เรารู้สึกน้อยใจเพื่อนหน่ะค่ะ ความรู้สึกนี้มันเป็นมาเกือบๆ 2 ปีแล้ว ถ้าใช้ชื่อสมมุตจะได้พิมพ์ง่ายๆนะคะ
เรา = เรา
เพื่อน 1 = เอ
เพื่อน 2 = บี
ด้วยความที่กลุ่มเป็นเลขคี่ บางกลุ่มก็อาจจะไม่ใช่ปัญหานะคะ แต่แน่นอนความรู้สึกที่ว่าเรามายืนตรงนี้ทำไมมันเป็นบ่อยจนบางครั้งเราเคยคิดอยากจะออกจากกลุ่มเหมือนกัน เราถามตัวเองทุกครั้งที่รู้สึกนอยๆว่าทำไมเราต้องแคร์เพื่อนอะไรขนาดนั้น ทั้งๆที่เพื่อนไม่ได้แคร์อะไรเราเลย พูดอะไรแต่ละอย่างหรือการกระทำ แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆอ่ะค่ะ
กลุ่มเรามีกัน 6 คน ตอนมาแรกๆก็ไม่ได้สนิทกับครบทุกคนหรอกแต่เหมือนต่างคนก็ต่างหาคนที่คุยภาษาเดียวกันจนมาเจอกันแล้วก็จะสนิทกันในประมาณนึง ด้วยความที่เราสนิทกับเพื่อนนอกกลุ่มคนนึง แล้วคนนี้กลุ่มของเขาก็ดูไม่ค่อยเข้ากับเขาเท่าไรเขาเลยย้ายมาอยู่กลุ่มเรา เอาง่ายๆเราพาเขาเข้ามาอยู่กลุ่มเรา คนนี้คือเพื่อนบีค่ะ ในขณะที่ในกลุ่มเราก็คุยได้กับทุกคนแต่ก็สนิทกับเพื่อนเอหน่อยเพราะเหมือนชอบอะไรคล้ายๆกัน
เราก็พาเอกะบีมารู้จักกัน สรุปเขาก็สนิทกันค่ะ เขามักจะไปไหนมาไหนด้วยกันสองคน โดยที่ก็ไม่ได้มีใครชวนเรา ไม่รู้ว่าอาจจะด้วยเหตุผลเขารู้ว่าถ้าชวนเราจะไม่ไปไหม (เพราะเราไม่ค่อยอยู่หอ) แต่จริงๆมันก็ควรจะชวนกันไหมอะ ก็แอบน้อยใจนะคะ เพราะถ้าเป็นเรา เราจะทำอะไรไปไหนคือก็จะชวนตลอด เพื่อนจะไปไม่ไปก็อีกเรื่อง บางครั้งก็พูดซุบซิบขำๆกันเรื่องนัดกันไปไหน ไม่เชิงปิดบังเราหรอกค่ะ แต่ก็ไม่เคยชวนกัน น้อยใจไหมก็น้อยใจแหละ คุยกันจนเราไม่สามารถเข้าไปถึงโลกของคนสองคนนี้ได้ในบางครั้งอะค่ะ มันนอย จนบางครั้งก็อยากออกจากกลุ่มเลย หลายครั้งเขาทำให้เรารู้สึกว่าเรามาทำอะไรวะ อึดอัดมากเลยที่ต้องอยู่ตรงนี้ ยังไม่นับถึงคำพูดบางคำที่เขาพูดออกมาโดยไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกคนฟังนะคะ คือเราเข้าใจว่าตรงนี้อาจจะเป็นเพราะนิสัยของแค่ละคน อาจจะไม่ได้ตั้งใจด้วยซ้ำ แต่บางครั้งก็อดน้อยใจไม่ได้
มันสะสมมาเรื่อยๆ จนบางครั้งเราไม่อยากเห็นหน้าบางก็มี ไม่อยากพูดคุยอะไรด้วย มันเบื่อๆอ่ะค่ะ บางครั้งเราก็เงียบไปเลย แต่เขาก็คุยกันสนุกสนานดีไม่ได้สนใจอะไรเรา ซึ่งเราก็ไม่อยากทำตัวแบบนี้นะคะ มันคงดูน่ารำคาญเข้าไปใหญ่ พอเรานึกขึ้นได้เราก็จะไม่ทำ ก็พยามพูดคุยปกติ แต่ในใจเรานี่มันนับ อีกแล้ว เอาอีกแล้ว ..
