ถ้าหากนักวิทยาศาสตร์สามารถบิดโค้งกาลอวกาศได้จริง ผมคิดว่าเราสามารถทำได้แค่เดินทางไปยังสถานที่อื่นของจักรวาล แต่ไม่สามารถย้อนเวลาได้

พูดให้เห็นภาพคือ เปรียบจักรวาลเป็นไม้บรรทัดหนึ่งอัน โดยให้ปลายของไม้บรรทัดทั้งสองด้าน คือกาแล็คซี่2แห่งที่อยู่กันละฟากจักรวาล แล้วทีนี้ก็โค้งปลายไม้บรรทัดทั้ง2ฝั่งเข้าหากันให้ใกล้ที่สุด แล้วก็สร้างรูหนอนเพื่อเป็นสะพานข้ามฟาก จากปลายไม้บรรทัดด้านหนึ่งไปยังปลายอีกด่านหนึ่ง แล้วก็คืนรูปไม้บรรทัดตามเดิม

“ภาพที่เห็นก็คือ เราได้วาร์ปไปยังสถานที่อื่นของจักรวาลแล้ว แต่ไม่ใช่การเดินทางย้อนกลับไปยังอดีต”

อีกอย่างที่ผมเชื่อก็คือ การบิดเบี้ยวของกาลอวกาศในที่ที่มีความโน้มถ่วงสูงอย่างหลุมดำ สามารถทำให้เวลาเดินช้าลงได้ หยุดได้ แต่ไม่สามารถทำให้เวลาเดินถอยหลังได้

สุดท้ายแล้ว ถ้านักวิทยาศาสตร์สามารถสร้างเครื่องมือย้อนเวลาได้จริง ผมก็ยังเชื่อว่าเราจะเป็นได้แค่ผู้สังเกตการณ์ ได้แต่เฝ้ามอง ไม่มีใครเห็น ไม่มีตัวตนสำหรับคนยุคนั้น