คือตอนนี้ท้องได้6เดือน เราแต่งงานกันเพราะท้องและเรายังเรียนอยู่จะจบแล้วปี4แต่ก็แบกท้องไปเรียนเพื่อนๆเห่อหลานกันมากจับท้องทุกวันเราก้แฮปปี้ในเรื่องเรียนโอเคดีไม่มีปัญหาอาจานเข้าใจ แต่เราก็เครียดหลายๆเรื่องเพราะเราเหลือแค่ฝึกงานอีกแค่4เดือนเราก้จบแล้ว แต่ติดที่เป็นช่วงเพิ่งคลอดเลยอาจต้องเลื่อนฝึกซึ่งทำให้จบช้ากว่าเพื่อนแต่ก็เริ่มทำใจแล้วแค่ขอให้จบก็พอ ตอนนี้เราก้พักอยุ่หอเพราะบ้านไกลจากมหาลัย อยู่กับแฟนแต่เอาจริงๆเค้าไม่ดูแลอะไรเราเลยบางทีก็เข้าใจนะว่าผู้ชายจะไม่ค่อยทำงานบ้านแต่ในเมื่อเราท้องเค้าก้ไม่คิดจะช่วย อยู่หอเวลาซื้ออะไรมากินเค้ากินเสดไม่เคยเก็บไม่เคยล้างเราต้องบอกแต่บางทีก้ผลัดบอกว่าเดี๋ยวทำๆ จนเราต้องทำเองเพราะห้องมันจะสกปรก ผ้าเราก็แบกไปซักเราอยู่ชั้น3ลงไปซักชั้น1 เค้าจะซักก้ต่อเมื่อเสื้อผ้าเค้าไม่มีใส่ และหลังจากแต่งงานจะบอกว่าชีวิตเค้าเละเทะมาก ก่อนแต่งยังดีกว่าแต่ก่อนหน้านี้เราคิดจะเลิกกับเค้าหลายครั้งเพราะเราทนนิสัยเดิมๆเค้าไม่ได้คือเรื่องโกหก ไม่ใช่แค่เรากระทั่งพ่อแม่เค้าก้โกหก แต่ดันพลาดไม่รู้เค้าตั้งใจให้เราท้องหรือเปล่า ตอนนี้เค้าก้ทำงานอยู่แต่เงินมันก้ไม่ค่อยพอใช้เหมือนแต่ก่อนแต่เค้าก้ยังเที่ยวกินเหล้าบ่อยกว่าก่อนแต่ง ซึ่งบ้านครั้งเราก็ไม่คยรู้ด้วยซ้ำเพราะเค้าโกหกบางทีเรารู้แค่แกล้งโง่จนมันไม่ไหวอะแม้แต่หน้ายังไม่อยากเห็นเค้าไม่เคยจะใส่ใจสนใจดูแลเลยยิ่งตอนท้องเราอยากไห้เค้าเอาใจดูแลเพราะอารมคนท้องมันก้แปรปรวนอยากมีคนคอยดูแลแต่ไม่เลยบางครั้งเค้าไปกินเหล้าปล่อยเราอยู่คนเดียวไม่ได้สนใจอะไร สนใจแต่ตัวเองพักหลังๆก็ทำตัวลับๆเหมือนจะคุยกับคนอื่น เงินลุกที่พอมีเก็บเค้าก้ยืมตอนนี้ก้ยังไม่คืนเรามาคิดทบทวนนี่มันอีกแค่3เดือนลูกจะคลอดแล้ว แต่เค้ายังเป็นแบบนี้เราทำใจแล้วว่าเราคงเลี้ยงเองและคงเป็นภาระพ่อแม่อีก เราเครียดเราไม่อยากให้แม่เดือดร้อนเลยแต่แม่ก้เข้าใจเพราะเค้าก้เห็นพฤติกรรมของสมาีเรามาแต่ไหนแต่ไร ยื่งแม่ฝั่งสามีเค้าก้เข้าใจเราเพราะเค้ารู้ว่าลูกเค้าทำอะไรไว้บ้าง แม่สามีก็เครียดไม่ต่างกันเพราะหลังแต่งงานสร้างแต่เรื่องจนแม่เค้าร้องไห้ตอนโทรมาคุยกับเราแล้วโทษตัวเองว่าแม่เลี้ยงลูกไม่ดีเอง เราก็เห็นใจนะเข้าใจเค้าแหละคนเป็นแม่แต่เราก้รักลูกเราเราอยากจบกับเค้าบางทีชอบเอาลุกมาอ้างแต่เค้าไม่เคยแม้จะเหลียวแหล ดูแลเรามากสุดคือพาไปกินข้าว ซึ่งเราคิดว่ามันเป็นรื่องปกติที่คนเป็นแฟนเป็นสามีก้ต้องทำ ตั้งแต่ท้อง3เดือนจนถึงตอนนี้เราร้องไห้บ่อยมากเราสงสารลูกที่ต้องมารับความรู้สึกต่อจากเราเราพยามเข้มแข็งเพื่อนๆให้กำลังใจ เราอยากอยู่คนเดียวเพราะมันก้ยังสบายใจกว่ามีสามีแบบนี้ เราเหนื่อยเหลือเกิน