อาจจะเขียนไม่เก่งแต่จะพยายามเขียนให้ดีค่ะ

คือเรื่องนี้เกิดราวๆ 2 ปีก่อน ช่วงปลายปีค่ะ

ในวันที่ร้อนอบอ้าว เป็นวันที่หน้าเบื่อของคนไม่มีงานทำอย่างฉัน

แล้วไม่รู้อะไรดลใจ ให้นึกถึงผู้ชายคนนึง เค้าชื่อว่า"ตุล"ค่ะ..

ท้าวความก่อนว่า"ตุล" หรือ "พี่ตุล" ของฉัน เรารู้จักกันในPantipค่ะ

รู้จักจากการที่ฉันเคยตั้งกระทู้เกี่ยวกับความรักของเพื่อนสนิท และความรักของฉันเอง แล้วพี่ตุลก็หลังไมค์มาให้คำปรึกษา

คุยกันทำความรู้จัก ปรึกษา ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกค่ะ แค่รู้สึกว่าพี่เค้าเป็นคนดีจังเลยน้า แล้วสักพักก็ห่างหายกันไปเป็นปี


จนมาถึงวันที่ร้อนอบอ้าววันนั้น...


ฉันได้ทักหลังไมค์พี่ตุลไปค่ะ


จากนั้นเราก็คุยกันแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนอย่างเคย


เราสร้างความสัมพันธ์ผ่านทางโลกออนไลน์ในเว็ปที่ชื่อ Pantipค่ะ

เราสองคนเลือกที่จะคุยกันผ่านทางหลังไมค์ของPantip เพราะพี่ตุลให้เหตุผลว่า "มันเป็นความคลาสสิคเหมือนการเขียนจดหมาย ให้เราต้องรอ บลาๆๆ.."  แต่ในที่สุด พี่ตุลก็ทนความเซ้าซี้ของฉันไม่ไหว เราก็เลยได้แลกไลน์กัน (เย้!!!)


จากวันนั้น เราก็คุยกันทุกวัน โทรคุย วีดีโอคอล เป็นช่วงที่ดีที่สุดเลยก็ว่าได้

จนดิฉันรู้สึกว่ามันไม่ไหวแล้วต้องเจอให้ได้(แรดมั้ยละคะ) เลยจะไปหาผู้ชายถึงที่เลย พ่ามมมมมม!!!!(ฉันอยู่ภาคใต้พี่ตุลอยู่สมุทรปราการค่ะ)

และในที่สุด พาม พ่าม วันที่ลอยคอ เฮ้ย!! รอคอยก็มาถึง ผู้ชายตัวขาวๆตาตี๋ๆ ก็มาอยู่ตรงหน้า ปล. ตอนนั้นรู้สึกไม่คู้ควรเลยเพราะเราอ้วนๆเตี้ยๆ เฮ่ออออออ

ในการเที่ยวครั้งนั้นพี่ตุลก็พาฉันเที่ยวในที่ต่างๆ พาไปกิน ให้ความรู้เกี่ยวกับที่ที่ไป (นางหาข้อมูลมาน่ารักอะ) เป็นทริปที่สนุกที่สุดที่เคยเที่ยว เราเที่ยวกัน3วัน ฉันก็ต้องกลับบ้าน...




จากนั้น


เราก็คุยกันทุกวันพี่ตุลเสมอต้นเสมอปลาย แต่คนที่เปลี่ยนไปคือฉัน ตอนนั้นฉันมั่วแต่ยุ่งกับเรื่องต่างๆ ที่เจอ ทั้งเรื่องงานใหม่ ย้ายไปอยู่จังหวัดใหม่ ทุกอย่างมันน่าตื่นเต้น ฉันเริ่มมีเวลาให้เค้าน้อยลง บ้าบอไปกับแสงสีเสียง จนเค้าเริ่มถอยห่างโดยที่ฉันไม่รู้ตัวเลย ฉันใช้ขีวิตไปโดยปราศจากเค้า และในที่สุดฉันก็ลืม..  ลืม"เค้า" คนนั้น..  

จนวันนึง นึกถึงเค้าขึ้นได้เหมือนในวันที่ร้อนอบอ้าววันนั้น มันมีคำถามมากมายว่าเค้าหายไปใหน พยายามติดต่อทุกทาง ส่งข้อความไป ก็ได้แต่ความว่างเปล่า แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา.. ซึ่งฉันก็หาคำตอบให้น้ำตาที่ไหลไม่ได้  จากนั้นเวลาเข้าPantip ฉันจะนึกถึงเค้าเสมอ ส่งข้อความไปทุกครั้งและภาวนาให้เค้าตอบ แต่เค้าก็ไม่เคยตอบ..  สักครั้ง



พี่ตุลคะ ถ้าพี่ได้อ่านกระทู้นี้ อยากบอกให้พี่รู้ว่ายังคิดถึงเสมอ และขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่าง


เรายังจะคุยกันอีกได้มั้ย?

ในฐานะอะไรก็ได้...