สวัสดีค่ะทุกคน...
ตามหัวข้อกระทู้นะคะ ช่วงนี้เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เคยมองรูปตัวเองแล้วรู้สมเพชบ้างมั้ยคะ ทำไมถึงหน้าตาแย่แบบนี้ ทำอะไรไม่ค่อยสำเร็จเลยนะ ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ แย่ที่สุด เคยรู้อยากหายไปจากโลกนี้กันบ้างมั้ย
ปํญหาเรื่องเพื่อน
เราไม่มีที่ปรึกษาหรือที่ระบายเลยล่ะค่ะ555 ถ้าถามว่ามีเพื่อนมั้ย เรามีนะคะ แต่เราไม่ไว้ใจจะเล่าหรือระบายให้เขาฟัง เราเคยเชื่อใจเพื่อนมากๆแต่มารู้ทีหลังว่าเขานินทาเรา เราก็ไม่กล้าจะบอกอะไรใครอีกเลย เราไม่ใช่คนดีอะไรเพราะครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแ่พอโดนแบบนี้ เราแล้วเราก็เคยนินทาเพื่อนเหมือนกัน แต่เราเลิกทำนิสัยนั้นไปนานแล้ว แล้วเพื่อนที่เราคบคือคนที่สนิทใจจริงๆ เราคิดว่าเขาจะไม่นินทาเราไม่เอาเรื่องเราไปพูด เขาไม่ค่อยนินทาใคร เราเลยเชื่อใจเขา "ถ้าเขาทำกับคนอื่นได้ เขาก็ทำกับเราได้" ไม่เคยเชื่อคำนี้เลยจนเจอกับตัวเอง เรานี้บ้าบ้อจังเลยนะคะ เขามาขอโทษเรานะขอคืนดี แต่เราไม่ได้โกรธอะไรเขาเลย มันเสียใจมากกว่า เราไว้ใจเขามากๆ เราไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ เราไม่สามารถเปิดใจให้ได้เลย เรากลัวเป้นแบบเดิมอีก
ปัญหาการเรียนต่อ
ตอนนี้เราอยู่ม.ปลายแล้ว การเรียนเราแย่มากๆ เราทำไม่ได้ตามที่ทุกคนหวังไว้ เวลามีคนถามอยากเรียนต่ออะไร อยากไปมหาลัยไหน เราตอบไม่ได้เลย... เราทำอะไรได้ไม่ดีสักอย่าง ไม่มีความสามรถอะไรเลย เราไม่รู้ว่าเหมาะกับอะไร เราชอบอ่านหนังสือนคะ หนังสืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่หนังสือเรียนที่รร.ให้555 เราเอาเวลาไปเรื่องที่ทุกคนมองว่าไร้สาระ แต่มันคือความสุขของเรานะ เวลาอยู่กับมันแล้วเหมือนอยู่คนล่ะโลก เราชอบดูการ์ตูนชอบวาดรูป แต่วาดไม่สวยหรอกค่ะ55 เราเคยมีความฝัน แต่เราลืมมันไปแล้วล่ะค่ะ เราควรทำไงดี อิจฉาคนที่มีความฝันแล้วกำลังไล่ตามฝันมากเลยๆ ย้อนดูตัวเองที่ไม่มีไรเลย มันรู้สึกแย่...
ปัญหาความรัก
เรารู้ค่ะว่าวัยเราไม่ใช่วัยที่ควรมีความรัก ที่บ้านก็ค่อยบอกค่อยเตือน แต่เราก็ดื้อไม่ฟัง เรามีแฟนซึ่งทำให้ที่บ้านไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ยิ่งแฟนเราเป็นผู้หญิงที่บ้านเรายิ่งรับไม่ได้ คนที่บ้านเขาไม่ยอมคุยกับเลย เราบอกว่าเราจะทำให้ดูว่าเรามีแฟนแล้วการเรียนเราไม่แย่ลงนะ แต่การสอบที่ผ่านมามันพิสูจน์แล้วล่ะค่ะ ว่าเราทำไม่ได้ เราไม่มีความพยายามเองแหละ เรากับที่บ้านไม่ค่อยคุยกันเวลากินข้าวเราจะชอบกินคนเดียว อยู่แต่บนห้องไม่ค่อยสนทนากับใคร เราเป็นทที่ดื้อใจร้อน ขี้น้อยใจ เราไม่ค่อยเชื่อใจแฟนเท่าไหร่ เขาไม่เคยนอกใจเรานะคะ แต่ความรักกับคนที่ผ่านไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะมันมักจะจบด้วยเรื่องมือที่สามและแฟนเก่า เราขี้ระแวง เขาหายไป จะนอนกลางวันหรืออะไรก็ตาม เราชอบระแวงว่าเขาจะแอบไปคุยกับใครรึเปล่า บ้างทีเขาไม่ตอบเรานะ แต่ตอบคนอื่น ันนี้เราน้อยใจอ่ะ55 เรางี่เง่าเราเข้าใจ ทำยังเราจะเชื่อใจเขาคะ55 ทำยังไงที่บ้านถึงยอมรับเราและรับในสิ่งที่เราเป็นได้
