ดูมาเล่า ... บันทึกถึงสกาลิซ่า นางอันเป็นที่รัก
เรื่องนี้ไม่หวาน ไม้มีนางเอกหรือพระเอก มีแต่ความจริงล้วนๆ กลั่นออกมาจากใจของผู้ชายบุโรบุทั่งไม่เอาไหนคนหนึ่ง
เช้าวันนี้ฝนตกหยิมๆ กลิ่นดินหอมๆ ต้นไม้เขียวๆรอบบ้านยิ้มน้อยๆเย็นๆ อากาศในบ้านครึ้ม อุ่นขึ้นมาทันที เมืองไทยเข้าสู่ฤดูฝนแล้ว แต่ผมกลับนึกถึงฤดูร้อนเมื่อหลายปีก่อน ฤดูร้อนในเมืองเล็กๆห่างไปไกลข้ามโลกไปหลายไมล์ทางตะวันตก ...
บันทึกถึงสกาลิซ่า นางอันเป็นที่รัก
เห็นประกาศรับล่ามไปเมืองนอก ไม่แน่ใจหรอกนะถ้าสมัครแล้วจะได้ไปหรือเปล่า เลยลองสมัครดู มีฝรั่งโทรผ่านสไกป์มาสัมภาษณ์เสียงอู้อี้ๆ ภาษาอังกฤษสำเนียงแปลกแปร่งมาก ยิ่งคุยกันผ่านโทรศัพท์ด้วย ก็เอาวะ พอเดาๆถูๆไถๆไป เค้าถามเราเคยทำโรงงานมาก่อนไม๊ รู้จัก assembly line สายการผลิตไม๊ เราก็บอกเออๆ รู้ๆ ก็ไอจบวิศวะอุตสาหการ เรื่องสายการผลิตคือ major หลัก ของไอเลยนี่ ..... บลาๆๆๆๆ แล้วก็บลาๆๆๆ “ %$^^&
*%^$#@%^%*()uoi$^^$%$#” เนี่ยแหละอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็วางสายไป
“เฮ้ออออ ตื่นเต้นนะ” การเป็นล่ามนี่ไม่ใช่แค่ฟังเข้าหูแล้วพูดออกปากนะ มันต้องขายงานด้วย ขายตัวเองน่ะ การรับโทรศัพท์ต้องไว ถ้ายังไม่สะดวกคุยตอนนั้น ต้องขอโทษลูกค้า และขออนุญาติโทรกลับ กี่โมงอะไรก็ว่าไป เพื่อนัดเวลาเป็นมั่นเป็นเหมาะให้เกียรติเวลาเค้า ให้เกียรติอาชีพของเราด้วย เรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้แหละที่ลูกค้าจะเอามาประเมินผลในใจ tone of voice, choice of words น้ำเสียง ถ้อยคำต้องเหมาะสมพอดิบพอดี แต่ไม่ใช่เสียงเพราะพริ้งเหมือนน้ำใหลริน หรือกระดิ่งระฆังกรุ๋งกริ๋งแขวนตามโบสถ์เวลาลมพัดนะ แต่ที่สำคัญเลยต้องสื่อสารได้ เข้าใจความคิดความต้องการของลูกค้า เรียกว่าลูกค้าโยนอะไรมา เรารับแล้วโต้กลับได้หมด ส่วนเรื่องน้ำเสียงนี่ช่างมัน เอาไว้ก่อน เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ตอนนี้
อันนี้นอกเรื่องนิดนึงนะ (แต่ไม่สนหรอกบันทึกของเราเองนี่ เขียนไว้อ่านเอง ใครจะทำไม) มีน้องล่ามร่วมอาชีพมือใหม่บางคน จบศิลป์ภาษามาเลยนะ สำเนียง ถ้อยคำ รูปประโยคไม่ต้องพูดถึง เป๊ะพ่อโคตรๆ ....... แต่นางดันชอบนอนกลางวัน ตื่นกลางคืน ...... อืมมมมม มันยังไงกันวะ แล้วมันหนัก(กบาล หัวโน) ใครที่ไหน ก็ถูกนะไม่หนักหัวกบาลใคร จะหนักก็หัวกบาลเรา(กู)เองนี่แหละที่ไปแส่(