ที่ระบายมาทั้งหมด แค่อยากจะถามเพื่อนๆว่ามีวิธีคิด/แนวคิด ยังไงเวลาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ให้มันไม่ down ลงไปมากกว่านี้ไหมคะ
หรือจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี
ขอบคุณมากค่ะ
เคยน้อยใจเพื่อนไหมคะ
เรา = เรา
เพื่อน 1 = เอ
เพื่อน 2 = บี
ด้วยความที่กลุ่มเป็นเลขคี่ บางกลุ่มก็อาจจะไม่ใช่ปัญหานะคะ แต่แน่นอนความรู้สึกที่ว่าเรามายืนตรงนี้ทำไมมันเป็นบ่อยจนบางครั้งเราเคยคิดอยากจะออกจากกลุ่มเหมือนกัน เราถามตัวเองทุกครั้งที่รู้สึกนอยๆว่าทำไมเราต้องแคร์เพื่อนอะไรขนาดนั้น ทั้งๆที่เพื่อนไม่ได้แคร์อะไรเราเลย พูดอะไรแต่ละอย่างหรือการกระทำ แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆอ่ะค่ะ
กลุ่มเรามีกัน 6 คน ตอนมาแรกๆก็ไม่ได้สนิทกับครบทุกคนหรอกแต่เหมือนต่างคนก็ต่างหาคนที่คุยภาษาเดียวกันจนมาเจอกันแล้วก็จะสนิทกันในประมาณนึง ด้วยความที่เราสนิทกับเพื่อนนอกกลุ่มคนนึง แล้วคนนี้กลุ่มของเขาก็ดูไม่ค่อยเข้ากับเขาเท่าไรเขาเลยย้ายมาอยู่กลุ่มเรา เอาง่ายๆเราพาเขาเข้ามาอยู่กลุ่มเรา คนนี้คือเพื่อนบีค่ะ ในขณะที่ในกลุ่มเราก็คุยได้กับทุกคนแต่ก็สนิทกับเพื่อนเอหน่อยเพราะเหมือนชอบอะไรคล้ายๆกัน
เราก็พาเอกะบีมารู้จักกัน สรุปเขาก็สนิทกันค่ะ เขามักจะไปไหนมาไหนด้วยกันสองคน โดยที่ก็ไม่ได้มีใครชวนเรา ไม่รู้ว่าอาจจะด้วยเหตุผลเขารู้ว่าถ้าชวนเราจะไม่ไปไหม (เพราะเราไม่ค่อยอยู่หอ) แต่จริงๆมันก็ควรจะชวนกันไหมอะ ก็แอบน้อยใจนะคะ เพราะถ้าเป็นเรา เราจะทำอะไรไปไหนคือก็จะชวนตลอด เพื่อนจะไปไม่ไปก็อีกเรื่อง บางครั้งก็พูดซุบซิบขำๆกันเรื่องนัดกันไปไหน ไม่เชิงปิดบังเราหรอกค่ะ แต่ก็ไม่เคยชวนกัน น้อยใจไหมก็น้อยใจแหละ คุยกันจนเราไม่สามารถเข้าไปถึงโลกของคนสองคนนี้ได้ในบางครั้งอะค่ะ มันนอย จนบางครั้งก็อยากออกจากกลุ่มเลย หลายครั้งเขาทำให้เรารู้สึกว่าเรามาทำอะไรวะ อึดอัดมากเลยที่ต้องอยู่ตรงนี้ ยังไม่นับถึงคำพูดบางคำที่เขาพูดออกมาโดยไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกคนฟังนะคะ คือเราเข้าใจว่าตรงนี้อาจจะเป็นเพราะนิสัยของแค่ละคน อาจจะไม่ได้ตั้งใจด้วยซ้ำ แต่บางครั้งก็อดน้อยใจไม่ได้
มันสะสมมาเรื่อยๆ จนบางครั้งเราไม่อยากเห็นหน้าบางก็มี ไม่อยากพูดคุยอะไรด้วย มันเบื่อๆอ่ะค่ะ บางครั้งเราก็เงียบไปเลย แต่เขาก็คุยกันสนุกสนานดีไม่ได้สนใจอะไรเรา ซึ่งเราก็ไม่อยากทำตัวแบบนี้นะคะ มันคงดูน่ารำคาญเข้าไปใหญ่ พอเรานึกขึ้นได้เราก็จะไม่ทำ ก็พยามพูดคุยปกติ แต่ในใจเรานี่มันนับ อีกแล้ว เอาอีกแล้ว ..
ที่ระบายมาทั้งหมด แค่อยากจะถามเพื่อนๆว่ามีวิธีคิด/แนวคิด ยังไงเวลาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ให้มันไม่ down ลงไปมากกว่านี้ไหมคะ
หรือจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี
ขอบคุณมากค่ะ