หลักจากนั้นสักพักเต้ก็ตามแบงค์มาไห้แบงค์ก็มานั่งคือตอนนี้ดีใจได้เจอกันแล้วก็นั่งคุยกันไปมามีความสุขดีเราก็เริ่มคุยเรื่องน้องนั่นขึ้นมาซึ่งแบงค์ทำเหมือนแบบไม่ทันตั้งตัวเราก็ถามว่าทำไมทำแบบนี้แบงค์ก็ไม่พูดอะไรเราก็ถามว่าคุยกันนานยังแต่แบงค์ก็พยายามจะโกหกเรา เราก็เลยเลิกพูดแล้วเราก็นั่งเล่นด้วยกันประมานเกือบ2ชั่วโมงได้ ก่อนจะกลับเราถ่ายรูปคู่ด้วยกันเยอะมาก แต่ก่อนกลับเราคิดถึงเขานะคิดถึงมากจนกว่าจะได้ออกมาก็คุยกันถ่ายรูปกันและเมื่อถึงเวลาเราก็กลับกลับมาถึงบ้านเราก็เปิดดูรูปนั่งดูไปยิ้มไปคิดถึงแบงค์มากๆไงเย็นมาเราก็อัพรูปลงเฟสก็มีความสุขมากไม่คิดถึงเรื่องน้องคนนั้นและเราก็รอมาจนถึง วันที่แบงค์กลับจากค่ายรด.และในวันนี้ก็เป็นวันคล้ายวันเกิดแบงค์ด้วย ก็ตื่นเต้นรอๆๆๆๆๆ รอไห้ถึงตอนเย็นเร็วๆพอ ตอนเช้ามาเราก็แบกตุ๊กตาเป็ดไปโรงเรียน(ปวดมือมาเพราะแรงต้านลม) มาถึงโรงเรียนวันนี้เป็นวันบิ๊กครีนนิ่งเดย์ ทำความสะอาดโรงเรียนก็ทำไปบ่ายมาก็ขึ้นไปอยู่ห้องประจำ บ่ายๆมาเวลานี้แหละเห็นรด.เขาเช็คอินกลับบ้านกันตอนนั้นก็ดีใจ  สักพักแบงค์ก็ทักมาบอกว่ากลับแล้วๆๆคือตอนนั้นดีใจสุดเลยๆ เราก็ถ่ายรูปตุ๊กตาเป็ดไปไห้และบอกว่าจะเอาไปไห้ แบงค์บอกเดี่ยวตอนเย็นมาเอา พอเย็นมาเราเดินออกนอกโรงเรียน แบงค์ขับรถมาพอดีเอ้าคือไรอ้ะอุตสาห์จะไม่ไห้เห็นแต่ก็เห็นเราเลยไห้ไปรอหน้าโรงเรียนแล้วเราก็ขี่รถตามออกไปและก่อนจะไห้ตุ๊กตานั้นก็เครียร์กันจนกว่าจะเข้าใจก็ประมาณชั่วโมงกว่าเราก็เห็นใจน่าสงสารเราก็ไห้อภัยและพร้อมคืนดีด้วยตอนนั้นเราก็แกล้งแบงค์จากแต่ก่อนเราโกรธแบงค์มาก มากถึงมากที่สุด เราก็อุ้มตุ๊กตามาแล้วพูดกับแบงค์ว่าสุขสันต์วันเกิดน้ะแบงค์มีความสุขมากๆน้ะหลังจากนั้นเราก็ไปตามฟ้าเราไม่เจอฟ้า เราเลยโทรตามฟ้า ฟ้าบอกว่าฟ้าอยู่ที่....นะเราเลยขี่ตามไปเราเลยแอบไปคุยกับฟ้าแล้วไห้ฟ้าไปซื้อเค้กไห้และแบงค์ก็พาเราไปรอที่ด้านหน้าพอสักพักฟ้าก็มาแล้วเอาของที่เราสั่งไปไห้เราก็ค่อยๆแกะและเราก็เอาไห้แบงค์และพูดอีกรอบว่า
