คือเราอ่ะ ชื่อหนิง(นามสมมติ) มีเพื่อนในกลุ่ม และในกลุ่ม เราจะสนิทที่สุดคนนึง(ชื่อเอ) เรียนด้วยกันตั้งแต่ประถม จนจบมา เรากับเอก็ทำงานที่เดียวกันมาเกือบสิบปีแล้ว แต่จริงๆเอก็มีเพื่อนสนิทใกล้บ้านเอ(ชื่อบี) แต่เอกับบีทำงานคนละที่นะ เรารู้สึกว่า เวลาเรามีเรื่องรบกวนเอ เอจะไม่ค่อยอยากทำให้เรา แต่พอบีมีเรื่องรบกวน เอจะสพดวกมาก เราเลยน้อยใจแหละ คือเรามีรถยนต์ แต่เอมีมอไซต์ เวลาเออยากไปไหนเราก็พาไปนะ วันหนึ่ง เอให้พาไปซื้อโทรศัพท์ใหม่ในตัวเมืองกระบี่ เราแค่พูดเปรยๆว่า อยากได้รูปสวยๆพอดีเลย พอได้โทรศัพท์ เราขับรถอยู่ อยากชวนเอถ่ายรูป   เอก็บอกว่าไม่อ่ะ ไม่อยากถ่าย ซึ่งปกติเอชอบถ่ายรูป เรางงมาก เราะวันที่พาไป เรามีงานรัดตัว แต่เพราะ โทรศัพท์รุ่นใหม่ต้องจองไว้ และพึ่งได้วันนั่น เราพึ่งเลิกงานตอนเช้า ก็สู้ขับรถพาไปเพื่อเพื่อน และต้องรีบมาเข้างานถึงดึกก็นอยด์ๆไปแล้ว 1 แต่เราไม่เคยทะเลาะกันเลยนะ ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา แล้วล่าสุดเรื่องเงิน เรากับเอไม่เคยติดค้างกันเกินพันนึงหรือนานกว่าสัปดาห์นึง ล่าสุดนี้เราเงินในบัญชีที่โอนผ่านมือถือมันหมด เหลือแต่บัญชีที่ต้องไปธนาคาร เรามีเรื่องด่วนต้องโอน แค่ 200 เราเลยทักไปรบกวนเอ ว่าเดี๋ยวให้เป็นเงินสดนะ เพราะเงินในแอพหมด ซึ่งก่อนหน้านี้เอก็เคยให้โอนให้เป็นพัน เราก็เอาเงินสด แบบว่าไม่ได้เสียหายอะไร แล้วเอตอบกลับว่า ขอโทดนะ เราไม่อยากเก็บเงินสด เดี๋ยวใช้หมด เพราะสิ้นเดือนแล้ว ไม่อยากเอาเงินในบัญชีมาใช้ เราก็บอกว่าไม่เป็นไร เพราะเอจะเป็นคนไม่ค่อบพกเงินสด ส่วนใหญ่ยืมเราแล้วโอนคืน ไปกินข้าวก็ให้เราจ่ายแทน แล้วรวบยอดทีเดียว สลับกันทำแบบนี้บ้าง เพราะสนิทกัน แล้วไม่เคยติดเงินกันเลย. แต่ความรู้สึกเราคือ เรามีเรื่องก่วนต้องรีบโอนให้อีกฝ่าย ซึ่งเราได้แต่บอกว่าไม่เป็นไร แต่ลึกๆเสียใจมาก จริงๆมีหลายเรื่อง เช่นมารับไปทานข้าว ก่อนหน้านี้ เอมีมอไซต์ ช่วงพักเที่ยงถ้าเราไม่ได้ทำงาน.แต่เอทำงาน เอจะชวนเราไปกินข้าว เอมีมอไซต์ แต่เราไม่มี แต่เราต้องเดินไปหาเอที่ทำงาน แต่พอเรามีรถยนต์ เวลาเราทำงานพักเที่ยง แต่เออยู่ล้านพัก เราก็ขับรถไปรับเอที่บ้านพัก พอเรามาคิดๆดู เหมือนเอไม่ได้แคร์เราเลย แต่เราค่อยข้างแคร์เอนะ จนสัปดาห์ที่ผ่านมา เราเลยกลับบ้านทุกวัน ทักแชทคุยกันปกติ บอกว่ามีธุระที่บ้านทุกวันเลย เลยไม่ได้ไปบ้านพัก เอาจริงๆคือ รู้สึกนอยด์นะ ใครเคยเป็นมั๊ย ซึงเรากับเอไม่ค่อยได่ไปเที่ยวในตัวจังหวัดเท่าเพื่อนในรุ่นเดียวกัน เพราะเรามีรถ แต่เราจะไม่ค่อยไป ส่วนใหญ่ไปกับครอบครัว นานๆมีจะพาเอไปด่วยแล้วไปเจอเพื่อนๆในรุ่น. ซึ่งเอก็น่สจะพอใจกับบีมากกว่า เพราะนานๆทีเอจะจหลับบ้าน นานๆมีจะเจอบี พอเจอบี บีก็ขับรถพาไปนู่นนี่นั่น ไปทะเล ไปห้าง เราเลยน้อยใจว่า มีาผ่านมา เราไม่ได้พาไปไหนไกล แต่ก็ไม่ได้ทอดทิ้งเลยนะ แต่รู้สึกเหมือนเอไม่ค่อยแคร์ความรู่สึกเราเท่าไหร่