ต้องเกริ่นก่อนว่าผมก็เขียนหนังสือนะ แต่แนวนิยายของผมมันอาจไม่แนว หรือสำนวนอาจไม่ได้ ไม่โดนก็ได้ ส่งไปสำนักพิมพ์ ได้แต่ยาหอมกลับมาเยอะไปหมด แต่จบลงที่บอกว่าไม่ผ่าน 5555 ส่วนใหญ่ก็ตอบมาประมาณว่า สำนวนดี อ่านไม่น่าเบื่อ เนื้อเรื่องมีความสมจริง มีเหตุมีผลดี แต่ไม่ผ่าน 5555 ขอบคุณบรรณาธิการครับที่อย่างน้อยก็ยังอ่านมันจนจบ ถือเป็นความกรุณาครับผม

พอผมพลาดไป ผมก็เลยลองไปอ่านนิยายในเวปเพื่อหาแนวทางให้ตัวเอง แต่... ไอ้หย๋า.... นิยายไทยมันกลายเป็นเยี่ยงนี้แล้วหรือ...

ผมกำลังสงสัยว่าทำไมนิยายที่ยอดวิวสูงๆ ในเว็ปอย่างเด็กดีและธัญวลัย ทำไม่มักจะเนื้อเรื่องวนๆเวียนๆ ซ้ำๆซากๆ บางเรื่องนี่เหมือนกับเป็นเรื่องเดียวกันเลยแต่เปลี่ยนชื่อ
พล็อตที่เจอส่วนใหญ่ ถ้าเป็นชายหญิงก็ผู้ชายร้ายๆ ผู้หญิงก็ออกแนวเอาแต่ใจ นิยายวายก็เป็นแบบแนวรุ่นพี่มหาวิทยาลัย หล่อแมน มีเแฟนผู้หญิง แต่แล้วก็หันมาได้กับรุ่นน้องอะไรประมาณนี้

มันเหมือนกับว่าเรากำลังจะเข้าสู่วังวนของทางตันอย่างไรไม่รู้ ที่เนื้อหานิยายไทยแทบไม่ได้พัฒนาไปไหนเลย สำนวนภาษาก็ตกต่ำลง นิยายขาดความละเมียดละไมไปมาก บางเรื่องเหมือนเขียนหนังสือให้เด็กอ่านก็ยังอุตส่าห์ติดท็อปกับเขา

หันไปมองแผงหนังสือ นิยายจีนกำลังมาแรง แต่มองไปมอง60% ย้อนเวลา ย้อนไปมั่วซั่วไปหมด จะย้อนอะไรกันขนาดนั้น แต่หาความแปลกใหม่ไม่เจอในเรื่องเนื้อหา บางเหมือนลอกๆกันมาอย่างไรไม่รู้ คือไม่เหตุผลของการย้อนเวลา นึกๆอยากย้อนก็ย้อนอะไรอย่างนี้ ไม่ต้องพูดถึงความถูกต้องทางประวัติศาสตร์ เพราะบางเรื่องมั่วสุดๆ (แต่อันนี้ไม่ได้ให้ความสำคัญมากนะ แต่ก็น่าจะมีค้นบ้างอะไรบ้าง ไม่ใช่อิงจากวิกิไทย ที่ข้อมูลเชื่อถือได้แค่ 60%)

นิยายที่ไม่เคยเห็นเลยในแวดวงหนังสือไทย คือนิยายกีฬา ที่ตัวละครเป็นนักกีฬาจริงๆ เล่นกีฬาจริงๆ ผมพยายามพลิกแผ่นดินหาแล้ว หาไม่เจอจริงๆ เลยต้องแต่งมาเอง แต่ก็แป็กสนิท 5555 สงสัยจะเขียนไม่ดีพอเนอะ...