มีความสุขมากๆนะเราก็ยิ้มตอนนั้นเรามีความสุขมากดูจากสีหน้าท่าทางแบงค์แล้วก็เหนื่อยน้ะเพราะเพิ่งกลับขากเข้าค่ายรด.แต่ก็เหมือนจะมีความสุขด้วยและเราก็ถ่ายรูปด้วยกันสักพักได้หลายรูปด้วยแหละเขินมาก55555จากนั้นแบงค์ก็พาเราเอาของไปเก็บที่บ้านแบงค์เราก็อุ้มตุ๊กตาขี่รถไปด้วยกันพอถึงบ้านแบงค์เราก็รออยู่หน้าบ้านตอนนั้นพ่อแม่และพี่ของแบงค์ก็อยู่ด้วยเราก็อายนะแต่สักพักแบงค์ก็ออกมา ยอมรับวันนี้เป็นวันที่มีความสุขมากสักพักแบงค์มาส่งที่ตลาดส่งมาหาฟ้าเราก็บอกกับแบงค์ไปว่ากลับล้าบ๊ายๆๆตกเย็นมาเราก็คุยกันปกติ มาเดือนสิงหาคม ก่อนถึงวันแม่แบงค์บอกว่าไปไหว้แม่แบงค์มั้ยกล้ามั้ยเราบอกไม่กล้าแต่พอมาถึงวันแม่ เราไปตลาดไปซื้อพวงมาลัยเพื่อที่จะไปไหว้แม่แบงค์แต่ก็ไม่ได้ไปไหว้เพราะแม่แบงค์ไม่ว่างเราก็กลับมาไหว้แม่เราที่บ้านจากนั้นเราก็คุยกันปกติมาทุกวันมีวันที่เราทะเลาะกัน
แบงค์: รับได้มั้ยที่เขาเป็นแบบนี้ เบื่อเขามั้ยที่เป็นแบบนี้
ปอนด์:  เห้ออ เราไม่เคยเบื่อเธอเลยนะแบงค์ แต่ถ้าถามว่าเราเหนื่อยมั้ยบางครั้งอาจจะไม่แต่บางเวลาที่เราต้องเจออะไรมาเหนื่อยๆแล้วมาเจอแบบนี้มันก็เหนื่อยบ้างนะ
แบงค์: เห้อ
ปอนด์: เอาไงละ ว่าอะไรก็ว่ามางั้น  ไม่พอใจไม่ชอบอะไรก็ว่ามา
แบงค์: ถ้ารักแล้วมันเหนื่อยหัวใจ เราว่าเลิกกันไปง่ายกว่า
ปอนด์: ถ้าแบงค์ว่าแบบนั้นมันดี เราก็โอเคนะ แล้วแต่แบงค์เลย
แบงค์: เราไม่ได้เป็นคนเหนื่อย คนเบื่อทีไหนละ ปอนด์จะเอาไงก็ว่ามา เรารับได้
ปอนด์: เอาแบบนี้ถ้าแบงค์ไม่รู้สึกอะไรแล้ว เราว่าเราก็ควรเดินกันคนละทางเถอะนะ แบงค์อาจจะมีใครรอแบงค์อยู่ก็ได้ เพราะทุกวันนี้มันก็บ่งบอกถึงว่าแบงค์เฉยชาใส่เรามามากแค่ไหนแล้ว
แบงค์:ปอนด์จะเอาไงละ
ปอนด์: ในเมื่อบ่งบอกถึงขนาดน้ะ เลิกก็เลิก
แบงค์: คือเลิก
ปอนด์: เห้อออ แบงค์อยากเลิก ปอนด์ดูออก ไม่งั้นแบงค์คงไม่มาหาเรื่องแบบนี้หลอก
แบงค์:ใครจะไปรู้ละ ว่าแบงค์ไม่อยากเลิกเลย ก็แค่อยากไห้ใส่ใจกันบ้างแคร์กับบ้าง แต่ถ้าปอนด์เลือกที่จะอยู่หรือไปแบงค์ก็ไม่ห้าม
ปอนด์: อื้มมม แล้วแบงค์เคยแคร์เราบ้างมั้ย เคยสนใจเราเหมือนตอนแรกๆมั้ย เคยอะไรเหมือนเดิมมั้ย ทุกๆอย่างที่เคยทำมาเคยสังเกตตัวเองบ้างมั้ยว่าเหมือนเดิมหรือเปล่า
แบงค์: แล้วปอนด์ละ ถามตัวเองดูว่าเหมือนเดิมเหมือนตอนแรกๆมั้ย