)เรื่องเค้า ... ปัญหาก็คือการที่เค้านอนตอนกลางวัน ตื่นตอนกลางคืนเนี่ย แล้วเวลาลูกค้าโทรศัพท์มาแจ้งงานล่ามตอนกลางวัน หล่อนจะรู้ไม๊ โน่น กว่าหล่อนจะรู้ก็ตอนเย็นหัวค่ำที่หล่อนงัวเงียอมขี้ปากขี้ตาเขรอะตื่นมาน่ะ เฮ้ยยย หล่อนคิดว่าว่าเป็นเบลล่านางเอก Twilight อยู่หรือไงวะ แล้วหล่อนก็ค่อยๆโทรกลับไปตอนค่ำๆ หรือไม่ก็โทรกลับไปวันรุ่งขึ้น ถ้าลูกค้ารีบใช้งานล่าม ก็อด ไม่รีบก็รอลุ้นเอา แต่ที่สำคัญลูกค้ารู้สึกนะ สิ่งเล็กๆน้อยๆนี้เนี่ยแหละ มันบอกถึงความเป็นมืออาชีพหรือไม่ .... บางทีเรามีงานล่ามเข้ามาต้องการหลายคน เราโทรหาหล่อนตอนกลางวัน โน่นนนน อีกสองวันกว่าหล่อนจะติดต่อกลับ ไม่ได้โทรกลับด้วยนะ ติดต่อมาทางไลน์ค่า ร่าเริงมาเลย พี่คะ พี่ขา เป็นไงบ้างคะ สบายดีไม๊คะ คิดถึงพี่จังเลย .... เราก็ “เหียกกกก
คิดถึงกูห่าอะไรวะ ตั้งสองวันพึ่งจะโทรมาป่านนี้ ลูกค้าไปหมดแล้ว ใครจะรอ” (เรานึกในใจน่ะ)
เรา “ลูกค้าได้งานแล้วค่ะ ไม่ต้องใช้บริการน้องแล้วล่ะ”
น้องอืดเบลล่าก็ “อ้อ เหรอคะ”
เรา “......................” นึกในใจอยู่นาน จะพูดดีไม๊วะ
“น้องอืด พี่ขอพูดตรงๆนะ พี่เป็นผู้ใหญ่ไม่เคยโทรมาจีบ หรือโทรมาคุยเล่นๆกับอืดเลยนะ โทรมาก็เพราะเรื่องธุระมีงานมาให้ แต่นี่อะไรน้องอืดเล่นไม่โทรกลับหาพี่เลยตั้งสองวัน แล้วติดต่อมาก็ติดต่อมาทางไลน์ เฮลโหลบ้าบออะไรอีก พี่ไม่ใช่เพื่อนเล่นน้องอืดนะ ...... บลาๆๆๆๆ”
“แล้วอีกอย่างการที่น้องอืดนอนกลางวัน ตื่นกลางคืนเนี่ย เวลาลูกค้าต้องการล่ามโทรมากลางวัน แล้วอืดนอนอยู่ อืดก็พลาดงานไปเลยนะ วันนึงก็หลายพัน หลายวันก็เป็นหมื่น ถ้าอืดทำแบบนี้อืดจะอยู่ในวงการล่ามได้ไง”
น้องอืดเบลล่า “..................................” อึ้งไปนาน คงไม่เคยเจอพี่ต้นหน้าหล่อ หนุ่มใหญ่ใจดี ในโหมดด้านมืด หฤโหด ทมิฬหินชาติ “หนูขอโทษค่ะพี่ ต่อไปหนูจะไม่ทำอีก ที่พี่พูดก็ถูกนะคะ หนูเองเคยพลาดงานเพราะนอนหลับไม่รับโทรศัพท์แบบนี้ไป 4 ครั้งแล้ว” อืมมมมม อีเหียก (เฮียนึกในใจนะ(อีกแล้ว)) ครั้งเดียวก็พอ ยังไม่เข็ดอีก ปล่อยให้มี 2 3 4
นั่นแหละแวะเรื่องน้องอืดเบลล่าซะยาว จากนั้นเฮียก็มีร่วมงานกับอืดบ้างนะ แต่ไม่กี่งานหรอก จนเฮียทนไม่ไหวน่ะแหละ เฮียถึงห่างออกมา ไม่พูดไม่คุย ลบเฟสน้องเค้า จริงๆมันไม่ใช่ความผิดน้องเค้าหรอกนะ ที่มีชีวิตแบบนั้น ผิดที่เฮียเองที่ไป
