นักเรียน กับ นักศึกษา.. ฝึกสอน สถานะที่ไม่เหมาะสม
เคยมโนตอนดูคลับฟรายเดย์ที่มีเรื่องนักเรียนกับครูรักกัน มันน่ารักมาก อยากมีแบบนั้นบ้างอะ555555555555 เราก็จะจบแล้ว ปีสุดท้ายก็อยากมีความทรงจำเกี่ยวกับโรงเรียนไว้บ้าง เรื่องแฟนไม่ต้องพูดถึง โรงเรียนหญิงประจำจังหวัดมีผู้ชายปนแค่ ม.ปลาย ห้องเรามี ผู้ชาย 4 คนเอง เพราะฉะนั้นหาแฟนนอกโรงเรียนเถอะ เห้อออ
จากชีวิตที่โคตรน่าเบื่อ เกลียดการมาโรงเรียน ก็เปลี่ยนไปเมื่อมีคนๆนึงเดินเข้าในโรงเรียน เราเห็นเค้าครั้งแรกที่อาคาร 1 เราอยู่ข้างล่าง เค้าเดินอยู่ชั้น 2 เห็นแปปเดียวเพราะเค้าเดินเข้าห้องไปก่อน จากนั่นเราสะกิดเพื่อน
"เห้ย คนนั้นใครอะ"
"คนไหนวะ"
"เมื่อกี้อะ ที่เดินอยู่ข้างบน ชุดนักศึกษาอะ"
"นักศึกษาฝึกสอนป่าว"
"เหรอวะ น่ารักอะ555555"
"แหม่ นี่อีกละ เห็นนักศึกษาไม่ได้เลยนะ"
บอกก่อนว่าเป็นคนหลงผู้ชายใส่ชุดนักศึกษามาก ถึงขั้นบ้าเลยก็ว่าได้
ผู้ชายแต่งตัวปกติกับใส่ชุดนักศึกษา คนใส่ชุดนักศึกษานี่ได้ใจไปละ 70% ก็มันน่ารักนี่หว่า
จากวันนั้น เรานี่มองหาเค้าทุกวันเลย แต่ไม่เคยเจอ ผ่านไปอาทิตย์นึง เฟลชิหายยยย เค้าหายไปไหนเนี่ย อยากไปโรงเรียนเพราะแค่อยากเห็นอีก แต่ไม่เจอเลย
จนวันนึงสวรรค์ก็สงสารเรา เช้าวันนั้นฝนตก เราเดินไปโรงเรียน ระหว่างทางก็.. จ้ะ คู่รักเดินกางร่มไปด้วยกัน โอ้ยยขวางทางกูเว้ย ฝนก็ตก เรามีแค่ใบปลิวมาบังฝน ก็ใส่เกียร์หมาวิ่งเลย เปียกหมดแล้ว ถึงหน้าประตูโรงเรียนก็วิ่งเข้าไปเลย
" เห้ย อุ้ยขอโทษค่ะ สวัสดีค่ะ " โอ้ยยยยยย พี่คนนั้นเค้ามายืนเวรหน้าประตู แล้วฝนมันตก พี่เค้าก็ยืมหลบอยู่ตรงกันสาดทางเดิน แล้วเราไม่เห็นไง วิ่งมาเต็มที่ ชนพี่เค้าเลย แต่ไม่ได้ชนแรงนะ เบรคตีนทัน แต่ใบปลิวที่ถือมานี่ทิ่มหน้าพี่เค้าละ อารมณ์ตอนนั้นแบบ อายก็อาย เขินก็เขิน ทำไรไม่ถูกเลย สวัสดีพี่เค้าเสร็จก็เดินมาอีก 2 ก้าว หยิบบัตรมาสแกนเข้า รร. เอ้า เครื่องเสียสแกนไม่ผ่าน หันไปเห็นพี่เค้ายิ้มขำๆ
" น้องครับ นั่นมันบัตร ATM ไม่ใช่เหรอ " แล้วพี่เค้าก็ยิ้ม ดัดฝันซะด้วย โอ้ยยยย น่ารักไปอีก เราเลยมองที่มือ โถถถถถถถถถ เขินจนหยิบบัตรผิดเลยนะอีบ้า
เราก็ยิ้มแบบอายอะ โคตรอาย สแกนแล้วเดินไปโฮมรูมเลย
