บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาไม่สนใจเราเลยทั้งๆที่เราก็เป็นลูก
ตอนนี้เราเรียนหนังสือต้องส่งตัวเอง อยู่กับเชาก็จริงแต่เขาก็ไม่ช่วยเราเลยแม้แต่บาทเดียว
พ่อ-กับแม่เราต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่ เราอึดอัดไม่อยากอยู่ไม่มีใครสนใจหรือช่วยหรือเราเลย
เราเคยถามเขาว่าไม่ช่วยหนูจ่ายค่าเทอมเลยหรา คำตอบทีได้ ไม่ช่วยอ่ะ โครตรู้สึกแย่
บางครั้งเราก็ต้องการความช่วยเหลือ ต้องการกำลังใจ เราอยู่เขาก็ไม่ได้สนใจ พ่อเราไม่ต้องพูดถึงขนาดค่าเทอมที่เขาเคยออกให้ยังท้วงเราอยู่เลย
เราอยู่กับเขา บ้านของพ่อเลี้ยง เราก็ต้องช่วยเขาออกค่าน้ำค่าไฟ  ส่วนค่ากินค่าต่างๆเราต้องหาเองออกเองทั้งหมด ทำงานหาเงินมาได้
อยากได้นู้นอยากได้นี้ก็ต้องเก็ยไว้ในใจเพราะเรามีภาระต้องจ่ายค่าเทอม
เวลาแม่ - กับพ่อเลี้ยง เดือดร้อนเรื่องเงินเราจะไม่ช่วยก็ไม่ได้อีกเพราะเป็นลูก ไม่อยากเห่นเขาลำบากเห่นใจเขา
แต่ผิดกันกับเราเขาไม่ช่วยเราเลย ขนาดเราบอกว่ายืมได้แต่ก็ต้องเอามาคืนนะนั้นเงินค่าเทอม เขายังไม่สนใจเลยเพราะเขาคิดว่าเรามีเงิน
เรามีก็จริงนะแต่เราต้องเก็บไว้ยามเราฉุกเฉิน ไว้จ่ายค่าเทอม

บางครั้งเราก็เหนื่อยก็น้อยใจ รู้สึกเหมือนตัวคนเดียวไม่อยากจะมีชีวิตอยู่และ แต่คิดอีกมุมยังไม่หมดกรรมก็คงต้องอดทนไป
เพื่อนก็มีแต่เพื่อนดีๆจริงหายาก