จขกท. อายุ 28 พ่อ จขกท. อายุ 55 พ่อเรามีอาการพูดจาไม่ค่อยดีมาตั้งแต่อายุ 50 แล้ว ตามประสาวัยทอง หาเรื่องทะเลาะกับคนในบ้านทุกวันแม้เรื่องนิดๆหน่อยๆก็เอามาประเด็นว่าหรือทะเลาะได้หมด จาทุกวันนี้รู้สึกอึดอัดและเกลียดเองๆมากถึงมากที่สุด แต่แสดงออกไม่ได้ ได้แต่ยอมตามๆไป พ่อเรามีนิสัยเสียเยอะมาก ทำนองประมาณว่ามีใครมาถามอะไรก็มักจะด่าก่อนตอบด้วยคำว่า "เมิงมัน
...." "โง่เขลาเบาปัญญา" "ซื่อเสียจนเซ่อ" แล้วค่อยตามด้วยคำตอบ ซึ่งทุกวันคนในบ้าน ทั้งแม่และลูกอีกสองคนไม่มีใครอยากคุยด้วยอีกแล้ว
บางทีก็เรียกร้องความสนใจแต่ไม่มีใครสน นิสัยอีกอย่างก็คือ ชอบทำตัวเหนือกว่าลูกๆ ทั้งๆที่ตัวเองก็แทบไม่มีความรู้ความสามารถอะไรเลย ประมาณว่าลูกเป็นไอที ข้าต้องเป็นมหาไอที ลูกเป็นหมอ ข้าต้องหรือกว่าหมอ สิ่งที่ทำก็คือหาความรู้ต่างๆในเน็ตมาถามลูก ถ้าตอบไม่ได้ก็จะว่าว่าลูกโง่ ไม่ทันผู้ทันคน ซึ่งแท้ที่จริงที่พ่อพูดมามันไม่ใช่ความรู้ที่แท้จริงเลย ลูกๆก็ได้แต่เงียบ ปล่อยเค้าเม้าท์คนเดียวเป็นตัวตลกไป
จนล่าสุดบังคับให้เราเข้ากลุ่มเฟสบุ๊คงานไอทีกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเราเองตอนนี้อยากเปลี่ยนสายงาน เพราะรู้ว่าไม่ได้ชอบมาทางสายนี้ พอเราไม่เข้า ก็ตื้อจะให้เข้าตลอด เลยพูดไปตรงๆ ยังไงก็ไม่เข้าไม่อยากทำไม่มีความสุขจะมาบังคับทำไม พ่อก็เลยงอนแสดงอาการไม่ดีใส่ ซึ่งเป็นปกติเมื่อคนในบ้านไม่ทำตามสิ่งที่เค้าต้องการ และในที่สุดก็ทะเลาะกัน คือส่วนตัวเราแล้วเรามีปัญหากับที่ทำงานอยู่แล้ว นายจ้างงี่เง่า คนในทีมแย่ เห็นแก่ตัว ซึ่งเครียดอยู่แล้ว กลับมาบ้านก็ต้องมาทะเลาะกับพ่อต่ออีก จนตัวเองเป็นโรคเครียดสะสมไปแล้ว
ก็เลยคิดว่าจะหางานใหม่ไกลๆบ้าน อยู่ชานเมือง แล้วย้ายมาอยู่หอคนเดียว รักษาสุขภาพจิตให้หายสักที เพราะเราทนมาแบบนี้ 5-6 ปีแล้ว ซึ่งเราเองก็งงว่า ทำไมเมื่อก่อนพ่อเราดีจัง พอมาตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย บางทีบอกเค้าดีดีหรือขอร้องเค้า เค้าก็ว่าเราเป็นแม่ gru รึไงมาสั่งสอน gru ไม่ดีเลย เสียสุขภาพจิตมาก ที่ทำงานก็เครียด ที่บ้านก็แย่ ส่วนแม่เราไม่มีอะไรนะปกติดี เคยคิดจะพาพ่อไปหาหมอรักษาอาการทางจิต แต่เค้าไม่ยอมไป เค้าว่าเค้าปกติดี แล้วก็ด่าว่าเรา ว่าเราไปว่าพ่อโรคจิตโรคประสาทมันบาปนักเลี้ยงมาแต่ตีนเท่าฝาหอย เราเองก็ไม่เคยมีประสบการณ์ออกมาอยู่คนเดียวเลย กลัวๆเหมือนกัน แต่ก็คงต้องทำเร็วๆนี้ เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น มีใครเคยเจอประสบการณ์แย่ๆแบบนี้บ้างครับ อยากขอคำแนะนำ
