นี่เป็นกระทู้แรกของเราที่มาถามเพื่อน คือเราเป็นพยักงานบริษัทเอกชนบริษัทนึง ช่วงนี้อยู่ในทดลองงานแต่การประเมินครั้งที่ 3 ออกมาไม่ดีมากนัก แต่สำหรับหัวหน้าท่านอื่นมองว่าการทำงานของเราโอเคขึ้นสร้างสื่อ สร้างผลงานที่บริษัทไม่มีคนทำ เรื่องงานเราก็ไม่เคยบกพร่องในหน้าที่แต่เรื่องมันมีอยู่ว่าหัวหน้าทั้งสองคนไม่ค่อยลงลอยกันด้วยความที่เราเป็นคนเข้ากลับคนง่าย ชอบช่วยเหล่อคนอื่น เมื่อมีโอกาศ เราได้รับมอบหมายให้รีโนเวทสื่อประชาสัมพันธ์ สื่อต่างเพราะพนักงานได้รับข่าวสารน้อย แต่เรื่องมันเกิดขึ้นตรงที่หัวหน้างานเราโดยตรง ของผมเดินมาต่อว่าผมว่า ใช่งานตัวเองหรอไปช่วยเค้าทำไม ในความคิดผมตอนนั้นคือ งานฝ่ายคือทุกคาต้องช่วยกันไม่ใช่หรอ
มีอยู่ครั้งนึงเค้าสั่งงานเราก็ทำปกตินะ แต่เดินมาต่อว่าว่าพร่ไม่ได้สั่งให้มำแบบนี้ พอเราอธิบายไปเค้าบอกว่าเราเถียงวันนั้นทั้งวันให้เรานั่งเขียนขั้นตอนการทำงสนตั้บแต่ขั้นตอนแรกจนท้าย ซึ่งขณะนั้นเรากำลังทำงานอยู่เค้าสั่งใหัยุติทั้งหมดแล้วทำตามที่เค้าบอก สรุปเขียนไปสิบกว่าแผนสุดท้ายกองไว้บนโตีะไม่อ่านของเราสักนิดเลย
พอถึงช่วงประเมินคะแนนต่ำกว่าเดิม โดยเฉพาะเรื่องมนุษยสัมพันธ์ เราสนิดกับคนเยอะมากและทุกคนก็มาติดต่องานกันมาดขึ้นนื่องยากฝ่ายเราเป็นฝ่ายที่คนที่คนไม่ค่อยอยากคุยด้วยแต่เรามาอยู่เรา ยากเห็นภาพที่เราสามารถไปพูดไปคุยกับคนอื่นได้แต่สุดท้ายการประมินทำให้คนที่งานหนักไม่กลัวต้ งเจอกับคำว่า ท้อ

         หัวหน้าเราเป็นคนเก่งมากแต่นิสัยเค้าคือไม่ง้อใครเหตุผลของฉันต้องถูกต้องเสมอ ทะเลาะกับเค้าไปทั่ว ทั้งตึกจนทุกคนรู้นิสัยว่าเป็นยังไงที่สำคัญคือตำแหน่งที่เราอยู่ไม่ใครอยู่ได้นานสักที เปลี่ยนมา 4 คนในเวลาแค่สองปี เลยจะสอบถามว่าปัญหาเกิดจากเราหรือหัวหน้างาน แต่จากที่ได้คุยและได้เห้นเราเข้าข้างตัวเองเลยว่าเราเต็มที่และทุกคนที่ทำงานด้วยกันไม่มีใครไม่ยิ้ม ตอนนี้เราหมดแรงแต่ไม่หมดไฟควรจะอยู่ต่อหรือหยุดแค่นี้ อภัยเนื่องจากพิมพ์ในรถเมย์ไวยากรณ์อาจจะมีผิดบางขออภัยจริงๆ