้าตาดี นู้นนี่นั่น ..แต่ไม่ได้ประเจิดประเจ้อนะคะ วางตัวเหมาะสม

และเเล้วเราก็สะดุดตากับเด็กหน้าตี๋คนนึง จมูกโด่ง หล่อเลยแหละ แต่ก็ไม่ได้หล่ออะไรมากแต่โคตรปิ๊งเลยโดนใจมาก
มันแรกรักชัดๆ มันแบบคือมันใช่เลย บอกไม่ถูก นี่คืออาการของคนมีความรักใช่ไหม เราไม่เคยชอบใครก่อนเลยนะ
โสดมา 7 ปี คนนี่เป็นคนแรกที่ทำให้ใจสั่นมาก สั่นกว่าแผ่นดินไหวอีกค่ะ เรียนมหาลัยมาไม่เคยชอบใครเลยจนถึง 5 ปี  
เราแอบมองทุกครั้งเลยเวลามายืนเวร แต่มีครั้งที่ผ่านมาที่เรามองเค้าแบบออกอาการไปหน่อยซึ่งเหมือนเค้าจะรู้ตัว
เค้าก็ไหว้เราแล้วก็ก้มหน้า เหมือนกลัว หรือจะเขินๆ เราไม่ค่อยได้เจอกันเพราะ ร.ร ที่เราสอนเป็นโรงเรียนขนาดใหญ่
เจอกันบ้างตามอาคารที่เราสอน เราก็ชอบแอบมอง
...สิ่งที่เราคิดอยู่มันอาจจะผิด แต่เราคงจะไม่ไปคบหรือทำอะไรที่เสื่อมเสีย แต่แค่มันเป็นความรักที่รู้สึกดี
เราไม่ได้คบกัน แต่เหมือนว่าต่างคนต่างชอบกัน (มั้ง) เราแอบชอบอยู่คนเดียว โคตรทรมานเลย
เวลาเรารักใคร แล้วเราไม่สามารถคุย ทักทาย กับเค้าได้ มันทรมานขนาดนี่เลยหรอ เพิ่งรู้

***ที่ตั้งกระทู้นี่ แค่อยากรู้ว่าเค้าจะชอบเราไหม อยากให้ทุกคนช่วยวิเคราะห์หน่อย เราดูผู้ชายไม่ออก
เราเจอนักเรียนคนที่เราชอบอีกทีที่กิจกรรม...โดยนักเรียนก็นั่งเล่นเกม ไอ้เราก็มองหาอยู่หาไม่เจอพอมองต่ำลงเท่านั้น555 นั่งอยู่ใกล้ๆนี่เอง
เหมือนน้องจะเห็นเรา แล้วเค้าก็รีบหันหลัง เขยิบหันหน้าหนีเลย เราโคตรเสียใจมาก คือเราไม่ได้ไปอ่อยเลย เราเก็บออาการมากพอเพราะหน้านิ่ง รังเกียจกันหรอ เรารีบลุกเดินหนีเลย ...เราตัดใจและทำใจได้ สักพักนึงแล้ว เราก็ไม่ได้เจอนักเรียนคนนั้นอีกเลย

    วันนึงเรานั่งเล่นเฟซรู้สึกว่า ใกล้จะฝึกจบเเล้วเลย เหงาๆ เลยเกิดความคิดหาเฟซนักเรียนคนนั้น หาไปเรื่อยจนจะถอดใจไปละ พอจะถอดใจไป ก็เจอซะงั้น โคตรโชคดีเพราะเราไม่มีเพื่อนร่วมกันและเราก็แอดไป นักเรียนก็ไม่รับแอด เราเลยให้เพื่อนเราแอดไปนักเรียนคนนนั้นก็ยังไม่ยอมรับแอดอยู่ดี พอครบ 3 วัน เรากดยกเลิกคำขอ เสียใจมาก ....ใกล้จะฝึกจบ เริ่มสอบเราจะได้เจอนักเรียนคนที่เราชอบอีกแค่ 2 วันคือวันที่เค้ามาสอบ