มีใครเคยย้ายออกมาอยู่คนเดียว เพราะรองรับอารมณ์ของพ่อแม่ไม่ไหวบ้างครับ
บางทีก็เรียกร้องความสนใจแต่ไม่มีใครสน นิสัยอีกอย่างก็คือ ชอบทำตัวเหนือกว่าลูกๆ ทั้งๆที่ตัวเองก็แทบไม่มีความรู้ความสามารถอะไรเลย ประมาณว่าลูกเป็นไอที ข้าต้องเป็นมหาไอที ลูกเป็นหมอ ข้าต้องหรือกว่าหมอ สิ่งที่ทำก็คือหาความรู้ต่างๆในเน็ตมาถามลูก ถ้าตอบไม่ได้ก็จะว่าว่าลูกโง่ ไม่ทันผู้ทันคน ซึ่งแท้ที่จริงที่พ่อพูดมามันไม่ใช่ความรู้ที่แท้จริงเลย ลูกๆก็ได้แต่เงียบ ปล่อยเค้าเม้าท์คนเดียวเป็นตัวตลกไป
จนล่าสุดบังคับให้เราเข้ากลุ่มเฟสบุ๊คงานไอทีกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเราเองตอนนี้อยากเปลี่ยนสายงาน เพราะรู้ว่าไม่ได้ชอบมาทางสายนี้ พอเราไม่เข้า ก็ตื้อจะให้เข้าตลอด เลยพูดไปตรงๆ ยังไงก็ไม่เข้าไม่อยากทำไม่มีความสุขจะมาบังคับทำไม พ่อก็เลยงอนแสดงอาการไม่ดีใส่ ซึ่งเป็นปกติเมื่อคนในบ้านไม่ทำตามสิ่งที่เค้าต้องการ และในที่สุดก็ทะเลาะกัน คือส่วนตัวเราแล้วเรามีปัญหากับที่ทำงานอยู่แล้ว นายจ้างงี่เง่า คนในทีมแย่ เห็นแก่ตัว ซึ่งเครียดอยู่แล้ว กลับมาบ้านก็ต้องมาทะเลาะกับพ่อต่ออีก จนตัวเองเป็นโรคเครียดสะสมไปแล้ว
ก็เลยคิดว่าจะหางานใหม่ไกลๆบ้าน อยู่ชานเมือง แล้วย้ายมาอยู่หอคนเดียว รักษาสุขภาพจิตให้หายสักที เพราะเราทนมาแบบนี้ 5-6 ปีแล้ว ซึ่งเราเองก็งงว่า ทำไมเมื่อก่อนพ่อเราดีจัง พอมาตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย บางทีบอกเค้าดีดีหรือขอร้องเค้า เค้าก็ว่าเราเป็นแม่ gru รึไงมาสั่งสอน gru ไม่ดีเลย เสียสุขภาพจิตมาก ที่ทำงานก็เครียด ที่บ้านก็แย่ ส่วนแม่เราไม่มีอะไรนะปกติดี เคยคิดจะพาพ่อไปหาหมอรักษาอาการทางจิต แต่เค้าไม่ยอมไป เค้าว่าเค้าปกติดี แล้วก็ด่าว่าเรา ว่าเราไปว่าพ่อโรคจิตโรคประสาทมันบาปนักเลี้ยงมาแต่ตีนเท่าฝาหอย เราเองก็ไม่เคยมีประสบการณ์ออกมาอยู่คนเดียวเลย กลัวๆเหมือนกัน แต่ก็คงต้องทำเร็วๆนี้ เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น มีใครเคยเจอประสบการณ์แย่ๆแบบนี้บ้างครับ อยากขอคำแนะนำ