เรื่องเค้า แต่ อืมมมมม เฮียรับไม่ได้น่ะ บางคนที่เรารักเราเอ็นดู แต่ทำชีวิตตัวเองให้ป่นปี้ด้วยเรื่องง่ายๆ นิสัยส่วนตัวแบบนี้ ใครก็เข้าไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ... คนบางคนคบกันแค่ผิวเผิน เลิกงานแล้วก็ต่างคนต่างไป แต่ไม่ใช่เฮียน่ะ น้องอืดน่ารัก มีดีให้เฮียรักหลายอย่างนะ แต่การที่รักใครแล้วต้องทรมานใจนี่ อย่ารัก อย่ารับรู้ อย่าเห็นเลยจะดีกว่า นึกถึงเพลง Desparado ครับ คนโดดเดี่ยว ออกจากบ้าน นั่งริมรั้ว ปล่อยตัวปล่อยใจ ผ่านคืนวันไปอย่างกลายๆ หนาวเหน็บลำพัง .... (มีต่อ)
นี่เพจหากิน ดูมาเล่า ของเฮียเองครับ
https://www.facebook.com/englishthaitranslator/
กดไลค์ กดแชร์ ติดตาม เห็นก่อน ได้เลยครับ
#ดูมาเล่า #เฮียกระทิง #ดูมาเล่า-ThaiTranslatorTony #ThaiTranslator
ดูมาเล่า ... บันทึกถึงสกาลิซ่า นางอันเป็นที่รัก
เรื่องนี้ไม่หวาน ไม้มีนางเอกหรือพระเอก มีแต่ความจริงล้วนๆ กลั่นออกมาจากใจของผู้ชายบุโรบุทั่งไม่เอาไหนคนหนึ่ง
เช้าวันนี้ฝนตกหยิมๆ กลิ่นดินหอมๆ ต้นไม้เขียวๆรอบบ้านยิ้มน้อยๆเย็นๆ อากาศในบ้านครึ้ม อุ่นขึ้นมาทันที เมืองไทยเข้าสู่ฤดูฝนแล้ว แต่ผมกลับนึกถึงฤดูร้อนเมื่อหลายปีก่อน ฤดูร้อนในเมืองเล็กๆห่างไปไกลข้ามโลกไปหลายไมล์ทางตะวันตก ...
บันทึกถึงสกาลิซ่า นางอันเป็นที่รัก
เห็นประกาศรับล่ามไปเมืองนอก ไม่แน่ใจหรอกนะถ้าสมัครแล้วจะได้ไปหรือเปล่า เลยลองสมัครดู มีฝรั่งโทรผ่านสไกป์มาสัมภาษณ์เสียงอู้อี้ๆ ภาษาอังกฤษสำเนียงแปลกแปร่งมาก ยิ่งคุยกันผ่านโทรศัพท์ด้วย ก็เอาวะ พอเดาๆถูๆไถๆไป เค้าถามเราเคยทำโรงงานมาก่อนไม๊ รู้จัก assembly line สายการผลิตไม๊ เราก็บอกเออๆ รู้ๆ ก็ไอจบวิศวะอุตสาหการ เรื่องสายการผลิตคือ major หลัก ของไอเลยนี่ ..... บลาๆๆๆๆ แล้วก็บลาๆๆๆ “ %$^^&
“เฮ้ออออ ตื่นเต้นนะ” การเป็นล่ามนี่ไม่ใช่แค่ฟังเข้าหูแล้วพูดออกปากนะ มันต้องขายงานด้วย ขายตัวเองน่ะ การรับโทรศัพท์ต้องไว ถ้ายังไม่สะดวกคุยตอนนั้น ต้องขอโทษลูกค้า และขออนุญาติโทรกลับ กี่โมงอะไรก็ว่าไป เพื่อนัดเวลาเป็นมั่นเป็นเหมาะให้เกียรติเวลาเค้า ให้เกียรติอาชีพของเราด้วย เรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้แหละที่ลูกค้าจะเอามาประเมินผลในใจ tone of voice, choice of words น้ำเสียง ถ้อยคำต้องเหมาะสมพอดิบพอดี แต่ไม่ใช่เสียงเพราะพริ้งเหมือนน้ำใหลริน หรือกระดิ่งระฆังกรุ๋งกริ๋งแขวนตามโบสถ์เวลาลมพัดนะ แต่ที่สำคัญเลยต้องสื่อสารได้ เข้าใจความคิดความต้องการของลูกค้า เรียกว่าลูกค้าโยนอะไรมา เรารับแล้วโต้กลับได้หมด ส่วนเรื่องน้ำเสียงนี่ช่างมัน เอาไว้ก่อน เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ตอนนี้