พอตอนเที่ยงกินข้าวที่โรงอาหาร เพื่อนสะกิดบอก
"ๆ พี่คนนั้นอะ ที่บอกน่ารัก เค้าสอนที่นี่เหรอวะ"
"เห้ย เค้าเดินมาทางไหนอะ ทางนี้ปะวะ"
"เออ มากินข้าวมั้ง มาละๆ"
เราลากแขนเพื่อนเดินหนีมาเลย นึกถึงเรื่องเมื่อเช้าละอยากมุดลงดิน TT
เพื่อนก็ถาม อยากเจอไม่ใช่เหรอ เดินหนีไมวะ แหนะๆ เขินเหรอ โถถถถถ เขินพ่อง กูอาย
กินข้าวเสร็จเดินมาต่อแถวซื้อน้ำ จ่ายเงิน หันหลังกลับ เจอเต็มๆเลยค่ะ
"อ้าว น้อง บัตร ATM เมื่อเช้า ไง กินข้าวละเหรอ"
"อ่อ.. กินแล้วค่ะ"
พอเดินออกมาจากร้านน้ำ เพื่อนนี่ถามอลังการเวอร์วังมาก แหนะ มีซัมติงอะไรทำไมไม่บอกกู แหม่ซัมติงห่าไรล่ะเพื่อนเอ้ยยยย
ทุกๆวันของการไปเรียน ก็ไปเพราะอยากเห็นพี่เค้านะ แต่ต้องหลบๆหน่อย เพราะยังอาย ลองมองใครสักคนใน รร. มันทำให้เราอยากไป รร. มากขึ้น 80% เลยนะ
ที่ผ่านมาก็ได้ข้อมูลมาว่า พี่เค้ามาฝึกสอน แต่สอน ม.ต้น วิชาอังกฤษ แหม่โคตรเกลียดวิชานี้เลย สุดท้าย เราก็ได้ FB พี่เค้าด้วยความบังเอิญจริงๆ คิดอยู่นานว่าจะแอดไปดีมั้ย สุดท้าย แอดไปเรียบร้อย 5555555555555
นักเรียน กับ นักศึกษา.. ฝึกสอน สถานะที่ไม่เหมาะสม
เคยมโนตอนดูคลับฟรายเดย์ที่มีเรื่องนักเรียนกับครูรักกัน มันน่ารักมาก อยากมีแบบนั้นบ้างอะ555555555555 เราก็จะจบแล้ว ปีสุดท้ายก็อยากมีความทรงจำเกี่ยวกับโรงเรียนไว้บ้าง เรื่องแฟนไม่ต้องพูดถึง โรงเรียนหญิงประจำจังหวัดมีผู้ชายปนแค่ ม.ปลาย ห้องเรามี ผู้ชาย 4 คนเอง เพราะฉะนั้นหาแฟนนอกโรงเรียนเถอะ เห้อออ
จากชีวิตที่โคตรน่าเบื่อ เกลียดการมาโรงเรียน ก็เปลี่ยนไปเมื่อมีคนๆนึงเดินเข้าในโรงเรียน เราเห็นเค้าครั้งแรกที่อาคาร 1 เราอยู่ข้างล่าง เค้าเดินอยู่ชั้น 2 เห็นแปปเดียวเพราะเค้าเดินเข้าห้องไปก่อน จากนั่นเราสะกิดเพื่อน
"เห้ย คนนั้นใครอะ"
"คนไหนวะ"
"เมื่อกี้อะ ที่เดินอยู่ข้างบน ชุดนักศึกษาอะ"
"นักศึกษาฝึกสอนป่าว"
"เหรอวะ น่ารักอะ555555"
"แหม่ นี่อีกละ เห็นนักศึกษาไม่ได้เลยนะ"
บอกก่อนว่าเป็นคนหลงผู้ชายใส่ชุดนักศึกษามาก ถึงขั้นบ้าเลยก็ว่าได้
ผู้ชายแต่งตัวปกติกับใส่ชุดนักศึกษา คนใส่ชุดนักศึกษานี่ได้ใจไปละ 70% ก็มันน่ารักนี่หว่า
