คนที่ยึดติดธรรมะจากตำรา
เอาตำราเป็นที่ตั้ง เป็นอัตตา
ปฏิบัติไม่ได้ตามตำราก็จะเลิกปฏิบัติ
แล้วก็ไปปรุงแต่งตีความใหม่  ก็จะงมอยู่แต่ในคำตีความของตน
อ่านธรรมะบทเดียวกัน ร้อยคนตีความไม่เหมือนกัน ต่างคนต่างปรุงแต่ง
คนที่ไม่คิดปรุงแต่ง ไม่ติดตำราเข้าป่าปฏิบัติธรรมะโดยอาศัยธรรมชาติ
ก็จะเห็นธรรมะตามความเป็นจริง เห็นอะไรก็จะไม่ไปปรุงแต่ง เพราะไม่มีตำราในสมอง
มีแต่ธรรมะที่เป็นธรรมชาติอยู่ในใจ เห็นธรรมะที่เป็นเรื่องธรรมดาสามัญ
ไม่วิเศษ พิศดาร เห็นเป็นเรื่องธรรมดา  เป็นธรรมชาติ เกิด แก่ เจ็บ ตาย
ที่เป็นเรื่องธรรมดา เป็นธรรมะ ที่ทุกคนต้องรู้ต้องเห็นต้องเป็น
แต่ทำใจไม่ได้ทำใจไม่ถูก รู้ว่าเป็นอนัตตา แต่ไม่เห็นว่าอนัตตาเป็นอย่างไร