ปอนด์: ก็แบงค์ไม่เหมือนเดิมอ่ะ แล้วเราจำเป็นต้องเหมือนเดิมป่ะ  ไม่ใช่ว่าเออเธอเปลี่ยนไปแต่เราต้องเป็นเหมือนเดิม แบบนี้มันแฟร์ป่ะ
แบงค์:เอาไง ว่ามา แบงค์จะยอมรับมัน
ปอนด์: เอาไงละทำไมต้องไห้ตัดสินใจคนเดียว แบงค์รู้สึกยังไงพูดมาเลย พูดพร้อมๆกันแฟร์ดี
แบงค์: บอกมาก่อนดิ
ปอนด์: จะเลิกก็เลิกได้หมดแหละ แต่เรายังรู้สึกเหมือนเดิมและมากกว่าเดิม จะเลิกก็ไม่ได้ว่าไรแต่ให้รู้ไว้ว่าผู้หญิงคนนี้รักแบงค์มากนะ
แบงค์: !!! เราก็ไม่ได้อยากเลิกหลอกนะผู้หญิงคนนี้อ่ะ เรารักมากนะเว่ย รู้ว่าเราทำผิด เราขอโทษแล้วไห้อภัยตลอด ทำไมเราต้องทิ้งคนแบบนี้ไปด้วยละ ความรู้สึกที่มีเราไม่เคยเปลี่ยนไปหลอกนะ
ปอนด์: อื้ม ถ้าแบงค์คิดว่ามีใครที่รักแบงค์มากกว่าเรา จะไปก็ได้นะ เราไม่ว่าไรหลอก เราเข้าใจ
แบงค์:อ่านข้อความแรกออกมั้ยวะ
ปอนด์: อ่านออกแต่ตัดมาอันสุดท้ายไง สำหรับเรา เราไม่ไปไหน จะอยู่ตรงนี้ ไม่อยากเริ่มใหม่ มันไม่ได้ง่าย กว่าเราจะคุยกันได้สนิท และกว่าจะคุยกัน รู้ใจและอะไรอีกหลายๆอย่าง มันไม่ได้ ง่ายเลยนะสำหรับเรา เธอเข้าใจมั้ยแบงค์
แบงค์: เราไม่เลิกเข้าใจมั้ยปอนด์
ปอนด์: อื้ม แล้วเอาไงต่อละ
แบงค์: อ่านข้อความด้านบนออกมั้ย
ปอนด์: เอออ่านออก แต่เราไม่รู้ไงที่แบงค์พิมพ์มาว่าไม่เลิกนี่มันตรงกับความรู้สึกแบงค์จริงๆหรือเปล่า
แบงค์:เราพูดจริง ความรู้สึกเรา เราไม่ได้อยากเลิก ถ้าเราอยากเลิกกับปอนด์ เราพูดไปนานแล้ว
ปอนด์: แล้วแบงค์มาชวนเราทะเลาะทำไม สนุกมากเบ่าะห้ะ
แบงค์:ก็เห็นปอนด์ออนอีกเฟสอ่ะ แต่ไม่ออนเฟสนี้ เรารอตั้งนาน
ปอนด์: เราไม่ได้ออนโทรสับเราเสียสัมผัสไม่ได้
แบงค์: แล้วออนอีกเฟสกับอะไร
ปอนด์: เฟสไหนเฟนนั่นหรอ ฟ้าเล่นอ่ะ ฟ้าส่องแฟนมัน  เกี่ยวไรกับเราอ่ะ
แบงค์: จะรู้มั้ยละงั้น ก็เธอเพิ่งบอกเราหนิ เราก็คิดไปไกลเลย
ปอนด์: แล้วเคยคิดจะถามเราสักคำมั้ย
แบงค์: เราขอโทษ เดี่ยวปอนด์เอาไลน์ปอนด์มาไห้เราดูด้วยเราจะดูว่าคุยกับใครบ้าง
ปอนด์: ไม่มีหลอก เราบริสุทธิ์พอ
