ตอนนี้หนูอายุ  19 เรียนอยู่ปวช. ที่นึง  แต่ได้ลาออกแล้ว
เนื่องจากฝึกงานไม่ไหว  
ส่วนตัวมีโรคประจำตัวอยู่แล้ว  ลมชัก
วันนี้หนูได้ไปลาออกจากวิทลัยมา
เซ็นใบลาออกทั้งน้ำตา  ในใจคิดทำไมเราต้องมาเป็นอะไรแบบนี้ด้วย
คุณแม่ก็นั่งอยู่ข้างๆเขาก็รู้ว่าหนูร่างกายเป็นแบบไหน
นึกถึงเพื่อนๆ  ที่เคยเรียนด้วยกันมา นึกถึงหลายๆอย่าง
ตั้งใจเรียนจนได้เกรด 4 ทุกวิชา
แต่เกรดมันก็แค่เศษกระดาษ
ที่เขาต้องการคือประสบการการทำงาน
ซึ่งหนุทำให้เขาไม่ได้  
ยืน 5-10 รู้สึกมึนหัว  หน้ามืดไปหมดตาลาย  
จะอาเจียน   ทำงานในห้องแอร์ก็ไม่ได้เขาห้าม พนง. ใส่เสื้อกันหนาว
แต่หนูแพ้อากาศหนาว อยู่ไม่ได้หนาวสั่น  ปากซีด
เวลาหายใจเข้าจะแสบจมูกไปถึงคอตลอดเวลา

หนูอยากทำงานมีงานทำแต่หนูก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
อยากทำให้แม่สบาย  หนุก็พยายามใจหนูสู้
แต่ร่างกายหนุก็ไม่ไหว   สงสารแม่ที่มีลูกขี้โรคช่วยแม่ไม่ได้เลย