ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงวันที่ต้องสอนลูกหัดปั่นจักรยานแบบไม่มีล้อพยุง   ลูกผม 5ขวบพอดีๆครับปกติก็ปั่นแบบมีล้อพยุงมาตลอด   จนเมื่อวานเค้าเดินมาบอกว่ายากถอดล้อพยุงออก  คิดในใจว่าต้องเหนื่อยแน่ๆคราวนี้ ดราม่ามาเต็มแน่ๆวันนี้มีเลือดเตรียมใจได้เลย   ผมคิดไปไกลเลย
ก็จัดเเจงถอดล้อออกขันน๊อตเรียบร้อย   หมวกกันน็อคไม่ต้อง  สนับเข่าไม่ต้อง  เสื้อยืด  กางเกงขาสั้น  รองเท้าแตะ  คือไม่พร้อมเลยทีเดียวแต่ก็ไม่เป็นไรสู้ตายจร้า
                                 

        เริ่มกันที่หน้าบ้านนี้ละ "พร้อมไหมลูก" ลูกตอบ "คร้าบบบบบ"
  ขึ้นมาเลยลูก ลูกก็ขึ้นคล่อมจักรยานผมว่าผมตื่นเต้นกว่าลูกผมอีกนะเนี้ย  เอาวะไป!!!!  ปากก็บอกมองไปข้างหน้านะ  แขนตรงๆ อย่ามองล้อ ๆๆๆๆ ก็วิ่งประคองตามไปเรื่อย  ตรงไปซัก 10 เมตรก็หยุดแล้วก็กลับยังไม่กล้าปล่อยแต่ดูทรงแล้วก็เหมือนจะไปได้นะ  ลองอย่างนั้นอยู่ประมาณ 10-15 นาทีได้
เหนื่อยมากๆบอกตรงๆเลยครับ   สุดๆ  กำลังหอบอยู่ลูกบอก"เอาอีกๆๆๆๆ"   ใจเย็นๆลูกพักแป็บนะ   พอหายเหนื่อยก็ลองอีกทีคราวนี้ผมว่าจะลองปล่อยดู
เอาให้มันรู้กันไป   เริ่มปั่น  ประคอง  ปล่อยละนะ  เอ้ย! ไปได้วุ้ย แต่ก็วิ่งตามตลอด กลัวลงไม่เป็นท่า  แต่นึกภาพออกไหมครับว่าเด็กมันดีใจที่ปั่นได้   มันใส่ใหญ่เลย  วิ่งตามตับแล๊บเลยเจ้าประคุณเอย   แต่ไม่ยั๊กกะล้มแฮะ เอาขาลากเบรคจอดป๊าบ เออเข้าท่านะลูก    คราวนี้ผมปล่อยเลยดันส่งตัวไปเลยคราวนี้  ได้แล้วปั่นได้แล้วอ่ะผมนี้ดีใจแบบน้ำตามันคลอที่เบ้าตาเลยครับ   ลูกตะโกนใหญ่  "ปั่นได้แล้วๆๆๆๆๆ"  ดีใจมากๆ ผมหายเหนื่อยเลยจริงๆ  ใช้เวลาแค่ไม่เกินชั่วโมงจริงๆปั่นได้เลย  เกินคาดมากๆ    ฉะนั้นอย่าประเมินความสามารถลูกว่าทำไม่ได้[img]  ให้เค้าลองดูแล้วจะรูว่าลูกทำได้ครับ



วันต่อมาหายใจเป็นจักรยานเลยครับ