เรื่องมันมีอยู่ว่า
อากู๋ ตอนเด็กๆ เคยไปรับยันต์จากหลวงปู่ฤาษีลิงดำกับตัว ได้ทั้งยันต์และเป่าเข้าตัวตั้งแต่เด็กค่ะ
ที่นี้อากู๋เล่าว่าพอโตสมัยวัยรุ่น เค้าเรียนพวกช่างกล ก็ไม่ได้มีเรื่องกับเค้าหรอกแต่ถูกยิงฝาก ไอ้คนยิงมาน่ะมายิงต่อหน้าเค้าเลยแต่ปรากฎว่าปืนมันไม่ออกค่ะ ที่นี้กู๋ก็ตั้งสติได้วิ่งหนี จากนั้นก็ถูกยิงอีกสามครั้ง เพราะมีปัญหากัน แต่ว่าได้ยินเสียงปืนนะแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับตัวกู๋ ซึ่งทั้งสองครั้งนี้คนยิงดักยิงข้างหลัง กู๋ไม่ทราบว่าไปทำอะไรให้แต่กู๋คิดว่าเพราะคบในกลุ่มพวกชอบมีเรื่องมั้ง

จนกระทั้งมีสามเหตุการณ์รถวิ่งเข้ามาพุ่งชนมาที่กู๋แต่พอถึงตัวมันหยุดครั้งแรกเป็นรถเบ้นอีกสองครั้งเป็นมอร์เตอไซอันนี้เพื่อนที่แค้นกู๋เพราะกู๋ไปคบกับสาวที่เพื่อนชอบเพื่อนแค้นเลยกะชนให้ได้แผลแต่พอถึงตัวรถกลับหยุดเอง

อีกครั้งคือมีเกู๋ถูกมีดฟันเพราะไปห้ามคนทะเลาะกัน ทุกคนเห็นโดนจังๆ แต่ไม่เข้า (แต่ตอนนั้นกู๋กลับมาอยู่บ้านไม่ได้กินเหล้าและก็ถือศีลครบ5ข้อ)

เวลากู๋ไปเจาะเลือดที่โรงพยาบาล เป็นปัญหาโลกแตกมากๆ ดูดเลือดไม่ขึ้นจนถึงปัจจุบันนี้

แล้วบ้านกู๋เคยไฟไหม้ ทุกคนเห็นกับตาว่ากู๋ถูกไฟไหม้ที่ตัว แต่พอกู๋เดินออกมาแบบดับไฟให้ตัวเอง ที่หน้าที่ตัวไม่มีรอยไหม้หรือได้แผล มีแต่เสื้อที่ไหม้ อันนี้เห็นกัน10กว่าคน

ทำไมกู๋ถึงเล่าให้เราฟังน่ะเหรอ คือมีวันนึงเราไปหากู๋ตามปกติ ญาติๆก็อยู่
เราเห็นสิวที่หน้ากู๋ เราคิดว่ามันน่าจะคือฝีนะ มันขึ้นมาเราชอบบีบ คือตรูชอบบีบสิวมาก เราเลยขอบีบ กู๋ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่เพราะพวกพี่สาวกู๋ก้อขอบีบแต่ไม่ออก ทั้งเอาเข็มฉีดยาเจาะบีบก็ไม่ออก สรุปเราบีบหนองออกเพียบ ตามด้วยเลือดที่ไหลออกมาเหมือนก็อกแตกเลยค่ะ(นึกถึงคนหัวแตกอะ) เราคาดว่ามันคงช้ำข้างในเลยมีเลือดคลั่ง(จากหลักการผู้ชำนาญการบีบสิว)แต่ กู๋และญาติๆ ทำท่าแบบตกใจหน้าซีด แล้วกู๋เราก็ให้อาม่าหยิบมีดที่คมๆมา แล้วบอกให้เรากรีดเนื้อเค้าแรงๆ เรางงและไม่กล้า กู๋บอกว่าขอร้อง เราก้อเลยกรีดแบบนิดเดียวนะ มันก้อเป็นแผลอะค่ะเลือดออกเยอะมาก
หลังจากนั้นกู๋ก็เลยเล่าให้เราฟังเรื่องข้างบนพร้อมกับญาติๆที่อยู่ในเหตุการณ์ ทุกคนถอนหายใจ แล้วกู๋ก็บอกว่าเราเป็นคนแรกที่ทำให้กูมีแผลและเลือดออก ตามความจริงก็เหมือนเราคือคนที่สามารถฆ่ากู๋ได้ เรียกง่ายๆเจ้ากรรมนายเวร(ตรูไม่ได้อยากเป็น) เรารีบบอกว่าเราไม่คิดนะ แล้วเราก็เริ่มกลับมาหาข้อมูล


สิ่งที่เราได้จากข้อมูล
มีห้ามทำผิดเลยมีสองข้อ ดื่มสุรากับลักขโมย
ประเด็นคือกู๋เรา สมัยวัยรุ่น ถูกเพื่อบังคับให้กินเหล้า แล้วหลังจากนั้นก็มีไปดื่มบ้างตามภาษาคนทำงาน(อันนี้เราถามหลังจากไปอ่านข้อมูล)
แล้วกู๋ก็เคยจิกตังแม่ไปเลี้ยงข้าวเพื่อน แต่ไม่ได้แบบขโมยแบบตั้งใจ แค่หยิบไปนิดเดียวเอาไปเลี้ยงข้าวไง
เราก็เลยแบบ ยังงี้ถ้าบันตร์มีจริงที่เป่าเข้าตัวกู๋ตรูต้องเสือมสิวะ แล้วไหงไม่เสือม เราคาใจมากๆ ไม่เข้าใจอะค่ะ
มีคนเคยลองของเอากางเกงเปื้อนประจำเดือนนิดๆนะคะโยนข้ามหัวกู๋เราด้วยก่อนเหตุโดนฟัน(ของควรเสื่อจริงไหมค่ะ)

แต่ว่าหลังจากกู๋ออกจากที่ทำงานมานานมาแล้ว กูก็รักษาศีลค่ะเพราะจริงๆกู๋ไม่ได้ชอบดื่มเหล้า คือเป็นพวกเคร่งศีลแต่ไปอยู่ในสังคมที่ต้องดื่มตามหน้าทีก็เลยดื่มๆไป แต่จริงกู๋ไม่ชอบดื่มค่ะ เป็นพวกไร้อารมณ์เรื่องผู้หญิงมากๆด้วย กู๋ชอบปฎิบัติตัวแบบพระทุกวันนี้จึงหาเมียมิได้(ผู้หญิงหอบผ้าหนีตามชู้ไปเลย) แต่กูไม่อยากบวชเพราะกู๋บอกว่า ถ้าเราบวชก็อยากทำให้ถูกทั้งหมดตามระเบียบ แต่เรายังทำไม่ได้ก็เลยเป็นคนปกติแต่ปฎิบัติเหมือนพระเพื่อนฝึก สักวันถ้าพร้อมจะบวช กู๋ว่าแบบนั้น

แต่เรานี่ดิ เค้ามองว่าเราคือเจ้ากรรมนายเวรกู๋คืออัลไลคาะ
ใครช่วยแจ้งแถลงไขที หรือนี่คือเหตุบังเอิญทีาแบบบังเอิญมากๆไง