.



              คุณเคยเห็นผู้หญิงหน้าดุไหม ผมหมายความตามนั้นจริงๆ     ผู้หญิงบางคนสวย แค่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเอาเรื่อง เพราะนิสัยอารมณ์บางอย่างสามารถปะทุออกมาทางสีหน้าและแววตาอยู่แทบตลอดเวลา ผมเองไม่ชอบคนดุเพราะเวลาเข้าใกล้จะรู้สึกเหมือนกำลังมีระเบิดนาปาล์มอยู่ข้างตัวและพร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเวลา

             เพื่อนของผมก็เหมือนกัน  แต่ที่แย่คือมันทะลึ่งแต่งงานกับผู้หญิงดุเข้าให้เสียแล้ว  ในขณะที่ผมยังเป็นโสด ลอยไปลอยมาเหมือนยานอวกาศขาดเชื้อเพลิง   แค่เห็นเมียเพื่อนคนนี้ผมก็เสียวสันหลังแล้ว ผู้หญิงอะไรสวยเข้มคมแต่แววตาเฉียบขาดดุเดือดดีแท้
          
             อย่างว่าล่ะครับ   คนเรามักจะมีอะไรไม่สมบูรณ์เสมอ เพื่อนผมคนนี้มันทั้งรวยชนิดถ้ามันบอกว่าต้องแอบเอาเงินมาทิ้งถังขยะเพราะรกบ้านเนื่องจากลืมเอาไว้เข้าธนาคารผมจะไม่สงสัยอะไรเลย  ทั้งเก่งขนาดถ้ามันบอกว่าเรียนจบปริญญาเอกตั้งแต่อายุสิบขวบ ผมก็พร้อมจะเชื่ออย่างไม่ต้องเคลือบแคลงใจ  ทั้งหล่อขนาดถ้าบอกว่าความหล่อของมันลากดินวนรอบโลกได้สิบรอบความหล่อก็ระเหยไม่หมดผมก็จะไม่ประหลาดใจเลย  

              ข้อเสียย่อมมี....เสียอย่างเดียวว่าเมียมันดุเป็นบ้า ดุมากที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา ขนาดยุงตัวเมียบินมาเกาะแกะ เธอยังตบเสียจนยุงกระเด็นหน้าคว่ำ  เวลาเจอหน้าผมพอเธอทักทายว่า สวัสดีค่ะ... ทำเอาผมแทบกระโจนหนีออกมาจากทางหน้าต่างแบบลืมตาย  

             นั่นกระมัง คือเหตุผลว่าระยะหลังมันใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องใต้ดินเพื่อหลบหน้าเมีย ผมเองก็ไม่รู้หรอกว่าชีวิตครอบครัวของเพื่อนเลวร้ายขนาดไหน ไม่รู้ว่าเรื่องครอบครัวมันแย่แค่ไหน ก็เพราะว่าผมยังไม่เคยแต่งงาน ผมชอบชีวิตที่เป็นโสดมากกว่า ชีวิตโสดแสนหวานสามารถโลดแล่นไปในอวกาศและอารมณ์เวิ้งว้าง  ความจริงความเคยเตือนเพื่อนหลายครั้งเรื่องความสวย ดุ เข้ม ของผู้หญิง  แต่ความรักใหม่หมาดทำให้เพื่อนมองข้ามคำเตือนไปหมดสิ้น กระทั่งนานวันเข้าจึงเริ่มสัมผัสความจริงอันน่าสะพรึงกลัวของมนุษยชาติ
       
             “ข้ากำลังสร้างเครื่องกาลเวลา กลับไปหาแฟนเก่า ที่แสนอ่อนหวาน น่ารัก น่าทะนุถนอม มากกว่ายัยแม่มดนี่”
            
             เพื่อนผมประกาศก้องต่อหน้าผม และผมก็เชื่อมันทำได้  ผมต้องเชื่อเพราะมันเก่งที่สุดเท่าที่ผมรู้จัก
       
             “เครื่องกาลเวลานี้ไอน์สไตน์ออกแบบไว้ ไม่มีใครรู้”   มันบอกต่อไปด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ
       
              “เป็นไปไม่ได้”   ผมแย้งอย่างไม่เห็นด้วย แม้ว่าจะเรียนไม่เก่งแต่ก็ดูหนังไซไฟบ่อย ๆ    “นายไม่มีทางเปลี่ยนเหตุการณ์ หรือประวัติศาสตร์ได้หรอก ไม่งั้นป่านนี้เราคงโดนมนุษย์ในอนาคตมาแก้ไขเหตุการณ์ต่างๆ วุ่นวายไปแล้ว”
       
             “ไม่เชื่อก็ตามใจ”   มันยักไหล่ก่อนก้มหน้าค้นหาอุปกรณ์ต่าง ๆ ในห้องทดลองใต้ดินส่วนตัวอย่างตั้งใจและมุมานะในการหนีเมีย
       
              “แกคิดหรือว่าจะหนีเธอพ้น” ผมถามหยั่งเชิง
       
              “ถ้าเกิดเธอใช้เครื่องมือของแก ตามแกไปล่ะ”
       