จากวันนั้น เรานี่มองหาเค้าทุกวันเลย แต่ไม่เคยเจอ ผ่านไปอาทิตย์นึง เฟลชิหายยยย เค้าหายไปไหนเนี่ย อยากไปโรงเรียนเพราะแค่อยากเห็นอีก แต่ไม่เจอเลย
จนวันนึงสวรรค์ก็สงสารเรา เช้าวันนั้นฝนตก เราเดินไปโรงเรียน ระหว่างทางก็.. จ้ะ คู่รักเดินกางร่มไปด้วยกัน โอ้ยยขวางทางกูเว้ย ฝนก็ตก เรามีแค่ใบปลิวมาบังฝน ก็ใส่เกียร์หมาวิ่งเลย เปียกหมดแล้ว ถึงหน้าประตูโรงเรียนก็วิ่งเข้าไปเลย
" เห้ย อุ้ยขอโทษค่ะ สวัสดีค่ะ " โอ้ยยยยยย พี่คนนั้นเค้ามายืนเวรหน้าประตู แล้วฝนมันตก พี่เค้าก็ยืมหลบอยู่ตรงกันสาดทางเดิน แล้วเราไม่เห็นไง วิ่งมาเต็มที่ ชนพี่เค้าเลย แต่ไม่ได้ชนแรงนะ เบรคตีนทัน แต่ใบปลิวที่ถือมานี่ทิ่มหน้าพี่เค้าละ อารมณ์ตอนนั้นแบบ อายก็อาย เขินก็เขิน ทำไรไม่ถูกเลย สวัสดีพี่เค้าเสร็จก็เดินมาอีก 2 ก้าว หยิบบัตรมาสแกนเข้า รร. เอ้า เครื่องเสียสแกนไม่ผ่าน หันไปเห็นพี่เค้ายิ้มขำๆ
" น้องครับ นั่นมันบัตร ATM ไม่ใช่เหรอ " แล้วพี่เค้าก็ยิ้ม ดัดฝันซะด้วย โอ้ยยยย น่ารักไปอีก เราเลยมองที่มือ โถถถถถถถถถ เขินจนหยิบบัตรผิดเลยนะอีบ้า
เราก็ยิ้มแบบอายอะ โคตรอาย สแกนแล้วเดินไปโฮมรูมเลย
พอตอนเที่ยงกินข้าวที่โรงอาหาร เพื่อนสะกิดบอก
"ๆ พี่คนนั้นอะ ที่บอกน่ารัก เค้าสอนที่นี่เหรอวะ"
"เห้ย เค้าเดินมาทางไหนอะ ทางนี้ปะวะ"
"เออ มากินข้าวมั้ง มาละๆ"
เราลากแขนเพื่อนเดินหนีมาเลย นึกถึงเรื่องเมื่อเช้าละอยากมุดลงดิน TT
เพื่อนก็ถาม อยากเจอไม่ใช่เหรอ เดินหนีไมวะ แหนะๆ เขินเหรอ โถถถถถ เขินพ่อง กูอาย
กินข้าวเสร็จเดินมาต่อแถวซื้อน้ำ จ่ายเงิน หันหลังกลับ เจอเต็มๆเลยค่ะ
"อ้าว น้อง บัตร ATM เมื่อเช้า ไง กินข้าวละเหรอ"
"อ่อ.. กินแล้วค่ะ"
พอเดินออกมาจากร้านน้ำ เพื่อนนี่ถามอลังการเวอร์วังมาก แหนะ มีซัมติงอะไรทำไมไม่บอกกู แหม่ซัมติงห่าไรล่ะเพื่อนเอ้ยยยย
ทุกๆวันของการไปเรียน ก็ไปเพราะอยากเห็นพี่เค้านะ แต่ต้องหลบๆหน่อย เพราะยังอาย ลองมองใครสักคนใน รร. มันทำให้เราอยากไป รร. มากขึ้น 80% เลยนะ
ที่ผ่านมาก็ได้ข้อมูลมาว่า พี่เค้ามาฝึกสอน แต่สอน ม.ต้น วิชาอังกฤษ แหม่โคตรเกลียดวิชานี้เลย สุดท้าย เราก็ได้ FB พี่เค้าด้วยความบังเอิญจริงๆ คิดอยู่นานว่าจะแอดไปดีมั้ย สุดท้าย แอดไปเรียบร้อย 5555555555555