อันนี้นอกเรื่องนิดนึงนะ (แต่ไม่สนหรอกบันทึกของเราเองนี่ เขียนไว้อ่านเอง ใครจะทำไม) มีน้องล่ามร่วมอาชีพมือใหม่บางคน จบศิลป์ภาษามาเลยนะ สำเนียง ถ้อยคำ รูปประโยคไม่ต้องพูดถึง เป๊ะพ่อโคตรๆ ....... แต่นางดันชอบนอนกลางวัน ตื่นกลางคืน ...... อืมมมมม มันยังไงกันวะ แล้วมันหนัก(กบาล หัวโน) ใครที่ไหน ก็ถูกนะไม่หนักหัวกบาลใคร จะหนักก็หัวกบาลเรา(กู)เองนี่แหละที่ไปแส่(
เรา “ลูกค้าได้งานแล้วค่ะ ไม่ต้องใช้บริการน้องแล้วล่ะ”
น้องอืดเบลล่าก็ “อ้อ เหรอคะ”
เรา “......................” นึกในใจอยู่นาน จะพูดดีไม๊วะ
“น้องอืด พี่ขอพูดตรงๆนะ พี่เป็นผู้ใหญ่ไม่เคยโทรมาจีบ หรือโทรมาคุยเล่นๆกับอืดเลยนะ โทรมาก็เพราะเรื่องธุระมีงานมาให้ แต่นี่อะไรน้องอืดเล่นไม่โทรกลับหาพี่เลยตั้งสองวัน แล้วติดต่อมาก็ติดต่อมาทางไลน์ เฮลโหลบ้าบออะไรอีก พี่ไม่ใช่เพื่อนเล่นน้องอืดนะ ...... บลาๆๆๆๆ”
“แล้วอีกอย่างการที่น้องอืดนอนกลางวัน ตื่นกลางคืนเนี่ย เวลาลูกค้าต้องการล่ามโทรมากลางวัน แล้วอืดนอนอยู่ อืดก็พลาดงานไปเลยนะ วันนึงก็หลายพัน หลายวันก็เป็นหมื่น ถ้าอืดทำแบบนี้อืดจะอยู่ในวงการล่ามได้ไง”
น้องอืดเบลล่า “..................................” อึ้งไปนาน คงไม่เคยเจอพี่ต้นหน้าหล่อ หนุ่มใหญ่ใจดี ในโหมดด้านมืด หฤโหด ทมิฬหินชาติ “หนูขอโทษค่ะพี่ ต่อไปหนูจะไม่ทำอีก ที่พี่พูดก็ถูกนะคะ หนูเองเคยพลาดงานเพราะนอนหลับไม่รับโทรศัพท์แบบนี้ไป 4 ครั้งแล้ว” อืมมมมม อีเหียก (เฮียนึกในใจนะ(อีกแล้ว)) ครั้งเดียวก็พอ ยังไม่เข็ดอีก ปล่อยให้มี 2 3 4
นั่นแหละแวะเรื่องน้องอืดเบลล่าซะยาว จากนั้นเฮียก็มีร่วมงานกับอืดบ้างนะ แต่ไม่กี่งานหรอก จนเฮียทนไม่ไหวน่ะแหละ เฮียถึงห่างออกมา ไม่พูดไม่คุย ลบเฟสน้องเค้า จริงๆมันไม่ใช่ความผิดน้องเค้าหรอกนะ ที่มีชีวิตแบบนั้น ผิดที่เฮียเองที่ไป
นี่เพจหากิน ดูมาเล่า ของเฮียเองครับ
https://www.facebook.com/englishthaitranslator/
กดไลค์ กดแชร์ ติดตาม เห็นก่อน ได้เลยครับ
#ดูมาเล่า #เฮียกระทิง #ดูมาเล่า-ThaiTranslatorTony #ThaiTranslator