             “ไม่มีทาง ข้าจะทำลายเครื่องกาลเวลานี้ซะ มันจะใช้งานได้แค่ครั้งเดียว เพื่อนรัก ยังไงข้าก็จะไม่ลืมลืมแก พบกันใหม่เมื่อข้าไม่มีเมียโว้ย”
       
             “นี่แกคิดสร้างเครื่องกาลเวลา หรือแกจะสร้างเครื่องหนีเมียกันแน่”
          
              มันฟังแล้วได้แต่หัวเราะ แต่ยังคงทำงานต่อไป


       
             ในที่สุด วันแห่งการรอคอยก็มาถึง ไอ้เพื่อนจอมเพี้ยนได้สร้างเครื่องย้อนเวลาเป็นผลสำเร็จ  อย่างน้อยมันก็บอกแบบนั้น มีผมคนเดียวรู้เรื่องนี้   พวกเราแอบเข้าไปในห้องใต้ดิน มันเดินเข้าไปเครื่องกาลเวลาซึ่งมีรูปร่างคล้ายตู้โทรศัพท์ แต่มีแสงไฟกะพริบวูบวาบเต็มไปหมด มันอธิบายว่ายานเวลาไม่ต้องสวยงามวิลิศมาหรา ขอให้ทำงานได้ก็พอแล้ว บางทีการมีเมียดุ คาดว่าอาจส่งผลทำให้มันบรรลุอะไรสักอย่าง  แต่อย่างน้อยมันก็ยังไม่ถึงกับสร้างเครื่องหนีไปบวช
          
              เราจับมือกันเป็นการอำลาครั้งสุดท้าย  ก่อนเจ้าเพื่อนรักจะก้าวเข้าเครื่องกาลเวลา ผมอวยพรให้กันกับภารกิจข้ามเวลาหนีเมีย
            
             ผมภาวนาให้มันทำได้ แต่ผมยังมีความเชื่อว่ามนุษย์ไม่มีวันเปลี่ยนประวัติศาสตร์ได้ ทุกครั้งที่มีการตัดสินใจ ผมเชื่อว่าจักรวาลอีกจักรวาลหนึ่งกำลังก่อเกิดภายใต้จักรวาลที่ซ้อนกันเป็นอินฟินิตี้ ทุกครั้งที่มีการกลับไปในอดีต จักรวาลหนึ่งจะแตกสาขาออกไปจากจักรวาลของเราเสมอ ทุกอย่างเป็นไปเองตามธรรมชาติ แม้ว่าจะเราจะไม่รับรู้แต่ไม่ได้หมายถึงว่าไม่มีจริง คล้ายกับคนเราทานข้าวอิ่มโดยที่เราไม่จำเป็นต้องไปรับรู้ว่าอาหารแต่ละชนิดไปย่อยสลายซับซ้อนอย่างไร เรารู้ว่าเราอิ่มก็เพียงพอแล้ว นั่นล่ะสำคัญ
            
             มาคิดต่อว่าถ้าจักรวาลมีจำนวนเป็นอินฟินีตี้ มันจึงสามารถรองรับการเกิดใหม่ของจักรวาลใหม่ๆ ได้ไม่มีที่สิ้นสุด จักรวาลใหม่เกิดทุกวินาทีขยายสาขาไปยังทิศทางไร้ขอบเขตแต่ก็สัมพันธ์เกี่ยวเนื่องกันอย่างไร้กฎเกณฑ์ทางตรรกศาสตร์

...

            
             เสียงเครื่องจักรคำรามกระหึ่มก้องห้องใต้ดิน เครื่องกาลเวลากลับมาแล้วในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที
            
             หญิงสาวคนหนึ่งซึ่งผมจำได้ดีว่าเป็นเพื่อนรักที่สุดของผมก้าวออกมา สีหน้าหล่อนภูมิใจ ผลงานของหล่อนในการสร้างเครื่องกาลเวลาเป็นคนแรก ทุกอย่างไปตามทฤษฎีทุกประการ เธอยิ้มอย่างผู้ชนะพลางยิ้มและบอกกับผมว่า
       
              “เห็นไหมคะ ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปอย่างที่กลัวเลย”
            
             ใช่..ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจริงๆ...เข้าทางผมล่ะทีนี้.... เราตกลงกันไว้แล้วว่าถ้าไม่มีอะไรผิดปกติ ผมต้องใช้เครื่องกาลเวลานี้หลบจากเมียใจร้ายของผม  ย้อนกลับอดีตไปหาแฟนเก่าของผมบ้าง ไม่มีอะไรน่าวิตก เพราะมันไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจริงๆ ประวัติศาสตร์และปัจจุบันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสักนิด  เพื่อนรักของผมพิสูจน์ให้เห็นต่อหน้าต่อตาแล้ว
          
             เห็นไหมครับว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ตอนนี้คุณเองก็คงเชื่อผมเช่นกัน




จบแล้ว
ขอบคุณที่แวะมาเยือนเด้อครับ



.