จากนั้นมาเราดีกันแล้วนะ แบงค์ไห้เรามาหามานั่งเล่นด้วยกันก็นั่งเล่นด้วยกันนานพอสมควรอยู่นะวันพฤหัสฯแบงค์ไห้เราเอางานมาเขียนไห้เป็นวิชาสังคมหน้าพลเมืองเราก็เอามาเขียนไห้วันศุกร์ตอนเช้าแบงค์ก็มาเอาไปส่งเราพยายามช่วยเคลียร์งานไห้เขารีบเสร็จเพื่อจะไม่ไห้ติดร.พอเย็นมาเย็นของวันศุกร์เราก็มาหากันเหมือนเดิมที่เดิมนั่งเล่นด้วยกันนานมากและวันนี้แบงค์ก็มาส่งเราที่บ้านด้วยเหมือนเป็นครั้งสุดท้ายแล้วว่ะแต่ตอนนั้นเรายังไม่รู้ไงเราก็คุยกันไปเรื่อยๆพอมาวันนึงวันที่เราไม่เคยคิดที่จะอยากมีไม่เคยคิดว่าเราจะเจอเร็วขนาดนี้มาวันนี้เป็นวันที่ แบงค์ก็คุยกับเราไปมาเราเกิดทะเลาะกันแบงค์
ปอนด์: อิ้บนิ่งนะแบงค์
แบงค์ : อิ้บนิ่ง
เราก็ตอบกันแค่นี้หลังจากนั้นเราก็มาตอบแบงค์อีกวัน
แบงค์: ไม่รอตอบพรุ่งนี้เลยละ
เรา: ก็เรานอนหลับ จะไห้เราตอบไงละ
แบงค์: จ้ะ
พอผ่านไปอีก1วัน แบงค์ก็ทักมาอีก
แบงค์: เธอไม่ต้องตอบหลอกแชทเราอ่ะ
เรา: ไม่ไห้เราตอบไม่ตอบก้ได้
แบงค์: เออ
เรา: เออ
แบงค์: เออ ตอบทำไมละ แชทเราอ่ะ ไม่สำคัญหนิ
เรา: แล้วแต่แบงค์จะคิดนะ จะคิดยังไงก็คิดไป พูดเองเออเองก็พูดไปเราจะไม่พูดไรแล้ว
แบงค์: แล้วเธอพูดละ “เราไม่ตอบก็ได้”  จ้ะโอเคร
เรา: อื้ม ก็เรามันผิดตลอดแหละจะว่าไรเราก็ว่ามา
แบงค์: ไห้เราว่าไรละ
เรา: แล้วแต่เลย
แบงค์: เห้อ เออๆ
เรา: เออ
แบงค์: ไหนเอาไงว่ามาดิ
เรา: ได้หมดแหละยังไงก็ว่ามา
แบงค์: ปอนด์ก็พูดมาดิ จะเอาไง
เรา: ก็เราบอกว่าได้หมดแหละไงแบงค์ เธอจะไห้เราบอกยังไง
แบงค์: เธอก็พูดมาดิ
เรา: เราไห้เธอพูดอ่ะยังไงก้ได้ เรารับได้
แบงค์: เราถามเธอ
เเรา: ราไห้เธอตอบ ว่ามายังไงก็อย่างงั้น
แบงค์: ก็เราถามเธอก่อนอ่ะ ยังไง เอาไง ว่ามาดิ
เรา: ยังไงก็ได้
แบงค์: เราถามเธอ บอกมาดิ เราไม่สำคัญ เราไม่อะไรแล้ว เบื่อเราแล้ว หรืออะไรก็ว่ามา เรายอมรับได้
เรา: เราไม่เคยเบื่อเธอเลยนะ ไม่เคยคิดว่าเธอไม่สำคัญเลย สำหรับเราความสำคัญยังเหมือนเดิมกับวันแรกเสมอ ที่เหลือคือเธอคิดไปเองนะแบงค์
แบงค์: แล้วเธอเหมือนเดิมมั้ย เราอยากถาม  เหมือนเดิมเหมือนตอนแรกๆมั้ย
เรา: เรายอมรับว่าเราเปลี่ยนแต่ที่เราเปลี่ยนเพราะใครละ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ
แบงค์:  อื้ม เราใช่มั้ยละ เออเราผิดเอง เรามันไม่ดีไง
เรา: อย่าโทษตัวเองไปเลย เราเองก้ไม่ดีเหมือนกัน
แบงค์: เธอว่าเราแล้วไง ก็เรามันเปลี่ยนไปไง เรามันไม่ดีเอง
เรา: เห้อ!!!