ปัญหาเรื่องที่บ้าน
ที่บ้านชอบบอกว่าเราจะเรียนหรือทำอะไรก็ได้ แต่พอเราสิ่งที่เรายากจะทำ เขามักจะห้ามและดุเรา เขามักจะหาทางอื่นที่ดีกว่าซี่งเราไม่ค่อยชอบ เขาดุและตักเตือนเราด้วยความหวังดี เขาอาบน้ำอุ่นมาก่อน แต่บางทีเราอึดอัด เขาเคยถามว่าอยากเรียนอะไร เราก็บอกไป เขาบอกว่างานมันไม่มั่นคง เราเห็นด้วย ไอ้ที่เราอยากเรียนเขาไม่เห็นด้วยเลย ที่อยากให้เป็นพยาบาล แต่เราเรียนไม่เก่ง เราไม่ได้หรอ แล้วเราไม่ชอบด้วย เขาอยากให้เป็นครู รับราชการ แต่เเค่เรารับผิดชอบตัวเองยังยากเลย เราจะรับผิดชอบอนาคตของชาติได้ยังไง เราโดนดุหรือเตือนบ่อยนะ จนเราไม่กล้าจะพูดอะไร ไม่กล้าปรึกษาอะไรเลย ถ้าถามเรื่องเรียนที่บ้านคงเห็นแย้งอีกอยู่ดี ยิ่งเรื่องความรักนี้ไม่มีทางเลย หลายๆอย่างในบ้านทำให้เราอึดอัดบอกไม่ถูก
ปัญหาเรื่องความชอบใช้ความรุนแรง
เราคิดว่าเราเก็บกดนิดๆนะคะ55 เวลาโมโหเราไม่ค่อนยลงไม้ลงมือ เราใจเย็นนะ แต่พอเราได้ออกแรงนิดนึงเราจะทำมันเพิ่มอีก อย่างทุบโต๊ะ มันไม่เจ็บมือนะ มันสะใจมากกว่า เรามักจะทำซ้ำและมากขึ้น เราใช้กำลังทำร้ายเพื่อนด้วยความไม่ตั้งใจ เรารู้สึกผิดนะ ขอโทษไปแล้วแต่ไม่มีไรดีขึ้นแล้ว เราชอบทำลายข้าวของ เราพยายามคุมตัวเองไม่ให้ใช้ความรุนแรงหรือทำลายอะไร การใช้ความรุรแรงมันเป็นเรื่องที่แย่ แต่เราก็เผลอ ครูคนนึงเคยพูดว่า"เวลาจะทำลายอะไรให้คิดถึงความยากลำบากกว่าเราจได้มันมา" คำพูดของครูเรานึกถึงตลอดเวลาโมโห เพื่อไม่ให้ตัวเองทำอะไรไม่ดี เราชอบระบายทุกอย่างด้วยความรุนแรง แต่นานๆทีเราจะระบายออกมา ส่วนใหญ่เราจร้องไห้มากกว่า เราชอบเรียกร้องความสนใจนะ เพราะไม่ค่อยมีใครสนใจ55 เวลาเสียใจไม่เคยมีใครปลอบเรา เราอยากให้สนใจเราขอแค่คนเดียว
บางทีเราก็อยากมีใครคอยฟังเรื่องราวของเรานะคะ จะเรื่องดีหรือเรื่องร้าย วันนี้เราเจออะไร เป็นยังไง เวลามีคนถามว่า ทำอะไรอยู่ วันนี้เป็นไงบ้าง สู้ๆนะ เป็นกำลังใจที่ดีมากเลยนะคะ เราชอบเวลามีคนถาม เราพยายามยิ้มให้ทุกเรื่องที่เข้ามาและพยายามผ่านมันไป บ้างทีเราก็ยิ้มสมเพชให้ตัวเอง55 เราเหนื่อยนะ เหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย เรารู้ว่าพ่อแม่ เขาเหนื่อยกว่าเรามาก เรื่องที่เราเจอมันดูเป็นเรื่องเล็กๆเลย
เราอยากถามทุกคนว่าเราควรทำยังไงดีให้ผ่านความรู้สึกเหล่านี้ไป เราจตามหาเเรงบันดาลใจจากที่ไหน ช่วยพูดให้เรารู้สึกดีได้มั้ยคะ?
