++มีใครมีสิ่งของที่มีค่าทางจิตใจ และเก็บรักษามานานหลายปีบ้างคะมาแชร์กัน++

ของเรามีนาฬิกา ที่พ่อซื้อให้ 1 เรือน ใช้ตั้งแต่ 10 ปี ตอนนี้ 27 ปี แล้วก็ยังใช้อยู่
เป็นนาฬิกาที่ทนมาก ตกบ่อยแต่ไม่เคยแตก เคยเปลี่ยนเข็มไปรอบนึง กับเปลี่ยนถ่าน มองทีไรก็รู้สึกดี ยิ้ม

สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
Colt 1911 ปืนพก 11 มม. ของคุณพ่อ
ท่านเป็นทหาร  สมัยปราบคอมมิวนิสต์ท่านออกสนามปืนกระบอกนี้ติดตัวท่านตลอด
หลังเกษียนอายุ ก่อนท่านเสียได้ยกปืนกระบอกนี้ให้ผม
เมื่อผมต้องไปรับราชการชายแดนใต้ ผมเอาปืนกระบอกนี้ติดตัวไปด้วย
ทุกครั้งที่ต้องออกไปในพื้นที่ จะเหมือนคุณพ่อยังอยู่ใกล้ๆคุ้มครองเราให้ปลอดภัยครับ
ความคิดเห็นที่ 10

นาฬิกาของพ่อ เคยเล่าไว้ในกระทู้นึง
ตอนเด็กๆมันจะตั้งอยู่บนหัวเตียง พ่อหวงมาก เพราะเสียงปลุกมันจะดังแบบสามบ้านแปดบ้าน เกร๊งงงงงงง
ก่อนนอนพ่อจะไข ดังแกรกๆๆ พร้อมกับตั้งปลุก ผมได้ยินเป็นประจำ
ผมเกลียดมันมาก เพราะเสียงมาคือต้องตื่นไปโรงเรียน เบี้ยวไม่ได้ด้วย
พอย้ายบ้าน น้องคงไม่รู้ว่าพ่อหวง เห็นมันวางอยู่เลยเอาไปเล่นเป็นฐานยานอวกาศในกองทราย
ผมเห็นอีกทีคือมันขาหักปักหัวทิ่มอยู่ในกองทราย ความรู้สึกตอนนั้นคือสะใจมาก นาฬิกาที่กรูเกลียดมันพังแล้ว555555

อีกหลายปีให้หลังจนโตมาทำงาน มาซื้อบ้านช่องของตัวเอง นาฬิกาเรือนนี้ไม่รู้ทำไมมันมาล่องลอยหลอกหลอนตลอดเวลา
ไม่เคยเห็นที่ไหนด้วย ตอนนั้นกูเกิ้ล ยาฮู อีเบย์ยังไม่ดัง และคนยังไม่ค่อยไปเสาะหาของเก่ามาขายกัน
เห็นคลับคล้ายคลับคลาที่เค้าทำเป็นของใหม่ด้วยพลาสติก แต่มันก็ยังไม่ใช่ เห็นผ่านบ้างก็คนละสี
จนวันนึงไปสังสรรแถวสุขุมวิท แล้วเดินผ่านร้านขายเฟอร์นิเจอร์เก่าร้านนึง นาฬิกาเจ้ากรรมเรือนนี้ตั้งอยู่หน้าร้านเลย เนื้อเต้นเหมือนเจอคู่แท้ที่ฉันตามหาเธอมานาน
แต่ตอนนั้นมันดึกแล้ว ร้านปิดเลยทำอะไรไม่ได้ ยืนดูอยู่ตั้งนาน กลับบ้านนี่ฝันกันเลยทีเดียว
พออีกวันโดดงานไปที่ร้านเลย พุ่งเข้าไป กะว่าเท่าไหร่ก็ซื้อละ เจอเจ้าของร้านบอกราคาทีแทบช๊อคตาย นาฬิกากระจอกงอกง่อยเนี่ยนะ

แต่ไหนๆก็ไหนๆ ผีหามมาถึงป่าช้าแล้วนี่ กล้าขายก็กล้าซื้อ ควักตังดังหนึบ
จ่ายตังไปน่าจะราคาเกินจริงไปหน่อย แต่ผลที่ได้คือมีฟามสุขมาก มันใช่ มันคือนาฬิกาที่บ้านเราเคยมี และตอนนี้มันกลับมาตั้งอยู่ในบ้านเราเอง
น้องมาเห็นยังหัวเราะแล้วบอก "นี่นาฬิกาพ่อนี่" มันต้องเป็นของพี่ทำเวรทำกรรมร่วมกันมาแน่ๆ
แต่พ่อมาบ้านเห็นกลับจำไม่ได้ซะงั้น ตลกดี
ความคิดเห็นที่ 8
เหรียญ 5 บาท รุ่นเก่าค่ะ
อาม่าเราเก็บสะสมไว้ แล้วยกให้เรา
เราคิดว่าตัวเองเป็นหลานคนเดียวที่ได้
อาม่าบอกว่าอีกหน่อยมันจะเริ่มมีราคา

เราเคยเอามาใช้จนหมด
พออาม่าเสีย เราตามเก็บเหรียญห้ารุ่นนั้นมาเก็บไว้เป็นกระป๋องเลย
แม้จะย้ายบ้าน ย้ายหอบ่อยแต่ไหน เราอุ้มไปด้วยตลอด
เป็นที่ระลึกถึงญาติผู้ใหญ่ที่เรารักและรักเรามากที่สุดคนหนึ่ง


เราเก็บจดหมายที่แม่เขียนถึงเราตอนอยู่โรงเรียนประจำไว้ด้วย



ของอีกชิ้นที่เราเก็บใส่อัลบั้มคือผ้าเช็ดปากลายสตรอว์เบอร์รี่
สมัยเราอยู่โรงเรียนประจำที่อเมริกา
หนึ่งในกิจกรรมที่เราเลือกทำคือ ไปเยี่ยมคุณยายท่านหนึ่งที่บ้าน
ไปนั่งคุยให้คุณยายหายเหงาค่ะ
คุณยายอายุน่าจะแปดสิบปลายๆแล้ว ยังลุกเดินได้แต่ส่วนใหญ่จะนั่งคุยบนเตียงพิงหมอน
ท่านไม่ค่อยแข็งแรงแล้ว แต่สมองยังดีมาก จำนู่นนี่นั่นได้แต่รู้สึกจะต้องใส่เครื่องช่วยฟัง

บางที เราไปคุณยายจะเตรียมขนมไว้ให้ด้วย
วันสุดท้ายที่เราได้ไปเยี่ยม คุณยายเตรียมขนมที่เราชอบ
เป็นครีมนมหวานๆหอมๆ ไว้ทาบนแคร็กเกอร์
คุณยายเรียกว่า granny's bread

วันนั้น คุณยายจัดโต๊ะน้ำชาสวยเป็นพิเศษ
คุณยายบอกว่าเลือกทิชชูเช็ดปากลายสตรอว์เบอร์รี่ที่คุณยายคิดว่าสวยเป็นพิเศษ
ไว้สำหรับเราโดยเฉพาะ

ทิชชูเช็ดปากนั้น เราไม่ได้ใช้เช็ดปากหรอก
เก็บไว้ในอัลบั้มมา 25 ปีแล้ว
เพิ่งไปรื้อในอัลบั้ม เก่าคร่ำคร่าเชียว

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่