เราเจอเค้าตอนที่เค้ารีบวิ่งขึ้นไปสอบ สงสัยมาช้า วิ่งเร็วมากจนเราเกือบจะโดนนักเรียนคนที่เราชอบเกือบชนไปละ เรามองไล่หลังไปก็รู้เลยว่าเป็นใคร เราคิดนะว่า ถ้าเราเจอเค้าอีก 2 วันที่เหลืออยู่ เเล้วเค้าหลบหน้าอีก หรือเมินเรา แสดงว่าเค้าเกลียดหน้าเรา เราเดินผ่านห้องที่น้องสอบบ่อยมากด้วย 3-4 รอบ เก็บข้อสอบ555
และสักพักเราเดินไปเอางานจ้า น้องเค้าเดินมากับเพื่อนสงสัยสอบเสร็จละ1วิชา ออร่าเปล่งมาก ทำไงดีเขินมาก เราทำไรไม่ถูกไม่กล้าเผชิญหน้า พอดีมีนักเรียนที่สอนเดินมาทักเราเราเลยทำท่าคุยกับนักเรียนอีกคน เผื่อว่าคนที่เราชอบจะเดินผ่านไป แต่ที่ไหนได้ไม่ยอมเดินไปสักทีเินไปช้ามาก แอบคิดนะว่ามองเรา
พอเราคุยกับนักเรียนอีกคนเสร็จเราก็แอบมองน้องนิดนึงก็เหมือนเค้าจะยิ้มๆอยู่นิดๆ แต่ก็ไม่ได้มองเรา เราเค้าไปในอาคารยังเห็นอยู่เลย แล้วเค้าก็เดินไปกินข้าวที่ศูนย์อาหาร บวกกับเพื่อนเรามาชวนไปกินข้าวเหมือนกัน เราก็เดินตามไป ซื้อข้าวเสร็จหาโต๊ะนั่ง ตาเจ้ากรรมก็หันไปเจอ 555 เรารีบนั่งหันหลังให้เลย เขินๆ สักพักน้องก็เดินผ่านไปเอาจานข้าวไปเก็บ เราก็เดินลงมาจากโรงอาหาร คือ คิดเเล้วว่าคงจะไม่ได้เจอหน้าอีก พระเจ้า เหมือนมานั่งดักรอเราเลย มีม้านหินอ่อนข้างถนนที่เราต้องเดินไปที่อาคารที่เราประจำอยู่ อืม บังเอิญไปนะ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมานั่งเลยนะเอาจริงๆ แอบดีใจมาก แล้วเค้าก็เหมือนเอียงข้างเหมือนจะมองเราแต่ก็เหมือนไม่มอง แล้วเราก็เดินผ่านไปโดยเก็บอาการมาก เราเดินออกมาซื้อของกับเพื่อน สักพักก็เดินมาเจอกันตรงอาคาร ก็เหมือนนักเรียนจะเดินช้าๆให้เราเดินผ่านไป ไอ้เราก็เขิน  แล้วเค้าก็มานั่งตรงอาคารที่เราอยู่ คือใกล้มากกันมา น้องก็ทำเป็นมาเดินมามองเหมือนหาใคร แล้วเหมือนมานั่งจีบเราเลยนะ นั่งอยู่นานตรงอาคารที่เราอยู่ เราก็ชอบมองไปบ่อยๆแต่ก็เหมือนเค้าก็มองเราอยู่เหมือนกันคือเราหันไปมอง ตาเค้าก็เหมือนมองเราอยู่ เราก็รีบหลบตา เราก็เดินออกไปปริ้นงาน งานยุ่ง นักเรียนก็นั่งอยู่ตรงนั้น หันมามองเรานิดนึงตรงที่เรายืนถ่ายเอกสารอยู่ กรี๊ด แสดงว่าเค้าคงไม่ได้รังเกียจเราใช่ไหม พอเราเดินกลับไปน้องก็นั่งอยู่ตรงนั้น เขิน ได้เจอหน้าเต็มเลย ดีใจสุดๆ เราแอบคิดเข้าข้างตัวเองนะว่า เค้าคงรู้ตัวเเล้วว่าเราชอบ ที่เค้าเดินมาให้เราเห็นบ่อยนี่เค้าชอบเราเหมือนกันใช่ไหม เหลืออีกนึงวันที่เราจะได้เจอกัน คือวันสอบวันสุดท้ายของน้องเอง ซึ่งเราติดธุระไม่ได้ไปโรงเรียน เราคงไม่ได้เจอกันอีกต่อไป เพราะนักเรียนสอบเสร็จ เราก็จะฝึกเสร็จเหมือนกัน ไม่ได้เจอกันอีก แล้วแต่โชคชะตาวาสนาแล้ว อายุห่างกันตั้ง 8 ปี คงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว อีกอย่างเราก็หน้าตากลางๆ ไม่สวย การที่ได้ชอบเค้าเรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นน้ำในภาพยนตร์สิ่งเล็กที่เรียกว่ารัก พอมีความรักเราก็อยากพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น เรามีแรงบันดาลใจขึ้นเยอะเลย เหมือนเค้าเข้ามาเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ เรานี่ตั้งใจอ่านหนังสือมากขึ้นเลย

พอคิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีก เราก็เสียใจมาก มันหน่วงๆ ความรู้สึกจัง การมีคววามรักมันเจ็บปวดขนาดนี่เลยหรอ เราเพิ่งได้เจอหน้าเค้าวันนั้นวันแรก และได้เห็นชัดและนานมาก ดีใจสุดๆ
*****ทุกคนคิดว่าเค้าชอบเราบ้างไหม  ช่วยเราหน่อยเราอยากรู้ ที่เค้ามาให้เราเห็นหน้านี่หมายความว่าไง ชอบเรามะ