ฉันเรียนรู้ว่า...ทุกสิ่งที่เห็นและเป็นมีมุมมองที่แตกต่างจากความคิดของเราเสมอ

ฉันเรียนรู้เรื่องงาน เพื่อนร่วมงาน ในความไม่พอใจ ในความเเก่งแย่งชิงดีหรืออิจฉากันเอง ในความไม่พอใจในเงินเดือนหรือภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ

มีบางวันฉันได้มุมที่ความคิดย้อนกลับ ถ้าหากเราเป็นเค้า และเค้าเป็นเรา เราจะทำหรือเป็นแบบนั้นมั้ย...ทำไม??
ถ้าเราเป็นเพื่อนร่วมงานคนนั้น ถ้าเราเป็นเจ้านาย เรากล้าตัดสินตัวเองอย่างตรงไปตรงมาในมุมของคนอื่นมั้ย??
เรามักตัดสินคนอื่นง่ายๆจากทัศนะคติของตัวเราเองรึเปล่า??

ในสังคม...ที่ไหนมีคนอยู่รวมกันมากๆที่นั่นเราจะเจอสารพัดนิสัยคน...ให้เราทำใจได้เลย เราไม่มีทางเปลี่ยนนิสัยหรือความคิดใครได้ นอกจากพยายามปรับความเข้าใจกัน หรือปรับเปลี่ยนความคิดตัวเอง...ซึ่งง่ายกว่า

ฉันเรียนรู้ว่า...ความรัก...และการอยู่ร่วมกันกับใครสักคนจนแก่เฒ่าไม่ง่ายเลย
ทุกวันนี้เราลุ่มหลงกับความแปลกใหม่ ของใครที่เข้ามาพูดคุยทักทายกันง่ายขึ้น
เราอยากมีรักแท้ แต่ไม่เคยหยุด เรามีความอดทนในการใช้ชีวิตคู่กันน้อยลง

เวลาเรามีความรัก เรามักคาดหวังในตัวคนรักเสมอ ลองถามตัวเองดีๆว่าที่เราไปด้วยกันไม่ได้หรือที่เค้าไม่ได้ดังใจเรา ที่เราทุกข์ใจเพราะเค้าไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด เราฝัน หรือหวังไว้รึเปล่า เราลืมไปที่จะคิดว่าคนเราไม่เหมือนกัน จะรักกันต้องปรับตัวหรือยอมรับในตัวตนของกันและกันให้ได้

ความรัก...คือความปรารถนาดี
ความรัก...ไม่ใช่การลุ่มหลงปรารถนาอยากได้ความสุขความสบายจากคนรักอยู่ฝ่ายเดียว
ความรัก...คือมอบให้และได้รับกลับคืน
อาจไม่ใช่ข้าวของเงินทองแต่เป็นความซาบซึ้งใจที่หมั่นหยิบยื่นให้แก่กันทั้งในยามสุขและทุกข์

คนรักกันนอกจากเข้าใจกันแล้ว ความเมตตา สงสาร และเห็นอกเห็นใจในตัวของคนที่เรารักก็มีส่วนช่วยประคับประคองชีวิตคู่ให้ยืนยาว

ไม่มีใครสมบูรณ์แบบแม้แต่ตัวของเราเอง การอยู่ร่วมกันต้องใช้ความเข้าใจในตัวของคนที่เรารักและตัวของเราเองให้มากๆ หรือไม่ก็ปล่อยวาง...ไม่เอามาเป็นอารมณ์ บางเรื่องใส่ใจมากก็ไม่สบายใจ ไม่มีผลดีกับตัวเราเองเลย

ฉันเรียนรู้ว่า...ความสบายใจเกิดขึ้นได้จากความคิดของเราเอง