กระทู้แรกของห้องนี้ครับ วันนี้ ผมได้มีโอกาสไปดูภาพยนต์เรื่อง เพื่อนที่ระลึก ต้องบอกก่อนว่าโดยมากผมอยู่แต่
ห้องสินธรครับ ชอบอ่านกระทู้การลงทุนแต่หนังเรื่องนี้ บอกเล่าเรื่องถึงตอนต้มยำกุ้ง ปี 2540 แบบเรื่องนี้ตั้งกระทู้กี่รอบ
ก็ไม่เบื่อจริงๆ ยิ่งมีคนมาเล่าถึงชีวิตที่ผ่านมาในช่วงนั้นยิ่งอยากอ่าน ตอนนี้เป็นหนังผีซะด้วย  ขอไปลองดูหนังเรื่องนี้หน่อยละ
กันครับ (วันนี้ดู 2 เรื่องเลย it ก็ดู)

          แต่วันนี้ขอ review เพื่อนที่ระลึก แล้วกันครับ เพราะอ่านมาหลายกระทู้ว่าสนุกสู้ it ไม่ได้ แต่สำหรับมุมมองผมนะ
มันคนละแนวกันเลยครับ it สนุกกว่าครับโดยเนื้อหาและความสนุกความน่ากล้วให้เป็นหนังผีแห่งปีเลย ผมยกให้ it แต่หลัง
จากอ่าน review เพื่อนที่ระลึก มาหลายกระทู้ เช่น บี เล่นใหญ่ไป บทกลวงมาก แค่หนังผีตุ้งแช่ บลาๆๆ ลองไปดูเองดีกว่า

          แกนของเรื่องบอกเล่าเรื่องราวของ เด็กผู้หญิง 2 คนที่ครอบครัวต้องล้มละลายเมื่อวิกฤตต้มยำกุ้งปี 2540 โดยที่
ทั้ง 2 คนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับของครัวของเธอ มุมมองเกี่ยวกับเหตุการณ์ตอนสมัยต้มยำกุ้งถูกเล่าผ่านมุมมอง
ของเด็ก ซึ่งไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ตนเองกับลังพบเจอมันคืออะไร และชีวิตของเธอทั้ง 2 คน ไม่มีวันกลับไปสุขสบายแบบ
ลูกเศรษฐีได้อีกแล้ว ทุกอย่างมันจบลงแล้ว โครงการอสังหาที่พ่อของเธอทำ (สาธรยูนีค) ไม่มีวันที่จะสร้างเสร็จ พวกเธอ
จึงเลือกจะจบชีวิตลง  เมื่อพบว่าโลกแห่งความจริงมันชั่งโหดร้าย เกินกว่าเด็กอายุขนาดพวกเธอจะรับมันได้ จึงชวนกันไปจบ
ชีวิตที่ตึกนั้น (สาธรยูนีค) ที่ๆพวกเธอสัญญาว่าจะมาอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อมีคนไม่รักษาสัญญา การตามมาทวงสัญญาจึงเกิดขึ้น

          เนื้อเรื่องต่อจากนี้ ผมว่าก็คงเดาได้แล้วจากหนังผี (โดยเฉพาะหนังไทย) ผีเองต้องตามมาหลอกหลอนกันจน
กว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง  เอาจริงๆ ผมเห็นผีน้อยมากในหนังเรื่องนี้ (น้อยจริงๆนะ) แต่หนังเน้นความหลอนมากกว่า ฉาก
ตุ้งแช่ ๆ มีแต่ถือว่าน้อย แต่มาทีเล่นเอาตกใจแบบ ตุ้งแช่ แล้วหลอนแล้ว ตุ้งแช่อีกที เหอะๆ แต่ไม่เยอะมากจนน่าเกลียด
เนื้อเรื่องมีการเล่าแบบเข้าใจง่ายมากไม่ค่อยมีมิติเท่าไรครับ เล่ากันตามเนื้อเรื่องเลย (ไม่ต้องคิดเยอะ) แบบตรงไปตรงมา
ซึ่งเหตุและผลของผีและของตัวละคร

