เราเป็นแบบนี้มาเกือบปีแล้ว เราไม่แน่ใจว่าเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า
-รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า หาข้อดีในตัวเองไม่ได้ รู้สึกว่าการวางแผนชีวิตล้มเหลวทุกอย่าง (รู้สึกตลอดเวลา) และชีวิตเมื่อก่อนเราดีกว่านี้

-ร้องไห้ง่าย แค่มีความคิดเล็กๆแว้บเข้ามาในหัวน้ำตาก็ไหลแล้ว เราร้องไห้เกือบทุกวัน

-เราไม่อยากออกไปไหนเลย รู้สึกเบื่อกับทุกๆอย่าง ส่วนมากเราจะใช้เวลาไปกับการนอนอยู่ในห้องเฉยๆ ไม่อยากทำอะไร เราชอบซื้ออาหารเวฟจาก7-11 มาตุนไว้กินในห้อง เพราะอยากอยู่คนเดียว และขี้เกียจออกไปข้างนอก

*มีครั้งนึงนั่งรออาจารย์เข้ามาสอน พออาจารย์กำลังเดินจะเข้าห้องมาสอน อยู่ๆเราก็รู้สึกอึดอัดจนลุกออกจากห้องเรียน แล้วกลับมานอนร้องไห้ที่ห้อง

-เราน้อยใจง่าย รู้สึกระแวงกลัวคนอื่นไม่ชอบเรา รู้สึกว่าเพื่อนไม่ชอบเรา พูดกับใครไม่กล้าสบตา รู้สึกว่าเพื่อนนินทาเรา

- เราอยากตาย เราไม่กลัวตาย เราอยากฆ่าตัวตายอยู่ตลอด แต่ที่ทำให้เราตายไม่ได้เพราะเราเป็นห่วงพ่อแม่ ทั้งหมดในโลกนี้พ่อแม่คือที่ยึดเหนี่ยวจิตใจสิ่งเดียวของเราที่ทำให้เรายอมอยู่ ถ้าไม่มีพ่อแม่ เรามั่นใจว่าเรากล้าฆ่าตัวตายแน่นอน

-เราไม่มีสมาธิ เหม่อลอยอยู่บ่อยๆ จำอะไรไม่ค่อยได้

- เราลังเลไม่กล้าตัดสินใจอะไรเอง ให้เพื่อนเป็นคนคิดและตัดสินใจแทนตลอด