#ทั้งๆที่ถามมาทั้งหมดนี้เราต้องหาคำตอบเองแท้ แต่เหนื่อยจัง
เวลาที่เรารู้สึกแย่ เราจะผ่านมันไปยังไงดีคะ
ตามหัวข้อกระทู้นะคะ ช่วงนี้เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เคยมองรูปตัวเองแล้วรู้สมเพชบ้างมั้ยคะ ทำไมถึงหน้าตาแย่แบบนี้ ทำอะไรไม่ค่อยสำเร็จเลยนะ ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ แย่ที่สุด เคยรู้อยากหายไปจากโลกนี้กันบ้างมั้ย
ปํญหาเรื่องเพื่อน
เราไม่มีที่ปรึกษาหรือที่ระบายเลยล่ะค่ะ555 ถ้าถามว่ามีเพื่อนมั้ย เรามีนะคะ แต่เราไม่ไว้ใจจะเล่าหรือระบายให้เขาฟัง เราเคยเชื่อใจเพื่อนมากๆแต่มารู้ทีหลังว่าเขานินทาเรา เราก็ไม่กล้าจะบอกอะไรใครอีกเลย เราไม่ใช่คนดีอะไรเพราะครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแ่พอโดนแบบนี้ เราแล้วเราก็เคยนินทาเพื่อนเหมือนกัน แต่เราเลิกทำนิสัยนั้นไปนานแล้ว แล้วเพื่อนที่เราคบคือคนที่สนิทใจจริงๆ เราคิดว่าเขาจะไม่นินทาเราไม่เอาเรื่องเราไปพูด เขาไม่ค่อยนินทาใคร เราเลยเชื่อใจเขา "ถ้าเขาทำกับคนอื่นได้ เขาก็ทำกับเราได้" ไม่เคยเชื่อคำนี้เลยจนเจอกับตัวเอง เรานี้บ้าบ้อจังเลยนะคะ เขามาขอโทษเรานะขอคืนดี แต่เราไม่ได้โกรธอะไรเขาเลย มันเสียใจมากกว่า เราไว้ใจเขามากๆ เราไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ เราไม่สามารถเปิดใจให้ได้เลย เรากลัวเป้นแบบเดิมอีก
ปัญหาการเรียนต่อ
ตอนนี้เราอยู่ม.ปลายแล้ว การเรียนเราแย่มากๆ เราทำไม่ได้ตามที่ทุกคนหวังไว้ เวลามีคนถามอยากเรียนต่ออะไร อยากไปมหาลัยไหน เราตอบไม่ได้เลย... เราทำอะไรได้ไม่ดีสักอย่าง ไม่มีความสามรถอะไรเลย เราไม่รู้ว่าเหมาะกับอะไร เราชอบอ่านหนังสือนคะ หนังสืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่หนังสือเรียนที่รร.ให้555 เราเอาเวลาไปเรื่องที่ทุกคนมองว่าไร้สาระ แต่มันคือความสุขของเรานะ เวลาอยู่กับมันแล้วเหมือนอยู่คนล่ะโลก เราชอบดูการ์ตูนชอบวาดรูป แต่วาดไม่สวยหรอกค่ะ55 เราเคยมีความฝัน แต่เราลืมมันไปแล้วล่ะค่ะ เราควรทำไงดี อิจฉาคนที่มีความฝันแล้วกำลังไล่ตามฝันมากเลยๆ ย้อนดูตัวเองที่ไม่มีไรเลย มันรู้สึกแย่...
ปัญหาความรัก
เรารู้ค่ะว่าวัยเราไม่ใช่วัยที่ควรมีความรัก ที่บ้านก็ค่อยบอกค่อยเตือน แต่เราก็ดื้อไม่ฟัง เรามีแฟนซึ่งทำให้ที่บ้านไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ยิ่งแฟนเราเป็นผู้หญิงที่บ้านเรายิ่งรับไม่ได้ คนที่บ้านเขาไม่ยอมคุยกับเลย เราบอกว่าเราจะทำให้ดูว่าเรามีแฟนแล้วการเรียนเราไม่แย่ลงนะ แต่การสอบที่ผ่านมามันพิสูจน์แล้วล่ะค่ะ ว่าเราทำไม่ได้ เราไม่มีความพยายามเองแหละ เรากับที่บ้านไม่ค่อยคุยกันเวลากินข้าวเราจะชอบกินคนเดียว อยู่แต่บนห้องไม่ค่อยสนทนากับใคร เราเป็นทที่ดื้อใจร้อน ขี้น้อยใจ เราไม่ค่อยเชื่อใจแฟนเท่าไหร่ เขาไม่เคยนอกใจเรานะคะ แต่ความรักกับคนที่ผ่านไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะมันมักจะจบด้วยเรื่องมือที่สามและแฟนเก่า เราขี้ระแวง เขาหายไป จะนอนกลางวันหรืออะไรก็ตาม เราชอบระแวงว่าเขาจะแอบไปคุยกับใครรึเปล่า บ้างทีเขาไม่ตอบเรานะ แต่ตอบคนอื่น ันนี้เราน้อยใจอ่ะ55 เรางี่เง่าเราเข้าใจ ทำยังเราจะเชื่อใจเขาคะ55 ทำยังไงที่บ้านถึงยอมรับเราและรับในสิ่งที่เราเป็นได้
