ครั้งนี้เราจะมารู้จักกับโฟมควอนตัม แต่โฟมควอนตัมนั้นไม่เหมือนโฟมล้างหน้าเอาไปล้างหน้าไม่ได้ แล้วโฟมควอนตัมคืออะไร



จินตนาการแบบนี้นะ  ลองคิดถึงกล่องใบหนึ่งใส่ของอยู่






สมมติมีนกเพนกวินอยู่ในกล่องดังภาพ



ถ้านกเพนกวินออกไปเดินเล่นชมนกชมไม้






แล้วเราก็กลับมาดูที่กล่อง ทีนี้เราจะมาสำรวจกันถึงกล่องนี้กัน


1. เมื่อนกเพนกวินไปเดินเล่นในกล่องก็ดูว่างเปล่า ในกล่องมีพื้นที่ว่างแสดงว่าในกล่องนั้นมี ปริภูมิ (space) อยู่


2. เอ๊ะลองเอานาฬิกาข้อมือใส่เข้าไปในกล่องและสังเกตดูซิ เอนาฬิกาก็เดิน แสดงว่าในกล่องเวลาก็เคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ แสดงว่า ในกล่องนี้ก็มีเวลา


3. อืมลองเอาลูกเทนนิส ไปกระเด้งเล่นในกล่องซิ เอลูกเทนนิสก็กระเด้งกระดอนตามหลักกลศาสตร์ของนิวตันเลย  แสดงว่าในกล่องนี้มีกฎของธรรมชาติควบคุมอยู่ นั้นก็คือมีกฎฟิสิกส์อยู่



โอ้วน่าแปลกใจจริงๆ แม้เราเอาของออกไปแล้วก็ยังมีบางสิ่งเหลืออยู่อีก เช่น เวลา ปริภูมิ และกฎทางฟิสิกส์



เอเราเอาของออกไปแล้วก็ควรจะไม่มีอะไร แต่ทำไมถึงยังมีบางอย่างอยู่อีก ตกลงแล้วภาวะ nothingness มันมีจริงหรือเปล่านะ



หรือภาวะ nothingness เป็นสิ่งที่ไม่มีจริง ?



เอ แล้วตอนกำเนิดเอกภพ ปริภูมิ เวลา กฎทางฟิสิกส์ อะไรเกิดขึ้นมาก่อน ถึงแม้ไม่มีเอกภพ กฎทางฟิสิกส์จะมีอยู่หรือไม่ ชุดกฎทางฟิสิกส์ที่เราค้นพบในเอกภพนี้มีที่มาจากไหน แล้วทำไมต้องเป็นกฎชุดนี้ ทำไมไม่เป็นกฎชุดอื่น



คำตอบก็คือ















"ผมไม่รู้ครับ"












เรื่องนี้มันพิศวงยิ่งนัก สิ่งที่เราไม่รู้นั้นมีมากมาย แต่เดี๋ยวก่อน แม้เราจะไม่รู้อะไรอีกมากมาย แต่เราก็สามารถแก้ปัญหา เข้าใจธรรมชาติได้หลายเรื่องแล้วเช่นกัน  เก่งจริงๆ มนุษย์นี่





















นกเพนกวินเดินเล่นไปเรื่อยๆจนดูท่าจะไม่กลับมาแล้ว






โชคดีนะเจ้าเพนกวินน้อย



กลับมาเรื่องกล่องกันต่อ นกเพนกวินไปเดินเล่น เราเบื่อไม่มีอะไรทำ ก็เลยไปยืมแว่นขยายจากเซียนพระมา






แล้วก็เอาไปส่องในกล่องนั้น


ลองไปส่องดูแล้วก็พบว่า












ไม่มีเจอแต่ความว่างเปล่า แต่เรายังไม่ท้อ ไปหาแว่นขยายกำลังสูงกว่าเดิมมาส่องดูอีกพบว่า












น่าเสียใจที่เราพบแต่ความว่างเปล่า ไม่พบอะไรเลย แต่ยังไม่ย่อท้อ บุคคลใดเมื่อทำด้วยความพยายามอย่างลูกผู้ชายย่อมไม่เดือดร้อนในภายหลัง เมื่อทำด้วยความพยายามแล้วถึงตายก็ปราศจากคำครหา เราจักสู้ต่อไป สมมติเราไปยืมแว่นขยายของโดราเอมอนที่มีกำลังขยายสูงสุดๆเลย






เมื่อลงไปในโลกขนาดจิ๋ว เราก็จะพบโลกแห่งความแปลกประหลาด โลกที่ขัดกับสามัญสำนึกของเรา ในโลกนี้ แมวของท่านโชดิงเงอร์ทั้งเป็นและตายไปพร้อมๆกัน พอเราส่องไปในโลกจิ๋วนี่ ในความว่างเปล่าที่ดูเหมือนไม่มีอะไรกลับมีบางสิ่งอยู่ในนั้น



ถ้ามองว่าทฤษฎีสัมพัทธภาพของไอนสไตน์แปลกแล้ว กลศาสตร์ควอนตัมอาจจะดูแปลกยิ่งกว่า ไอนสไตน์ใช้ความรู้จากนักวิทย์รุ่นก่อนๆหลายคนมารวมกันบวกกับจินตนาการที่สุดยอดทำให้ได้ทฤษฎีสัมพัทธภาพขึ้นมา มันดูเป็นงานที่เป็นเครดิตของเขาและนักวิทยาศาสตร์รุ่นก่อนๆ แต่ไอนสไตน์ดูจะได้รับเครดิตในการค้นพบนี้มากที่สุด


กลับกัน ทฤษฎีควอนตัมนั้นดูเหมือนเป็นการทำงานของกลุ่มนักฟิสิกส์ชั้นยอดจำนวนหลายคน แต่ละคนก็พบนั่นนิดนี่หน่อยและเอามารวมกันเป็นความรู้ ไม่มีใครคนเดียวเลยที่เข้าใจทุกอย่างหมดจดแบบ crystal clear ถ้าจะให้วิเคราะห์ก็ต้องบอกว่าเพราะปัญหานี้ยากกว่าจึงต้องอาศัยการร่วมแรงร่วมใจกันของนักวิทยาศาสตร์เพื่อเข้าใจเรื่องนี้



เมื่อเราเอากล้องขยายของโดราเอมอนรุ่น Quantum Reality มาส่องดูก็จะพบกับภาพนี้






-----------------------------


เดี๋ยวมาเขียนต่อครับ ถ้าชอบช่วยกดบวก กดถูกใจด้วยนะครับ ขอบคุณครับ