สวัสดีคะ ตอนนี้เราเครียดมากเราเริ่มต้นจากการเลี้ยงดูคือตอนเรายังเด็กเราโตมาด้วยไม้เรียว โดนดุโดนว่า แต่พ่อมารุ่นน้องชายเราแมาเรสเลี้ยงแบบตามใจทุกอย่าง บางทีก็มีน้อยใจนะ ที่แม่ปฏิเสธเราทุกอย่างเวลาอยากได้อะไร เราเเทบไม่เคยขออะไรจากเขาเลยเก็บตังเองตลอด แต่น้องชายเราตอนนี้อยู่ม.2 แม่ยังตามใจทุกอย่าง ตีไม่ได้ เราว่าไม่ได้เลย เสียใจนะที่วันนี้ได้เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น

น้องเรามีอารมรุนแรงตะโกนโวยวายทำลายข้าวของพูดกูกับพ่อแม่เเละเราด้วย เราตกใจมาก เราเห็นมาสักพักใหญ่มันเริ่มรุนเเรงขึ้น มีสิ่งที่เราสันนิษฐานคือ

1.เขามีเพื่อนเกเร ด่าพ่อด่าแม่และเขารักเพื่อนมาก เขาทำทุกอย่างที่เพื่อนบอก (บ้านเราๆม่ชอบเพื่อนเขาเพราะมีบางคนติดยาเลยไม่อยากให้ยุ้ง แต่แม่ห้ามไม่ได้เราก็ยุ้งลูกรักแม่ไม่ได้)
2.เขาถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กใครแตะไม่ได้แม่หวงแม่รักมาก แม่ๆม่ห้ามไม่ตี อยากได้อะไรซื้อให้ ขนาดของๆเราแม่ยังให้น้องไปหมดเลยแม้กระทั่งรถมอไซทีาพ่อซื้อให้เราเพราะน้องแต่งรถของตัวเองจนพังแล้วมายึดรถเราไปเป็นของตัวเองเพราะแม่อนุญาต


วันที่ผ่านมาไม่กี่วันน้องเราโวยวายทีาพ่อเราล็อกล้อรถไม่ให้ออกไปหลังจากกลับมาเรียน เพราะน้องเราไม่ไปโรงเรียนหลายวัน ไม่มีเพื่อนคบที่ รร. เคยคุยกับครูเขาบอกน้องเราๆม่ตั้งใจเรียน เกเร และมึนๆ เขาดูมีปัญหา อาการที่เขาแสดงออกมาคือสตาทรถและบีบเตรตะโกนด่าพ่อกูคำหยาบสารพัด เราได้ยินเราทนแปบนึง ผ่านไปสักพักเริ่มบีดคันเร่งบีบเเตรยาวตะโกนดังมากนานมากจนบ้านอื่นออกมา

เราได้ยินเสียงแม่บอกให้น้องหยุด น้องเราพูดหยาบกับแม่มากจนเราทนไม่ไหว เดินออกไปตบหน้าน้องและพุดว่ามันจะมากไปแล้วนะพุดแบบนี้กับพ่อกับแม่ น้องเราก็ต่อยเราตาโตเหมือนกำลังเป็นบ้า เราต้องจับแขนเขาๆว้ และด้วยความโมโหที่น้แงยังคงเรียกพ่อเราเป็นชืาอสัตว์และใช้คำหยาบรุนแรงมากจนแม่เราร้องไห้บอกให้พอได้แล้ว เราเสียใจมากเห็นแม่ร้องไห้ เราโมโหมากเลยได้ตีกับน้องไปน้องต่อยเราๆม่ยั้งเราร้องไห้หนักมาก เราๆม่เคยคิดว่าน้องเราจะเป็นแบบนี้ เราตกใจเราเสียใจ อาการเหมือนคนติดยามากๆ เราๆม่รู้อะไรเลยตอนนั้น น้องเราไล่เราออกจากบ้าน แต่แม่ก็ไม่ห้ามอะไรบอกให้เราอย่าทำน้อง ทั้งๆที่น้องต่อยเราด่าเราด่าพ่อด่าแม่ ใช้กุคำหยาบกับเราให้ออกไปไม่ต้องกลับมา ด้วยอารมรุนแรง เราร้องไห้และโอเคเราไปก็ได้ เรารีบไปเก็บของและออกไปจากบ้านตอนนิน แม่เรสได้แต่ร้องไห้ เราก็ร้องไห้ไปขึ้นรถไปอยู่หอ

และพ่อเราก็โทรมาหลายสายเราไม่ๆได้รับ เราร้องไห้เสียงดังเพราะๆม่เคยเป็นแบบนี้ที่บ้านมาก่อน บ้านเราๆม่พูดคำหยาบกัน ไมาเคยทะเลาะกัน ไม่เคยใช้ความรุนแรงกันเลย คนั้งนี้มันหนักสำหรับเรามาก แต่ที่แย่ไปกว่านั้น คือน้องเราสั่งห้ามแม่ไม่ให้ติดต่อเรา ไม่ต้องแชทหรือๆม่ให้เห็นหน้าเราอีก เราเสียใจมากที่แม่ทำตามน้อง เพราะที่ผ่านมาแม่ทำตามใจน้องเราทุกอย่าง เราไม่เคยคิดเลยว่าเเม่จะรักน้องมากขนาดนี้ พร้อมทั้งโอนเงินมาให้ทั้งเดือน5,000 บาท ให้อยู่เองห้ามกลับบ้าน คืออำนาจอยู่ที่น้องชายเราหรอ???


เราเสียใจมาก เราแค่อยากระบาย. ปกติเราจะทักไปหาแม่ ทุกครั้งที่มีอะไรดีๆหรือเหตุการณ์อะไรในชีวิตประจำวันเเต่ตอนนี้เราอยู่คนเดียว เรากลับไปนอนที่บ้านเราๆม่ได้  เราคุยกับที่บ้านไม่ได้ น้องเรายึดโทรศัพแม่เราและเป็นแบบนี้เสมอ แม่เรายอมน้องเราทุกแย่าง เราเสียใจหลายอย่าง. เราพยายามบอกแม่หลายครั้งให้สอนให้มีข้อตกลงกับน้องบ้างตามใจแบบนี้จะเป็นยังไง แต่สุดท้ายแม่ก็ไม่ได้คิดอะไร จนตอนนี้แม่เราเสียใจมากให้เราเห็นใจเขาอย่ากลับบ้านเลยน้องเป็นแบบนี้เห็นใจแม่เถอะ ....

เราเข้าใจ แต่เราไม่เขเาใจว่าทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าเขาก็มีส่วนผิดที่น้องเป็นแบบนี้ เราเป็นผู้หญิง ๆม่ซื้อเสื้อผ้าไม่แต่งหน้าไม่ซื่อของอะไรฟุ่มเฟื่องนะเพราะเงินทีาได้มามันไม่พอต่างจากน้องที่แม่ให้ๆม่มีข้อแม้เลย 😭 เราอิจฉาบางครั้ง ร้องไห้หลายครั้ง


เราแค่อยากระบาย. ถ้าพิมเยอะ วกไปวนมาขอโทษด้วยนะคะ เราเครียดมาก เราๆม่มีใครเลย พ่อเรสก็ทำงานหนัก พ่อเราความดันขึ้นบ่อยมากที่คุมน้องเพราะแม่ก็ให้ท้ายน้องตลอด เราสงสารพ่อ แต่เราทำอะไรไม่ๅด้เลย 😭😭😭😭😭