ปัญหาเรื่องที่บ้าน
ที่บ้านชอบบอกว่าเราจะเรียนหรือทำอะไรก็ได้ แต่พอเราสิ่งที่เรายากจะทำ เขามักจะห้ามและดุเรา เขามักจะหาทางอื่นที่ดีกว่าซี่งเราไม่ค่อยชอบ เขาดุและตักเตือนเราด้วยความหวังดี เขาอาบน้ำอุ่นมาก่อน แต่บางทีเราอึดอัด เขาเคยถามว่าอยากเรียนอะไร เราก็บอกไป เขาบอกว่างานมันไม่มั่นคง เราเห็นด้วย ไอ้ที่เราอยากเรียนเขาไม่เห็นด้วยเลย ที่อยากให้เป็นพยาบาล แต่เราเรียนไม่เก่ง เราไม่ได้หรอ แล้วเราไม่ชอบด้วย เขาอยากให้เป็นครู รับราชการ แต่เเค่เรารับผิดชอบตัวเองยังยากเลย เราจะรับผิดชอบอนาคตของชาติได้ยังไง เราโดนดุหรือเตือนบ่อยนะ จนเราไม่กล้าจะพูดอะไร ไม่กล้าปรึกษาอะไรเลย ถ้าถามเรื่องเรียนที่บ้านคงเห็นแย้งอีกอยู่ดี ยิ่งเรื่องความรักนี้ไม่มีทางเลย หลายๆอย่างในบ้านทำให้เราอึดอัดบอกไม่ถูก
ปัญหาเรื่องความชอบใช้ความรุนแรง
เราคิดว่าเราเก็บกดนิดๆนะคะ55 เวลาโมโหเราไม่ค่อนยลงไม้ลงมือ เราใจเย็นนะ แต่พอเราได้ออกแรงนิดนึงเราจะทำมันเพิ่มอีก อย่างทุบโต๊ะ มันไม่เจ็บมือนะ มันสะใจมากกว่า เรามักจะทำซ้ำและมากขึ้น เราใช้กำลังทำร้ายเพื่อนด้วยความไม่ตั้งใจ เรารู้สึกผิดนะ ขอโทษไปแล้วแต่ไม่มีไรดีขึ้นแล้ว เราชอบทำลายข้าวของ เราพยายามคุมตัวเองไม่ให้ใช้ความรุนแรงหรือทำลายอะไร การใช้ความรุรแรงมันเป็นเรื่องที่แย่ แต่เราก็เผลอ ครูคนนึงเคยพูดว่า"เวลาจะทำลายอะไรให้คิดถึงความยากลำบากกว่าเราจได้มันมา" คำพูดของครูเรานึกถึงตลอดเวลาโมโห เพื่อไม่ให้ตัวเองทำอะไรไม่ดี เราชอบระบายทุกอย่างด้วยความรุนแรง แต่นานๆทีเราจะระบายออกมา ส่วนใหญ่เราจร้องไห้มากกว่า เราชอบเรียกร้องความสนใจนะ เพราะไม่ค่อยมีใครสนใจ55 เวลาเสียใจไม่เคยมีใครปลอบเรา เราอยากให้สนใจเราขอแค่คนเดียว
บางทีเราก็อยากมีใครคอยฟังเรื่องราวของเรานะคะ จะเรื่องดีหรือเรื่องร้าย วันนี้เราเจออะไร เป็นยังไง เวลามีคนถามว่า ทำอะไรอยู่ วันนี้เป็นไงบ้าง สู้ๆนะ เป็นกำลังใจที่ดีมากเลยนะคะ เราชอบเวลามีคนถาม เราพยายามยิ้มให้ทุกเรื่องที่เข้ามาและพยายามผ่านมันไป บ้างทีเราก็ยิ้มสมเพชให้ตัวเอง55 เราเหนื่อยนะ เหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย เรารู้ว่าพ่อแม่ เขาเหนื่อยกว่าเรามาก เรื่องที่เราเจอมันดูเป็นเรื่องเล็กๆเลย
เราอยากถามทุกคนว่าเราควรทำยังไงดีให้ผ่านความรู้สึกเหล่านี้ไป เราจตามหาเเรงบันดาลใจจากที่ไหน ช่วยพูดให้เรารู้สึกดีได้มั้ยคะ?
#ทั้งๆที่ถามมาทั้งหมดนี้เราต้องหาคำตอบเองแท้ แต่เหนื่อยจัง