          การเแสดงของบี นี้แหละที่อยากรู้ว่าเล่นใหญ่ไป มันใหญ่ไปจริงไหม มุมมองผมนะ เรื่องนี้ผมให้ 7/10
ส่วน it ผมให้ 9/10 แต่ครับแต่ หากเรื่องนี้บีไม่ได้เล่นเป็น บุ๋ม นี้ผมให้ 5/10 หรือน้อยกว่านั้น เพราะบีบทหนักมากๆ นี้คือ
การแสดงหนังครั้งแรกของบี เอาจริงๆ ผมดูเดอะเฟสทุก SS ไม่เคยเชียร์ทีมบีเลย เพราะแอคติ้งบีตอนเป็นเม็นเทอร์แย่มากๆ
(ดูแสดงสุดๆ) ยิ่งตอนไม่ไปช่วยบลอสซั่ม แล้วบลอสซั่มมองหาบีเหมือนแม่ไม่มาช่วย เม็นเทอร์ลูกเกดยังพูดประมาณว่า
บีไม่มีทางเข้าใจเพราะไม่เคยเป็นแม่คน ผมจึงไม่เชื่อว่าบีจะแสดงบทแม่ได้ดีผมจึงโฟกัสไปที่ความเป็นหนังผีมากกว่า
ไม่ได้มาดูบี นั้นคือก่อนดู

......แต่เมื่อหนังดำเนินไป ผมรู้สึกว่า เฮ้ยยยย  อะไรกันโฟกัสบีครับ คือ ฉากร้องไห้นี้จริงจังมาก เหมือนหัวใจจะ
แหลกสลายครั้งแล้วครั้งเล่า  ในช่วงแรกผมคิดว่าตัวละครบุ๋ม นี้เห็นแก่ตัวสุดๆ ชวนเพื่อนไปฆ่าตัวตายแต่ตัวเองหนีซะงั้น
วันหนึ่งกลับมาเป็นเจ้าของบริษัทอสังหา ร่ำรวยอีกครั้ง บางทีผมอาจจะมอง บุ๋ม ผิดไป เพราะในหนังชีวิตบุ๋มอยู่แต่เหมือนตาย
ผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า ตั้งแต่พ่อแม่ล้มละลลาย ต้องมาอยู่ห้องถูกๆ ช่วยแม่ขายของ  ต้องย้ายโรงเรียน เพื่อนตาย
และความทรงจำนี้หลอนหลอนเธอมาตลอด สามีตาย บริษัทล้มละลาย เธอหรือลูกอาจมีคนใดคนหนึ่งต้องตาย ชีวิตคนๆ หนึ่ง
ใครจะเคยผ่านเหตุการณ์มาได้ขนาดนี้ แต่เธอมีความสุขทุกครั้งที่เธออยู่กับลูก (ที่เหลือร้องไห้ ตาแดงตลอดเรื่อง)

          มีหลากฉากที่น่าสนใจ เช่น ฉากที่บุ๋มมัดลูกไว้กับเตียงแล้ว เขียนจดหมายก่อนไปที่ฆ่าตัวตายตามคำสัญญา
แล้วเบลเรียกแม่แล้วบีหันมา (หลังจากสู้กะผีไม่ได้นอนมาทั้งคืน ) คือแบบฉากนี้ น้ำหูน้ำตาบีไหลเยอะมาก
เหมือนคนไม่ได้นอนมาทั้งคืนสมจริงเวอร์ (ในเรื่องก็ไม่ได้นอนเพราะสู้กับผี) ผมไม่รู้ว่าอินเนอร์หรือการแต่งหน้าแต่
แบบสมจริงมากกับการร้องไห้ครับ

          สุดท้ายหนังเรื่องนี้ต้องการสื่ออะไรกันแน่ ความรักของเพื่อน คำสัญญา ความรักของแม่กับลูก ผมมองว่าหนังเรื่องนี้
เป็นความรักแม่ลูกครับ หนังเรื่องนี้ให้แง่คิดในเรื่องของการแก้ไขปัญหาโดยการยึดหยัดสู้ ไม่ใช่หนีปัญหาโดยผ่านตัวละครชื่อ
บุ๋ม เพราะไม่ว่าจะผ่านเหตุการณ์มาขนาดไหนก็ยังสู้เพื่อลูก หรือแม้แต่ตอนจน (ที่หลายคนบอกว่ายืดเยื้อ) ก็เป็นเครื่องเตือนใจเรา
อย่างดีครับว่า ให้เราสู้กับปัญหาที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา เพราะ....

บางครั้งเราอาจไม่ได้อยู่เพื่อคนที่เรารักเพียงอย่างเดียว....แต่เราเองก็ควรอยู่เพื่อคนที่รักเราด้วย



อาจมีเขียนตกหล่นบ้างนะครับ ดึกแล้วไม่ไหวครับ