เรารู้สึกเบื่อทุกครั้งที่ต้องมานั่งคอยตอบคำถามประมาณว่าวันนี้ทำอะไรมา มีการบ้านรึเปล่า ทำอะไรอยู่ มีเรื่องจะเล่ามั้ย พวกนี้น่ะค่ะ ในความคิดเรานะคะ มันเหมือนการอยากรู้มากเกินไปอ่ะ เหมือนถามละลาบละล้วง แต่ความจริงคือมันเป็นเป็นคำถามปกติทั่วไปเลย แต่เราคิดในทางที่ต่างออกไป เราแปลกรึเปล่าคะ เหมือนเราอคติรึเปล่า 5555

  ส่วนผปค.เขาคอยตรวจทรศ.เราอยู่เรื่อยๆเลยค่ะ ทั้งๆที่เราอายุ18แล้ว เราเริ่มอยากมีพท.ส่วนตัวแล้วอ่ะ แต่พวกเขาไม่เคยให้เลยค่ะ ความจริง เด็กอายุ18ควรจะลองทำอะไรใหม่ๆได้แล้วถูกมั้ยคะ แต่นี่ถูกตีกรอบ ห้ามทำนู่นนี่นั่น กลับบ้านตรงเวลาเป๊ะๆ ห้ามเถลไถลที่ไหน ห้ามเที่ยวอะไรประมาณนี้ เราเคยคุยกับเขาแล้วนะคะว่าเราขอเวลาสักนิดนึงเป็นช่วงเวลาของเราคนเดียวได้มั้ย เราคุยกันเหมือนเขาจะเข้าใจเราแล้ว แต่สุดท้ายเขาก็กลับมาตีกรอบ สร้างกฎแบบตอนม.ต้นเหมือนเดิม

พักหลังๆมานี้ เราเริ่มตอบพวกเขาด้วยคำพูดที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ เช่น อืม อือ ออ อ่า หรือบางทีก็เดินเข้าห้องมาเลยค่ะ เราลองเล่าให้เพื่อนฟังนะคะ เพื่อนบอกอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนของเรา อารมณ์เลยแปรปรวน เบื่อนู่นนี่นั่นไปหมด พอจะมีวิธีแก้ไขให้อารมณ์ดีขึ้นบ้างมั้ยคะ หรืออยากจะพูดมากขึ้นน่ะค่ะ เราเสี่ยงโดนตาโดนลุงฟาดหลายทีแล้วล่ะค่ะ ไม่อยากเสี่ยงอีกแล้วค่ะ ช่วยทีนะคะ