แบงค์: เออ
เรา: อื้ม
แบงค์: อื้มทำไม เอาไงว่ามา
เรา: เราไม่ขอพูด เธอจะเอาไงเธอว่ามาเลยพูดมาเลย
แบงค์: ก็เป็นแต่แบบนี้ เราถามเธอแต่เธอไห้เราตอบก่อนตลอด
เรา: เอ้า!! ก็เราไม่รู้ว่าจะพูดยังไง มีไรจะพูดก็พูดมาสิ เป็นคนตอบก่อนไม่ได้หรอแค่นี้อ่ะ
แบงค์: เอองี้ไง เราถึงต้องเป็นแบบนี้ เก็บไว้คนเดียวตลอด
เรา: เราพูดไปมันก็เหมือนเดิมป่ะว้ะ พูดก็ไม่เห็นจะมีไรดีขึ้นมาเลยซักนิด
แบงค์: ไหนพูดยังละ พูดมาดิ
เรา: ก็เพราะเรารู้ไงถึงไม่พูดอ่ะ
แบงค์: รู้ไร ไหนพูดมาดิ
เรา: ไม่ เราพูดไปก็เหมือนเดิม
แบงค์: อะไรเหมือนเดิมบอกเราดิ ไหนว่ามา
เรา: ก็เราบอกว่าไม่พูดไง เราไม่อยากพูดแล้ว
แบงค์: ไหนจะอาไงว่ามาดิ อย่าไห้เราพูดหลายรอบคำนี้ เอายังไงบอก ถ้าเราทำไห้เธอลำบากใจ เดี่ยวเราจะไปเอง
เรา: เข้าใจมั้ยเราไห้เธอเป็นคนตัดสินใจ เราอ่ะยังไงก็ได้
แบงค์: ถ้าเราเลิกกับเธอละ
เรา: เราไม่คิดเลยนะว่าแบงค์จะพูดคำแบบนี้ออกมาแต่เราก็เข้มแข็งนะ
ปอนด์: ถ้าตัดสินใจว่าเลิก ก็เลิก
แบงค์:  เราถาม ไหนเธอจะเอายังไง
เรา: ถ้าเธอจะเลิกก็เลิก
แบงค์: ตกลงอยู่ที่เราใช่มั้ย
เรา: ใช่เราไห้เธอเป็นคนตัดสินใจ จะป็นยังไงก็ว่ามา
แบงค์:เราขอถามเธอหน่อย เธอยัรุ้สึกกับเราเหมือนเดิมมั้ย เวลาที่อยู่กับเรา
เรา: เรายังรู้สึกเหมือนเดิมทุกๆอย่าง แต่ทุกวันนี้เราก็ว่าเธอทำตัวอิสระแล้ว เธอไม่ต้องมาสนใจ มาแคร์อะไรเราหลอก
แบงค์: เออ
เรา: เออ
และในวินาทีต่อมาสุดท้ายแบงค์ก็พูดคำนี้ออกมา
แบงค์: งั้นเลิกกัน จบมั้ย ถ้าเราทำไห้เธอไม่สบายใจ เหนื่อยท้อ รู้สึกไม่ดี เราผิดเองแหละ
เรา: อื้ม งั้นเลิกก็เลิก โชคดีนะแบงค์
แบงค์:  อื้ม โชคดีนะปอนด์ ขอไห้เจอคนที่ดีกว่าเรานะ แต่เรายังอยู่ที่เดิมไม่ไปไหนหลอก รอปอนด์นะ
เรา: เธอก็เหมือนกันนะ มีใหม่เราก็ยินดีด้วย เราขอไห้เธอเจอคนที่ดีๆนะ ดีกว่าเรานะ ยังไงเราก็ต้องขอบคุณหลายๆอย่างที่เคยทำไห้เรา ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันมามันทำไห้เราได้รับรู้ถึงอะไรหลายๆอย่างเราก็ไม่มีไรจะพูดละ ต่อไปก็ไม่มีใครมาว่ามาอะไรแล้วนะ เราไม่อยู่แล้วยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าเป็นไข้บ่อยนะ ปอนด์เป็นห่วงแบงค์เสมอนะ
แบงค์: โชคดีนะ ใอ่อ้วน
เรา: สุดท้ายแล้ว อย่าทิ้งตุ๊กตาที่เราไห้นะ เราฝากดูแลมันด้วย
แบงค์: เราสัญญาว่าเราจะดูแลมันอย่างดี
เรา: อื้มๆ เราไปละ โชคดีนะ
เจอกัน Ep.4 จ้า